Περιεχόμενο αφίσας του 1998.

Στην ενωμένη ευρώπη των αφεντικών

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ δολοφονεί επίσημα, είναι ο μόνος τρομοκράτης.

Μεταξύ 27 και 28 μαρτίου του 1998 στις φυλακές «βαλλέτε» του τορίνο στην ιταλία, ο αναρχικός Εντουάρντο «Μπαλένο» Μασσάρι 34 ετών, βρέθηκε νεκρός κάτω από ύποπτες συνθήκες.

Μετά από λίγες βδομάδες, η συγκρατούμενη συντρόφισά του Μαρία-Ρόσας Σολεντάντ, αφού προφυλακίστηκε κάνοντας απεργία πείνας, δολοφονήθηκε στο σπίτι της.

 

 

ΔΕ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΝ

Η ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.

ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΜΑΣΣΑΡΙ

ΜΑΡΙΑ-ΡΟΣΑΣ ΣΟΛΕΝΤΑΝΤ.

 

EDOARDO MASSARI: ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το βράδυ μεταξύ 27 και 28 Μαρτίου στις φυλακές Βαλλέτε του Τορίνο ο αναρχικός Εντουάρντο “Μπαλένο” Μασσάρι, 34 ετών, βρέθηκε νεκρός.

Στις 5 Μαρτίου ο Εντουάρντο “Μπαλένο” Μασσάρι (ένας από τους 68 διωκόμενους από το δικαστή Μαρίνι κατά την επιχείρηση Ποντελούνγκο και από τους ελάχιστους που στη συνέχεια απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες) συνελλήφθηκε και προφυλακίστηκε μαζί με το Σιλβάνο Πελλισσέρο και τη Μαρία Ρόσας Σόλενταντ, κατηγορούμενοι για ένοπλη συμμορία και συνέργεια σε έγκλημα με σκοπό την τρομοκρατία και για οπλοκατοχή και κατασκευή εκρηκτικών. Κατηγορίες που τους αποδόθηκαν για μια σειρά από πολυάριθμα σαμποτάζ που συνέβησαν στη Βαλ ντι Σούζα ενάντια στα έργα κατασκευής σιδηροδρόμων για τα τρένα υψηλής ταχύτητας (TAV). Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε συνεργασία με τη δικαιοσύνη δεν άργησαν να ορίσουν τη συνεπαγωγή “αναρχικοί=βόμβες” και να αποδώσουν στους συντρόφους το χαρακτηρισμό: οικοτρομοκράτες.

Το βράδυ μεταξύ 5 και 6 Μαρτίου και έπειτα από μακρόχρονες έρευνες που διεξήγαγε χωρίς αποτέλεσμα ο εισαγγελέας Μαουρίτσιο Λάουντι για τις 13 ενέργειες ενάντια στα έργα των TAV, οι καραμπινιέροι των ROS (Ειδικά Επιχειρησιακά Τμήματα) εισβάλλουν σε τρία κατειλημμένα σπίτια του Τορίνο: Την Αλκόβα, το Ασύλο της οδού Αλεξάντρια και την Κάζα ντι Κολλένιο.

Έπειτα από τρεις ώρες έρευνας στην Κάζα ντι Κολλένιο, οι καραμπινιέροι κατεβαίνουν στη υπόγειο του σπιτιού μόνοι τους και επανέρχονται φέροντας περιέργως μαζί τους υλικό που το ορίζουν ως εκρηκτικό. Και είναι τότε που οι καραμπινιέροι συλλαμβάνουν τον Εντουάρντο, το Σιλβάνο και τη Σόλε. Μόλις την προηγούμενη μέρα ο Σιλβάνο είχε ανακαλύψει στο αυτοκίνητό του ένα πομπό της αστυνομίας. Όπως γράφει σε κείμενό του από τη φυλακή : “Πέρα από τα λόγια και τις εκτιμήσεις, ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΚΤΑ και στόματα ραμμένα. Επενδύστε σε εξοπλισμό για τον εντοπισμό μικροφώνων στα σπίτια. Ανάμεσά σας κυκλοφορούν σίγουρα χαφιέδες και συνεργάτες της αστυνομίας. Τα σπίτια είναι γεμάτα μικρόφωνα. Σίγουρα η Αλκόβα, η Κασκίνα, το Μπαρόκιο και η κεντρική είσοδος του Ασύλο ελέγχονται από τηλεκάμερες. Τα φώτα κλειστά. Σκοτάδι. Το ράδιο στη διαπασών. Στέρεο αυτοκινήτου με μουσική τέκνο και παράθυρα ανοικτά. Στ’ αυτοκίνητα τα μικρόφωνα βρίσκονται στους μέσα καθρέφτες. Οι δορυφορικοί δέκτες (που είχαμε εγώ και ο Έντο) είναι μεγάλα κουτιά τοποθετημένα ανάμεσα στη λαμαρίνα της οροφής του αυτοκινήτου και τη μόνωση. Τα καλώδια περνάνε από το σύστημα του εσωτερικού φωτισμού. Συχνά οι τηλεκάμερες βρίσκονται στα φανάρια ή στους εξωτερικούς καθρέφτες αυτοκινήτων σταθμευμένων κοντά σας. Αυτοκίνητα χαλασμένα ή εγκαταλελειμμένα. Διαδόστε τις πληροφορίες με προφύλαξη και καλύτερα να μη προκαλέσετε παράνοιες και φοβίες. Σιλβάνο”

Στο Ασύλο της οδού Αλεξάντρια, αμέσως μετά την έρευνα των καραμπινιέρων καταφθάνουν επίσης οι Ντίγκος (Μονάδες Ασφάλειας), τα ΜΑΤ και αστυνομικοί οι οποίοι γίνονται κυρίαρχοι του σπιτιού και αρχίζουν να το καταστρέφουν εσωτερικά. Αφού κατέστρεψαν πόρτες και παράθυρα κατουρούν στα κρεβάτια των καταληψιών. Η έξωση ολοκληρώνεται αργότερα με το χτίσιμο της εισόδου του κτιρίου. Στις 6 Μαρτίου έπειτα από την πολύωρη πολιορκία της αστυνομίας το Ασύλο ανακαταλαμβάνεται.

Στην Αλκόβα οι ROS συναντούν περισσότερη αντίσταση, αλλά ολοκληρώνουν την έρευνα γρήγορα.

Στις 7 Μαρτίου γίνεται συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στο Δημαρχείο. Δυνάμεις των ΜΑΤ επιτίθονται άγρια με καπνογόνα κυνηγώντας τους συγκεντρωμένους σε όλο το κέντρο του Τορίνο. Στις συμπλοκές σπάζονται δεκάδες βιτρίνες.

Στις 2 Απριλίου ένα μαύρο πανί με ένα κόκκινο άλφα σε κύκλο σκεπάζει το ανοιχτόχρωμο φέρετρο του Εντουάρντο μαζί με δεκάδες λευκά τριαντάφυλλα. Ο επίσκοπος επιχειρεί στην ομιλία του να τον αντιπαραβάλει με τον καλό ληστή που ήταν σταυρωμένος δίπλα στον Ιησού! Πάνω στο μνήμα του μια πλάκα με την επιγραφή: “Να ζεις έξω από τους νόμους που υποδουλώνουν, έξω από τους αυστηρούς κανόνες, έξω ακόμη κι από τις θεωρίες που διατυπώνονται για τις επερχόμενες γενιές. Να ζεις χωρίς να πιστεύεις στην αυταπάτη του επίγειου παράδεισου. Να ζεις το παρόν πέρα από την αυταπάτη των μελλοντικών κοινωνιών. Να ζεις και να ψηλαφείς την ύπαρξη της άγριας χαράς του κοινωνικού πολέμου. Και περισσότερο από μια πνευματική κατάσταση: είναι ένας τρόπος του να είσαι, τώρα αμέσως.” Μπαλένο.

Πριν και κατά την διάρκεια της κηδείας όσοι δημοσιογράφοι προσπάθησαν, παρά τις προειδοποιήσεις, να πλησιάσουν στο νεκροταφείο, δέχτηκαν επίθεση από συντρόφους. Ειδικά ένας, ο Ντανιέλε Τζένκο, ξυλοκοπήθηκε άγρια έξω και μέσα στην εκκλησία και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένος. Ο Τζένκο είχε κατηγορήσει στο παρελθόν τον Έντο ως βομβιστή και επίσης ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη 14 συντρόφων που συνελήφθησαν το ’93 σε διαδήλωση αλληλεγγύης στον Έντο ο οποίος βρισκόταν τότε προφυλακισμένος με αυτή την κατηγορία. Περιγραφές του Τζένκο, φωτογραφίες καθώς επίσης και τηλεκάμερες τοποθετημένες στο καμπαναριό της εκκλησίας από τους ROS, εντοπίζουν άμεσα ένα σύντροφο σαν τον πρωταγωνιστή της δράσης ενάντια στο δημοσιογράφο, καθώς και δεκάδες άλλους που η ταυτότητά τους ερευνάται. Δύο εβδομάδες μετά, στις 15/4, στα περίχωρα του Ποντ Σαντ Μαρτιν, στην Αόστα, συλλαμβάνεται και τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό για αυτήν την επίθεση ο αναρχικός Λούκα Μπερτόλα. Επίσης εκδίδονται άλλα δύο εντάλματα σύλληψης αναρχικών χωρίς να ανακοινώνονται τα ονόματά τους.

Στις 2/4 στο κέντρο της Μπολόνια περίπου 200 άτομα (σύμφωνα με εφημερίδες) διαδήλωσαν έξω από τις φυλακές ανηλίκων, στη μνήμη του Έντο. Η διαδήλωση εξελίχτηκε σε συμπλοκή με την αστυνομία για πάνω από δύο ώρες. Ένας αστυνομικός διοικητής τραυματίστηκε. Περίπου 20 άτομα προσήχθησαν στο τμήμα.

Στις 3/4 δέκα περίπου άτομα μπήκαν σε ένα σουπερμάρκετ και αφού έφαγαν φρούτα και μέλι άνοιξαν ένα πανώ που έλεγε : “Πεινάμε σαν λύκοι” αιφνιδιάζοντας τους υπεύθυνους και έφυγαν (“Γκρίζοι Λύκοι” είναι όνομασία ομάδας η οποία έχει αναλάβει την ευθύνη για ορισμένες από τις δολιοφθορές ενάντια στα TAV στη Βαλ ντι Σούζα). Μετά τις συμπλοκές στους δρόμους, την διακοπή της θεατρικής παράστασης του Ντάριο Φο καθώς και της εμφάνισης του ηθοποιού Χ. Καϊτέλ, μια ακόμα αστραπιαία έφοδος αναρχικών (σύμφωνα με εφημερίδες).

Την ίδια μέρα, άγνωστος, με τηλεφώνημά του σε ιταλικό πρακτορείο, ανέλαβε την ευθύνη για μια μολότωφ στον οργανισμό σωφρονιστικής διοίκησης της Πάντοβα, σαν απάντηση στην “κρατική αυτοκτονία” του Έντο.

Στις 17/4 στην Αθήνα οι “Εμπρηστές Συνείδησης” με τηλεφώνημά τους σε εφημερίδα ανέλαβαν την ευθύνη για τον εμπρησμό αυτοκινήτου της ιταλικής πρεσβείας “προς τιμήν του συντρόφου Εντουάρντο Μασσάρι που “αυτοκτόνησαν” οι ιταλικές αρχές μέσα στο κελί του”.

Από το ίδιο βράδυ του θανάτου του Εντουάρντο οι δυό του σύντροφοι, Μαρία Ρόσας Σόλενταντ και Σιλβάνο Πελλισσέρο, αρχίζουν απεργία πείνας στη φυλακή. Η Σόλενταντ δηλώνει: “Το να με βάλουν στη φυλακή σημαίνει ότι θέλουν να με τιμωρήσουν. Με τιμώρησαν ήδη με το θάνατο ή καλύτερα με τη δολοφονία του Έντο. Σήμερα άρχισα απεργία πείνας ζητώντας την ελευθερία μου και την καταστροφή ολόκληρου του θεσμού της φυλακής. Την καταδίκη θα την πληρώσω όλες τις μέρες τις ζωής μου.”. Η Μαρία Ρόσας Σόλενταντ κρατείται πλέον εκτός φυλακής με κατ’ οίκον περιορισμό. Ο Σιλβάνο Πελλισσέρο, στις 22/4 βρισκόμενος στην 24Η ημέρα απεργίας πείνας, μεταφέρθηκε από τις φυλακές του Cuneo στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Novara.

Το Σάββατο 4 Απριλίου με πρωτοβουλία των 12 καταλήψεων στέγης του Τορίνο, ξεκινά πανιταλική πορεία διαμαρτυρίας για το θάνατο του Εντουάρντο Μασσάρι και για την απελευθέρωση του Σιλβάνο Πελλισσέρο και της Μαρία Ρόσας Σόλενταντ. Στη πορεία συμμετέχουν γύρω στα 8.000 άτομα από όλη την Ιταλία, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, αυτόνομοι, ακόμα και εκπρόσωποι της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Τα συνθήματα “Δολοφόνοι” και “Έντο: Δολοφονία του κράτους” κυριαρχούν. Οι αναρχικοί έδωσαν ένα ακόμα δυναμικό παρόν: κατεστραμμένα αυτοκίνητα και τηλεκάμερες, επιθέσεις σε δημοσιογράφους και καραμπινιέρους, συνθήματα στους τοίχους, αυγά, μπογιές, πέτρες και ξύλα, σπασμένες βιτρίνες και πινακίδες, βαρελότα και άλλα εύφλεκτα ή μη ενάντια σε εισόδους πολυτελών κτιρίων και σε οχήματα της αστυνομίας καθώς επίσης άγριος πετροβολισμός και εύφλεκτα στην είσοδο των γυναικείων φυλακών και στο καινούριο κτίριο της Δικαιοσύνης, θα κυριεύσουν την πόλη του Τορίνο. Οι εφημερίδες την επόμενη μέρα θα κοστολογήσουν τις καταστροφές σε εκατοντάδες εκατομμύρια λιρέττες. Ο πρωθυπουργός Πρόντι θα δηλώσει πολύ ανήσυχος για τα γεγονότα του Τορίνο και της Μπολόνια. Ο αριστερός δήμαρχος Καστελλάνι θα καλέσει τα κοινωνικά κέντρα να απομονώσουν τους βίαιους καταληψίες, τους “υποκοσμιακούς” και να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιστήμονες θα προσπαθήσουν να αναλύσουν “το φαινόμενο της εξέγερσης των κοινωνικών κέντρων”. Όσο όμως για τα TAV, “δίχως αυτά το Τορίνο θα απομονωθεί”.

 

http://www.squathost.com/a_deltio/gr/d1_italy.htm