Μόνο αυτοί που ζουν έξω από τις φυλακές
Μπορούν να τιμήσουν τα νεκρά σώματα
Να καθάρουν τους εαυτούς τους

Από τον πόνο για τους νεκρούς τους με αγκαλιές

Μπορούν να γδάρουν τις ταφόπλακες Με τα νύχια και τα δάκρυα..
Όχι όμως οι φυλακισμένοι…
Εμείς μπορούμε μόνο να σφυρίζουμε
Έτσι ώστε η ηχώ να ηρεμήσει τα νέα.

..

Το κράτος έκτακτης ανάγκης για ακόμη μια φορά επιτίθεται. Μετά την στέρηση και εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού (νερό, ρεύμα, υγεία, παιδεία) οδηγεί στα κάτεργα όποιον επιλέγει να αντισταθεί ή ακόμη και όποιον δεν καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις της κυριαρχίας. Η κοινωνία των φυλακισμένων δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από την επίθεση αυτή. Δημιουργούν ελληνικά κολαστήρια τύπου Γκουαντάναμο με το νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ. Στόχος μέσα από τις σκληρές, απάνθρωπες και εκδικητικές συνθήκες κράτησης η σωματική εξόντωση των κρατουμένων αλλά και ο εκφοβισμός αυτών και των αντιστεκόμενων κοινωνικών κομματιών.

Τα πρώτα μέτρα του νομοσχεδίου περιλαμβάνουν:

1) Ειδική κατηγοριοποίηση των κρατουμένων σε 3 τύπους (Α,Β,Γ). Στην ειδική κατηγορία τύπου Γ θα ανήκουν όλοι οι φυλακισμένοι που κατηγορούνται για ληστεία ή εκβίαση, στα πλαίσια της εγκληματικής οργάνωσης, οι πολιτικοί κρατούμενοι, όσοι χαρακτηρίζονται επικίνδυνοι και έχουν καταδικαστεί από 10 χρόνια κάθειρξη μέχρι και ισόβια και όσοι στασιάζουν στις φυλακές.

2) Οι κρατούμενοι τύπου Γ στερούνται το δικαίωμα για άδεια και περιορίζονται τα επισκεπτήρια και η τηλεφωνική επικοινωνία τους με τα συγγενικά τους πρόσωπα. Επίσης, ο προαυλισμός τους μειώνεται σε 1 ώρα την ημέρα.

3) Θα διαμορφωθούν ειδικά κελιά τύπου Γ (όχι μόνο στο Δομοκό αλλά και σε άλλες φυλακές) με σκοπό την απομόνωση των κρατουμένων.

4) Η αστυνομία αποκτά μόνιμη θέση μέσα στις φυλακές (έλεγχος κελιών, μεταφορά κρατουμένων στο εσωτερικό της φυλακής κ.α) με απόρρητες αρμοδιότητες και εξουσίες.

Στις φυλακές τύπου Γ, προβλέπεται για τους κρατούμενους ανάλογα με το αδίκημα παραμονή για τέσσερα χρόνια (δηλαδή δεν υπολογίζεται ο χρόνος που παίρνουν από τα μεροκάματα για συμμετοχή τους σε εργασίες). Μετά την πάροδο της τετραετίας θα κρίνεται ανά διετία η συνέχιση ή μη της κράτησής τους στις φυλακές ή τα τμήματα τύπου Γ. Για τα υπόλοιπα αδικήματα οι κρατούμενοι έχουν δεκαετή αρχική κράτηση στις φυλακές τύπου Γ η οποία μπορεί να ανανεώνεται ανά διετία. Παράλληλα, τίθενται αυστηροί περιορισμοί στα επισκεπτήρια, στην αλληλογραφία, στην τηλεφωνική επικοινωνία, ενώ κόβονται τελείως οι άδειες αυτών των κρατουμένων.

Το νομοσχέδιο (άρθρο 12) προσθέτει νέες ευεργετικές διατάξεις για όσους ρουφιανεύουν. Πέρα από την αναγνώριση ελαφρυντικής περίστασης, θα μπορεί το συμβούλιο πλημμελειοδικών ακόμα και να τους αποφυλακίζει και να αναστέλλει προσωρινά την ποινική τους δίωξη, μέχρι να επαληθευτεί το ρουφιανιλίκι τους.

Οι φυλακές τύπου Γ δεν είναι νέο μοντέλο. Χρησιμοποιείται από το 2002 στην Ελλάδα για τους συλληφθέντες της Ε.Ο. 17Ν και στο εξωτερικό εδώ και δεκατίες. Με τις υπάρχουσες συνθήκες κράτησης (υπερπληθυσμός στα κελιά, ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στέρηση αδειών, άθλιες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης) το νέο μοντέλο οδηγεί στην σωματική και ψυχολογική εξόντωση των κρατουμένων. Ανθρώπινες ψυχές στοιβάζονται και αφήνονται να πεθαίνουν στα ‘’νοσοκομεία’’ της φυλακής.

Η δομή και η καθημερινότητα της φυλακής δολοφονεί έμμεσα και αργά. Τα εξουσιαστικά σκυλιά πετούν τις μάσκες και σκοτώνουν. Δεν ξεχνάμε την Κατερίνα Γκουλιώνη, και πιο πρόσφατα τον Ηλία Καρέλι. Το πρωί της 18ης Μαρτίου 2009, η Κατερίνα Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο τέλος της μεταγωγής της με πλοίο από τον Πειραιά στις φυλακές Νεάπολης Λασιθίου. Τα 16 χρόνια στα κάτεργα της εξουσίας όπλισαν το χέρι του Ηλία απέναντί της και έκοψε το λαιμό ενός ανθρωποφύλακα. Η αντίδραση αυτών που ανέλαβαν την επιβολή των νόμων των αφεντικών τους είναι αναμενόμενη. Βασανίζουν και ξυλοκοπούν αυτόν που αντιστάθηκε απέναντι στο κατασταλτικό σύστημα και τον παρακολουθούν να πεθαίνει σε ενα κελί μόνος και αβοήθητος. Αυτή η δολοφονία πυροδοτεί εκρήξεις μέσα και έξω από τις φυλακές στις περισσότερες πόλεις του ελλαδικού χώρου.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 και την εξέγερση στις φυλακές Αλικαρνασσού που πυροδότησε τις εξεγέρσεις που σάρωσαν απ’ άκρη σ’ άκρη τις φυλακές της χώρας, τις εξεγέρσεις που ξεκίνησαν μετά τον ξυλοδαρμό του συντρόφου Γιάννη Δημητράκη στα κάτεργα του Μαλανδρίνου τον Απρίλη του 2007 και τις καθημερινές ατομικές και συλλογικές πράξεις αντίστασης των κρατουμένων δίνεται το μήνυμα. Μήνυμα αντίστασης απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας ακόμη και αν βρίσκεσαι στα χέρια του εχθρού. Ένα μήνυμα που σπάει τον φόβο που καλλιεργείται από τους εξουσιαστές και περνάει τους τοίχους των φυλακών. Είναι η θρυαλίδα της έκρηξης απέναντι στα τείχη που χτίζει το κεφάλαιο και το κράτος. Οι φυλακισμένοι δεν είναι μόνοι τους. Μετά την κρατική δολοφονία του Ηλία Καρέλι, οι αφέντες και οι φυλακές τους θα μας βρουν μπροστά τους. Η αλληλεγγύη και ο αγώνας μας δεν είναι για τους φυλακισμένους. Είναι με τους φυλακισμένους ενάντια στον κοινό εχθρό. Όσο εντείνεται η καταστολή τόσο θα οξύνονται οι αντιστάσεις σε όλα τα μέτωπα. Από τις φωτισμένες ταράτσες των φυλακών μέχρι την καταστροφή του κράτους, αγώνας για την ολική απελευθέρωση.

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
Κι αν ο κλοιός στενεύει
Ο νους μας είναι αληταριό
Που όλο θα δραπετεύει

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!

Αναρχική συλλογικότητα Άλφα Ρήξη

Αναδημοσίευση από : alfariksi.wordpress.com