Solidarity contibution by the comrades Elisa di Bernardo and Stefano Fosco, from Italy, to the solidarity event for long-term anarchist prisoners, which took place on the 11th of January, 2014, in La Gatonera squat, in Madrid.
It is not an easy thing for one to write anything about Marco Camenisch nor is it hard… it may even feel weird for someone who knows him for so many years… who knows his ideas, his words, his actions… his essence, his decisiveness, his love for a life of struggle, which motivates him. Exactly that: a life of struggle, the only one worth living, this is Marco!
Maybe one should start the narration of his biography from his life as a shephard? For his atavistic detest for nuclears and everything that contributes in pollution and ecocide? From the sentences imposed to him since 1980? From his escape and his ten years of clandestinity? From his unrelenting confinement from 1991 until today, which he serves without bending even a bit? From the dignity, which characterizes him as an individual, free and in an inevitably permanent conflict with every form of authority? But, in the end, how can someone refer seperately to all those things? How can someone separate a life of struggle against any maleficence, against any monstrous-destroyer of the whole nature, against any misuse and freedom-killing action, a life of free and mutinous love for every dignified individual, of every impulse, which shows an enlightened reject of this dominant culture, made of obedience and assimilating alienation?
Marco loves, hates and sabotages the existent with his every action in daily resistance, through translations, texts, communiques, hunger strikes in solidarity with all imprisoned insurgents…
Marco is free and yet imprisoned. Imprisoned in this huge, open-sky prison, which surrounds us all. Imprisoned like all the anarchists, who hate slavery and long for the possibility of freedom. Even so, he is free from the Swiss dungeons, which keep his body confined, which try to psychiatrize his negation and seek to define his rebellious and iconoclastic attitude in pathological terms.
According to the very same law, which keeps him confined behind bars, Marco should already be enjoying freedom under terms, but this hasn’t happened yet. And it couldn’t have happened, due to his total and proclaimed position against anything that distances him from the battle for total liberation. It hasn’t happened, because Marco is among us in every action that brings us closer to total liberation itself.
Given the treatment Switzerland offers, to all those who don’t bow before the requests of the executioner with the toga or the white robe, it is very likely that after he serves his whole sentence (2018), they will impose the “white life imprisonment” regime on him, which is a special, lifetime long, surveillance regime, necessary to protect the good citizens by Marco’s high “social dangerousness”.
Solidarity, which is necessary and urgent to be expressed for our beloved Marco, should simply and clearly go beyond words!
Marco you are always with us!
Source: Contra Info
———
Translated by Inter Arma
=====================================================
Μάρκο Καμένις, λεύτερος και φυλακισμένος
Αλληλέγγυα συνεισφορά των συντρόφων Ελίζα Ντι Μπερνάρντο και Στέφανο Φόσκο, από την Ιταλία, στην εκδήλωση στήριξης αναρχικών κρατουμένων καταδικασμένων σε πολυετείς ποινές που πραγματοποιήθηκε στις 11 Γενάρη 2014 στην κατάληψη La Gatonera της Μαδρίτης.
Δεν είναι κι εύκολο πράγμα να γράψει κανείς οτιδήποτε για τον Μάρκο Καμένις, ούτε είναι και δύσκολο… μπορεί να φαντάζει και παράξενο για κάποιον που τον γνωρίζει εδώ και χρόνια… που γνωρίζει τις ιδέες του, τα λόγια του, τις δράσεις του… την ουσία του, την αποφασιστικότητά του και την αγάπη για μια ζωή αγώνα που τον κινεί. Ακριβώς αυτό: μια ζωή αγώνα, η μόνη που αξίζει τον κόπο να βιωθεί, αυτός είναι ο Μάρκο!
Ίσως να ξεκινούσε κανείς την αφήγηση της βιογραφίας του απ’ τη ζωή του ως βοσκού; Από την αταβιστική απέχθειά του για τα πυρηνικά και όλα όσα συνιστούν τη μόλυνση και την οικοκτονία; Από τις καταδίκες που του ’χουν επιβληθεί ήδη από το 1980; Απ’ την απόδρασή του και τα δέκα του χρόνια στην παρανομία; Από τον αδιάκοπο εγκλεισμό του από το 1991 μέχρι τώρα, που τον εκτίει δίχως να λυγίζει ούτε στιγμή; Από την αξιοπρέπεια που τον χαρακτηρίζει ως άτομο λεύτερο και αναπόδραστα σε μόνιμη σύγκρουση με κάθε μορφή εξουσίας; Αλλά, στην τελική, πώς να γίνουνε ξέχωρες αναφορές σ’ όλα αυτά; Πώς να διαχωριστεί μια ζωή αγώνα ενάντια σε κάθε επιβλάβεια, ενάντια σε κάθε τερατούργημα-καταστροφέα ολάκερης της φύσης, ενάντια σε κάθε κατάχρηση και κάθε λευτεροκτόνα ενέργεια, από ένα βίο λεύτερου κι αντάρτικου έρωτα κάθε αξιοπρεπούς ατόμου, από κάθε παρόρμηση που φωτισμένα απορρίπτει τούτη την κυρίαρχη κουλτούρα καμωμένη με υπακοή και αποξένωση αφομοιωτική;
Ο Μάρκο αγαπάει, μισεί, σαμποτάρει το υπάρχον με οποιαδήποτε πράξη του στην καθημερινή αντίσταση, μέσω μεταφράσεων, κειμένων, επικοινωνηθέντων, απεργιών πείνας σε αλληλεγγύη προς όλους τους εξεγερμένους αιχμαλώτους…
Ο Μάρκο είναι λεύτερος και συνάμα φυλακισμένος. Φυλακισμένος σ’ αυτήν τη γιγαντωμένη φυλακή ανοιχτού ουρανού που μας περιβάλλει άπαντες. Φυλακισμένος όπως όλα τα ανάρχια που αποστρέφονται τη σκλαβιά για την πιθανότητα της λευτεριάς. Ακόμα κι έτσι, είναι λεύτερος από τα ελβετικά κελιά που κρατάνε έγκλειστο το κορμί του κι αποζητάνε να ψυχιατρικοποιήσουν την άρνησή του ν’ απαρνηθεί τον ίδιο του τον εαυτό, που επιδιώκουνε να παθολογικοποιήσουν και να φαρμακοποιήσουν οποιαδήποτε αντάρτικη και εικονοκλαστική του στάση.
Σύμφωνα με τον ίδιο το νόμο που τον κρατά πίσω απ’ τα σίδερα, ο Μάρκο θα ’πρεπε να απολαμβάνει ήδη την αποκαλούμενη υφ’ όρων ελευθερία, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Και δε θα μπορούσε να συμβεί λόγω της ολικής και διακηρυγμένης τοποθέτησής του ενάντια σε οποιαδήποτε αποστασιοποίηση απ’ τη μάχη για τη συνολική απελευθέρωση. Δεν έχει συμβεί γιατί ο Μάρκο είναι ανάμεσά μας μέσα από κάθε δράση που μας φέρνει πιο κοντά στην ίδια τη συνολική απελευθέρωση.
Δεδομένης της αντιμετώπισης που επιφυλάσσει η Ελβετία (τόπος όπου, ανάμεσα σε άλλα, η πολιτικοποίηση του «εγκλήματος» δεν προβλέπεται να λαμβάνεται υπόψη) για όσους κι όσες δε σπάνε απέναντι στα όσα αποζητά οποιοσδήποτε δήμιος της σειράς, με τήβεννο ή με οποιαδήποτε λευκή ρόμπα, είναι πολύ πιθανό ότι μετά την έκτιση ολόκληρης της καταδίκης (το 2018) θα του επιβληθούν τ’ αποκαλούμενα «λευκά ισόβια δεσμά», πάει να πει ένα ειδικό καθεστώς επιτήρησης εφ’ όρου ζωής, επιβεβλημένης για να προστατευτούν όλοι οι αγαθοί πολίτες απ’ την υψηλή «κοινωνική επικινδυνότητα» του Μάρκο.
Η αλληλεγγύη, που είναι αναγκαίο και επείγον να εκφραστεί για τον αγαπημένο μας τον Μάρκο, απλά και ξάστερα μπορεί να πάει μονάχα πέρα από τα λόγια!
Μάρκο, είσαι πάντοτε μαζί μας!