In the ongoing reality, the global economic crisis, having eroded the political and economic stability of states, reshapes the political map, where new correletions are created, in an effort to find the policies to address and manage the crisis and to restore stability. In Greece, the change of the political correlations were reflected with the election of SY.RIZ.A. in the government office. This political fluidity and mobility fits into the general European level, where countries most affected by the crisis, such as the European south, are in the process of changing governments. In response to the general frustration of the masses, as they have lost their privileges because of the harsh neo-liberal policies, social-democrats promise to restore these privileges through an interventionist policy in support of the people. This obviously is not possible within the European context, especially when the financial liquidity of the economy of a state depends on funding programs whose terms and conditions are determined by third capitalist institutions. In this case, there are no more than two options: The continuation of the previous policy, with some ostensible relief measures in order for the government to maintain its profile as long as it can or a potential bankruptcy.
SY.RIZ.A. is trying to restore the disturbed balance between the political system and the social majority, alleviating social discontent with the tactic of the carrot. At the same time, it chooses to cooperate and govern together with the far right-wing party of Independent Greeks, a move that aims both to assimilate and absorb shocks from the conservative-right social mass and to ensure national unity in a material and an imaginary level. Indicative of SY.RIZ.A’s sudden growth and bubble-like nature, is its origin and path. It used to be among the reformist movements, being a left euro-communist minority and as it grew stronger it rellocated by appending trends of political ecology and centrist social democracy, while including executives and voters of the respective parties at the same time. The government of the Left projects itself as the medicine for social, political and economic ailments, while having a youthful, modernizing and ecological profile. It projects the imaginary of the shielding of Democracy, the respect of legality and the strengthening of the institutions and the parliament. With its management model, the new government promises to follow a policy that includes the reconstitution of the social state and the safeguard of national sovereignty and social interest. It supports sustainable, innovative capitalism with state intervention and green development and entrepreneurship, as exemplified by the continued exploitation of natural resources with alternative terms. Chamaileontism and doubletalk are strong characteristics of social democracy.
It’s worth noting the cultural and rational restructuring of political power and the obvious interweaving with the techno-scientific complex. This becomes obvious by the fact that scientists-academics occupy governmental posts, in order to serve specific political strategies and targets of the leftist government in the areas of economy, security, development, education and justice. A famous example is the placement of the Law Professor Nikos Paraskevopoulos in the position of the deputy minister of Justice, who espouses the humanization of prison, through the reorganization of the prison system and the replacement of type C prisons with high security wards. Equally indicative of the conjunction between science and politics is the placement of criminology professor Giannis Panousis in the position of deputy minister of Citizen Protection, who has set repression and dissolution of anarchist subversive groups and urban guerilla formations high on his agenda, in the name of the radical fight against terrorism. In addition, announcements of his, connected to academic researches, put again on the table the prospect of redefining the relationship between the police and citizens via the participatory policy against crime (policeman of the neighborhood, crime prevention councils, importation of immigrants in the security forces etc). This governance model is supplemented by placing the appropriate political persons in the corresponding places with the aim of satisfying the different social dynamics that were expressed by the popular verdict (of the past elections), like the placement of far-right Panos Kammenos in the position of minister of National Defence and the ecologist Giannis Tsironis in the place of deputy minister of Environment.
The new government of the Left, in a short period, managed to gain the support of a big portion of the masses and activate the petty bourgeois reflexes of its part, that goes out to the streets supporting the state, with the hope of getting a share of crumbs. It’s this pathetic indignant mob that a few years ago was filling the squares, complaining about its empty pockets. Then when many anarchists saw in its face the revolutionary subject and now see it hailing its new saviors. It’s not surprising that some anarchists took part in these supportive to the government gatherings, if we take into account that many of them voted for the new government. SYRIZA has managed to assimilate a big part of movements and retains communication channels with them. This tactic bears a double meaning, as on one hand, has the support of even more political milieus and on the other hand, and more importantly, it can rely on the fact that these assimilated parts of the radical circles can operate soothingly against the burst of insurrectionary practices. Besides, the most effective way of repressing violent actions is their prolepsis and prevention.
In contrast with all the above, are those anarchists who fight with courage and dignity against Dominion, no matter the political personnel in the state apparatus and the different ways of administration. We place no hope in the rebirth of the Motherland and the clearance of Democracy; we have taken battle positions against them. We are not interested in the restoration of humanism and the social state, but in their dissolution. We don’t care about whether capitalism has a viable development and a green profile or whether the state mechanism is under scientific administration, we fight for the disintegration of economy and the demolition of the monstrosity of civilization. We don’t seek the improvement of detainment conditions but the demolition of every kind of prison. However, we adjust our tactics of struggle according to the circumstances and take advantage of the new prospects offered. We do not seek a better state, a better economy, a better civilization or a better society, but we are instead heading towards their total destruction.
NO PEACE WITH THE GOVERNMENT OF THE LEFT
NO TOLERANCE FOR ITS SUPPORTIVE MECHANISMS
Anarchist Group “Chaos Symphony”
https://interarma.info/2015/02/27/ellada-gia-th-nea-kybernhsh-ethnikhs-swthrias-anarxiki-omada-xaotiki-symfonia/?lang=en
Χαοτική Συμφωνία – Για τη νέα κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας
Λάβαμε και δημοσιεύουμε:
Στην τρέχουσα πραγματικότητα, η παγκόσμια οικονομική κρίση, έχοντας διαβρώσει την πολιτική και οικονομική σταθερότητα των κρατών, αναδιαμορφώνει τον πολιτικό χάρτη, όπου δημιουργούνται νέοι συσχετισμοί, στην προσπάθεια αναζήτησης πολιτικών για την αντιμετώπιση και διαχείριση της κρίσης, καθώς και της αποκατάστασης της σταθερότητας. Στον ελλαδικό χώρο, η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών αποτυπώθηκε με την εκλογή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην κυβέρνηση. Αυτή η πολιτική ρευστότητα και κινητικότητα εντάσσεται και στο γενικότερο ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου χώρες, που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση, όπως ο ευρωπαϊκός νότος, βρίσκονται σε διαδικασία αλλαγής κυβερνήσεων. Στη γενικευμένη απογοήτευση των μαζών, καθώς έχουν απωλέσει τα προνόμιά τους λόγω σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οι σοσιαλδημοκράτες υπόσχονται την ανάκτηση των προνομίων μέσα από μια παρεμβατική πολιτική προς όφελος του λαουτζίκου. Κάτι τέτοιο προφανώς δεν είναι εφικτό μέσα στα ευρωπαϊκά πλαίσια, πόσο μάλλον όταν η ρευστότητα της οικονομίας ενός κράτους εξαρτάται από χρηματοδοτικά προγράμματα, που οι όροι και οι προϋποθέσεις τους καθορίζονται από τρίτους καπιταλιστικούς θεσμούς. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν υπάρχουν παραπάνω από δύο επιλογές: Η συνέχιση της προηγούμενης πολιτικής, με κάποια φαινομενικά μέτρα ανακούφισης, ώστε να διατηρήσει η κυβέρνηση το προφίλ της όσο έχει τη δυνατότητα ή ενδεχόμενη χρεοκοπία.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσπαθεί να αποκαταστήσει τις διαταραγμένες ισορροπίες μεταξύ του πολιτικού συστήματος και της κοινωνικής πλειοψηφίας, αμβλύνοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια με την τακτική του καρότου. Ταυτόχρονα, επιλέγει να συνεργαστεί και να συγκυβερνήσει με τους ακροδεξιούς των Ανεξάρτητων Ελλήνων, μία κίνηση που στοχεύει αφενός, στην αφομοίωση και την απορρόφηση κραδασμών από τη συντηρητική-δεξιά κοινωνική μάζα και αφετέρου, στη διασφάλιση της εθνικής ενότητας σε υλικό και φαντασιακό επίπεδο. Ενδεικτική της απότομης ανόδου και της φούσκας του μορφώματος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., είναι η προέλευση και η διαδρομή του. Βρισκόταν ανάμεσα στα ρεφορμιστικά κινήματα, όντας μια αριστερή ευρωκομουνιστική μειοψηφία και καθώς δυνάμωνε μετατοπιζόταν, προσαρτώντας τάσεις της πολιτικής οικολογίας και της κεντρώας σοσιαλδημοκρατίας, εγκολπώνοντας παράλληλα στελέχη και ψηφοφόρους των αντίστοιχων κομμάτων. Η κυβέρνηση της αριστεράς αυτοπροβάλλεται ως το φάρμακο για τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές ασθένειες, έχοντας ταυτόχρονα νεανικό, εκσυγχρονιστικό και οικολογικό προφίλ. Προβάλλει το φαντασιακό της θωράκισης της Δημοκρατίας, της τήρησης της νομιμότητας και της ισχυροποίησης των θεσμών και του κοινοβουλίου. Με το μοντέλο διαχείρισής της, η νέα κυβέρνηση υπόσχεται να ακολουθήσει μια πολιτική, που να εμπεριέχει την ανασύσταση του κοινωνικού κράτους και τη διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας και του κοινωνικού συμφέροντος. Υποστηρίζει τον βιώσιμο, καινοτόμο καπιταλισμό με κρατικό παρεμβατισμό και την πράσινη ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη συνέχιση της εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών πηγών με εναλλακτικούς όρους. Ο χαμαιλεοντισμός και η διγλωσσία είναι ίδιον της σοσιαλδημοκρατίας.
Αξίζει να σημειωθεί η πολιτισμική και ορθολογιστική αναδιάρθρωση της πολιτικής εξουσίας και η καταφανής διαπλοκή της με το τεχνοεπιστημονικό σύμπλεγμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι επιστήμονες-ακαδημαϊκοί καταλαμβάνουν κυβερνητικούς θώκους, με σκοπό να εξυπηρετήσουν εξειδικευμένες πολιτικές στρατηγικές και στοχεύσεις της αριστερής διακυβέρνησης, στους τομείς της οικονομίας, της ασφάλειας, της ανάπτυξης, της παιδείας και της δικαιοσύνης. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η τοποθέτηση του καθηγητή Νομικής Νίκου Παρασκευόπουλου στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος ευαγγελίζεται τον εξανθρωπισμό των φυλακών, μέσω της αναδιάρθρωσης του σωφρονιστικού συστήματος και την αντικατάσταση των φυλακών τύπου Γ, με πτέρυγες υψηλής ασφαλείας. Εξίσου ενδεικτική της σύζευξης επιστήμης-πολιτικής είναι η τοποθέτηση του καθηγητή εγκληματολογίας Γιάννη Πανούση στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος έχει θέσει ψηλά στην αντζέτα του την καταστολή και διάλυση των αναρχικών ανατρεπτικών ομάδων και των αντάρτικων σχηματισμών, στο όνομα της ριζικής καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Επίσης, εξαγγελίες του, που βρίσκονται σε σύνδεση με έρευνες πανεπιστημιακών κύκλων, θέτουν εκ νέου την προοπτική του επαναπροσδιορισμού της σχέσης αστυνομίας και πολιτών μέσω της συμμετοχικής αντεγκληματικής πολιτικής (αστυνομικός της γειτονιάς, συμβούλια πρόληψης της εγκληματικότητας, εισαγωγή μεταναστών στα σώματα ασφαλέιας κ.α.). Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης συμπληρώνεται με την τοποθέτηση των κατάλληλων πολιτικών προσώπων στις αντίστοιχες θέσεις, χάριν της ικανοποίησης των διαφορετικών κοινωνικών δυναμικών, που εκφράστηκαν από τη λαϊκή ετυμηγορία, όπως του ακροδεξιού Πάνου Καμμένου στη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας και του οικολόγου Γιάννη Τσιρώνη στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος.
Η νέα κυβέρνηση της αριστεράς, σε μικρό χρονικό διάστημα, κατάφερε να κερδίσει τη συμπαράσταση μεγάλου μέρους της μάζας και να ενεργοποιήσει τα μικροαστικά αντανακλαστικά ενός κομματιού της, το οποίο κατεβαίνει στους δρόμους υποστηρικτικά προς το κράτος, με την ελπίδα ότι θα του μοιράσουν ψίχουλα. Είναι αυτός ο αξιολύπητος αγανακτισμένος συρφετός, που πριν λίγα χρόνια γέμιζε πάλι τις πλατείες, διαμαρτυρόμενος για τις άδειες του τσέπες. Τότε που αρκετοί αναρχικοί έβλεπαν στο πρόσωπό του το επαναστατικό υποκείμενο και τώρα το βλέπουν να ζητωκραυγάζει για τους νέους του σωτήρες. Δε δημιουργεί έκπληξη το γεγονός ότι κάποιοι αναρχικοί συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις συμπαράστασης, αν ληφθεί υπόψιν ότι αρκετοί ήταν αυτοί που ψήφισαν τη νέα κυβέρνηση. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει καταφέρει να αφομοιώσει μεγάλο μέρος των κινημάτων και έχει υπαρκτούς δίαυλους με αυτά. Η τακτική του αυτή έχει διττή σημασία, καθώς αφενός, έχει τη στήριξη ακόμα περισσότερων πολιτικών χώρων και αφετέρου, και κυριότερο, βασίζεται στο ότι τα αφομοιωμένα αυτά κομμάτια των ριζοσπαστικών κύκλων μπορούν να λειτουργήσουν πυροσβεστικά στην εκδήλωση εξεγερτικών πρακτικών. Άλλωστε, ο αποτελεσματικότερος τρόπος καταστολής βίαιων ενεργειών είναι η πρόληψη και η αποτροπή τους.
Στον αντίποδα όλων των παραπάνω στέκονται εκείνοι οι αναρχικοί, που αγωνίζονται με θάρρος και αξιοπρέπεια ενάντια στην κυριαρχία, ανεξαρτήτως του πολιτικού προσωπικού στον κρατικό μηχανισμό και των διαφορετικών τρόπων διαχείρισης. Δεν εναποθέτουμε καμία ελπίδα στην αναγέννηση της Πατρίδας και την κάθαρση της Δημοκρατίας, έχουμε λάβει θέση μάχης εναντίον τους. Δε μας ενδιαφέρει η παλινόρθωση του ανθρωπισμού και του κοινωνικού κράτους, αλλά η διάλυσή τους. Αδιαφορούμε αν ο καπιταλισμός έχει βιώσιμη ανάπτυξη και πράσινο πρόσημο ή αν ο κρατικός μηχανισμός τίθεται υπό επιστημονική διαχείριση, αγωνιζόμαστε για την αποσάθρωση της οικονομίας και για την κατεδάφιση του πολιτισμικού εκτρώματος. Δεν επιδιώκουμε τη βελτίωση των συνθηκών εγκλεισμού, αλλά το γκρέμισμα κάθε είδους φυλακής. Ωστόσο, προσαρμόζουμε τις τακτικές αγώνα μας στις εκάστοτε συγκυρίες και εκμεταλλευόμαστε τις νέες προοπτικές, που αυτές ανοίγουν. Δεν αναζητούμε ένα καλύτερο κράτος, μια καλύτερη οικονομία, έναν καλύτερο πολιτισμό ή μια καλύτερη κοινωνία, αλλά πορευόμαστε στην ολική καταστροφή τους.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ
Αναρχική Ομάδα “Χαοτική Συμφωνία”
Επικοινωνία μέσω e-mail: chaos_symphony[at]riseup.net
https://interarma.info/2015/02/27/ellada-gia-th-nea-kybernhsh-ethnikhs-swthrias-anarxiki-omada-xaotiki-symfonia/