Στον αγώνα για τη δημιουργία δομών αυτοοργάνωσης, στο δρόμο της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης και ενάντια στη λογική της κοινωνικής απομόνωσης και της πολιτικής ανάθεσης, το Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Κένταυρος υπήρξε μία σύντομη αλλά ουσιαστική προσπάθεια. Σύντομη γιατί τα ξημερώματα της Τετάρτης 5/8 η “αριστερή” δημοτική αρχή επέλεξε να το κατεδαφίσει στο όνομα μίας ψευδεπίγραφης ανάπλασης του άλσους μέσα στο οποίο βρισκόταν η κατάληψη.
Ο δήμαρχος της Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας Άρης Βασιλόπουλος που δηλώνει εδώ και χρόνια γνώστης των κινηματικών διαδικασιών και ενίοτε συμμετέχων σε αυτές, που αναφέρεται στην εντιμότητα της αριστερής διαχείρισης της περιφέρειας, σε τίποτα δε διαφέρει από τη μεγενθυμένη εικόνα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Της κυβέρνησης που στο όνομα μιας ψευδοσωτηρίας του τόπου σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, συνθηκολογεί με το διεθνές κεφάλαιο, σκίζοντας τις κοινωνικές επιταγές που χρησιμοποίησε για να κυβερνήσει. Με τη σειρά του λοιπόν και ο Βασιλόπουλος, επικαλούμενος την οικολογική του συνείδηση απεμπολεί την “πολιτική ” του συνείδηση και χρησιμοποιεί την κατεδάφιση του Κενταύρου για να εξυπηρετήσει το μικρό εγχώριο κεφάλαιο αφού βάση διάταξης θα παραχωρηθεί σε ιδιώτη ένας νέος χώρος-πάλι μέσα στο άλσος- που θα λειτουργήσει ως δημοτικό αναψυκτήριο “εναρμονισμένο” πλέον με τη φύση αλλά σε πλήρη αντίφαση με τις κοινωνικές ανάγκες.
Όπως όμως προαναφέραμε η πρωτοβουλία να καταλάβουμε τον Κένταυρο ήταν και ουσιαστική. Εμείς που πλαισιώσαμε την κατάληψη δεν αντιληφθήκαμε ποτέ τον αγώνα ως μία μονομερή αιτιματική διεκδίκηση αλλά ως ένα σύνολο πολιτικών επιλογών που προτείνουν την κοινωνική απελευθέρωση, προτάσσουν την κοινωνική αλληλεγγύη και δημιουργούν αναχώματα στην ολοκληρωτική ισοπέδωση των ζωών μας είτε από τους θεσμοθετημένους φορείς της εξουσίας είτε από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Όπως λοιπόν αγωνιστήκαμε έντιμα ενάντια στο ρυθμιστικό για τον αποχαρακτηρισμό του άλσους από δασική έκταση σε μητροπολιτικό πάρκο έτσι αποφασίσαμε και να μετατρέψουμε τον επί χρόνια εγκαταλελειμμένο χώρο του Κενταύρου σε χώρο πολιτικής ζωτικής σημασίας. Μέσα στους 3.5 μήνες λειτουργίας του Κατειλημμένου Κοινωνικού Κέντρου Κένταυρος πραγματοποιήθηκαν προβολές ταινιών, πολιτικές εκδηλώσεις (Τούρκοι κομμουνιστές DHKP-C), καφενεία, παιδικά εργαστήρια, βιβλιοπαρουσιάσεις, μικροφωνικές-συγκεντρώσεις, συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες που βρίσκονται στο Πεδίο του Άρεως, εργατικοί αποκλεισμοί (B-Κουτί, Χωριάτικο), εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα και άλλες εκδηλώσεις. Παράλληλα όλοι και ο καθένας ξεχωριστά συμμετείχαμε και θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα που επιδιώκει την κοινωνική και πολιτική πόλωση τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο.
Η επιλογή να καταλαμβάνουμε δημόσιους χώρους είναι πολιτική. Η μετατροπή τους από κτίρια, οικόπεδα, εγκαταστάσεις σε χώρους αντίστασης στο εδώ και το τώρα αποτελεί όχι δεκανίκια πολιτικής ή εμπορευματικής καριέρας αλλά ανάχωμα στη λιτότητα και στη καταστολή που επιβάλει πλέον ανοικτά το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο. Είναι αναμενόμενο όσο ενοχλούν να συνεχίσουν να χτυπιούνται είτε στο όνομα της πάταξης της “ανομίας” απ’ τις κυβερνήσεις που μας τάραξαν στη νομιμότητα της λιτότητας και των περικοπών, είτε στο όνομα της δημοκρατίας που τώρα διαπραγματεύεται το δικό της αντιμνημονιακό μνημόνιο για νέα λιτότητα και καταστολή, είτε από φασιστοειδή και ρουφιάνους, το μακρύ χέρι του κράτους που επιβάλλει στις γειτονιές μας τη καθημερινή βία των διακρίσεων και του αποκλεισμού που πάει χέρι χέρι με τις επενδύσεις ιδιωτών και βλαχοδήμαρχων.
Επιπρόσθετα όπως έχουμε παραθέσει και σε προηγούμενο κείμενο:
«Η πολεμική που ασκείται με πρόσχημα την υπεράσπιση του άλσους θέτει ένα επίπλαστο δίλημμα και μας καλεί να πάρουμε θέση στο δίπολο νόμιμο – παράνομο. Οι νόμοι δεν αποτελούν κοινωνικά συμβόλαια αλλά λειτουργούν σαν το επιστέγασμα της λεηλασίας και της εκμετάλλευσης από τους οικονομικά ισχυρούς έναντι των εξαθλιωμένων, των επισφαλών, των ανέργων, της ευρύτερης εργατικής τάξης και του φυσικού περιβάλλοντος. Δικαίως πολλούς μπορεί να τους προβληματίζει το ζήτημα “τσιμέντο μέσα στο άλσος”. Δεν βρίσκουμε τους εαυτούς μας μέσα σ’αυτούς που οικοδομούν εκτρώματα στις γειτονιές, ούτε σ’αυτούς που λεηλατούν το περιβάλλον και τον φυσικό πλούτο… τα μεγαλοσυμφέροντα και οι επιχειρηματίες αποτελούν κίνδυνο για την φύση και όχι τα κοινωνικά κέντρα»
Όσον αφορά τη διαχείριση της πληροφόρησης σχετικά με το εγχείρημα του Κενταύρου από τον τοπικό τύπο δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από έναν ορυμαγδό λασπολογίας και συκοφάντησης που σε αγαστή συνεργασία με τη δημοτική αρχή επιχείρησε να το απονοηματοδοτήσει. Δεν έχουν χαρακτηριστεί τυχαία τα ΜΜΕ ως τέταρτη εξουσία και δεν μας εκπλήσσει που για άλλη μια φορά αποτέλεσαν φερέφωνο των (τοπικών) αρχών.
Κλείνοντας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όσους σταθήκαν αλληλέγγυοι με κάθε τρόπο στο εγχείρημα. Δεσμευόμαστε απέναντι στους εαυτούς μας και στους συντρόφους μας πως
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ – ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Διαχειριστική Συνέλευση του Κατειλημμένου Κοινωνικού Κέντρου Κένταυρος
https://kentauros.espivblogs.net