Σήμερα, 18 Σεπτέμβρη 2015, κλείνουν δύο χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά. Η δολοφονία του είναι ο τραγικός επίλογος, της θρασύδειλης επίθεσης τάγματος της χρυσής αυγής ενάντια στον Παύλο και την παρέα του, από περίπου 30 χρυσαυγίτες και 8 μπάτσους της ομάδας Δίας που έκαναν τα στραβά μάτια στην παρακρατική συμμορία. Αμέσως μόλις έγινε γνωστό το γεγονός, ένα πλήθος που αποτελούταν από άτομα όλων των ηλικιών (τα οποία δεν εντάσσονταν αποκλειστικά στον α/α χώρο) κατέκλυσε τους δρόμους συμμετέχοντας σε δυναμικές πορείες, οι οποίες καλέστηκαν από την ίδια κιόλας μέρα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Οι μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις του Σεπτέμβρη έδωσαν έναν αέρα αντιφασιστικό παρά την κοινή προσπάθεια μπάτσων και νεοναζί να τις χτυπήσουν και να τις καταστείλουν.
Τι ήταν όμως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα; Τα ΜΜΕ προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη δολοφονία σαν ένα καβγά για το ποδόσφαιρο. Αλλά σύντομα, η εμπλοκή των νεοναζί της χρυσής αυγής δε κατάφερε να κουκουλωθεί. Οι ίδιοι οι φασίστες επιχείρησαν να παρουσιάσουν τη δολοφονία σαν ένα “μεμονωμένο περιστατικό”. Ας μην ξεχνάμε ότι λίγο καιρό πριν το Φύσσα είχαν μαχαιρώσει μέχρι θανάτου τον Πακιστανό μετανάστη Σαχτζάντ Λουκμάν. Εξάλλου από τα τέλη της δεκαετίας του 80′ είναι γνωστές οι επιθέσεις τους σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε ομοφυλόφιλους, σε αριστερούς, σε αυτοορργανωμένους χώρους, σε καταλήψεις και σε αντιφασιστικές πορείες, με τη σύμπραξη μπάτσων. Αγαστός συνεργάτης τους όλο αυτό το διάστημα ήταν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, τα οποία εξωράιζαν την οργάνωση πλασάροντας ένα είδος λαϊφστάιλ ναζισμού που πουλούσε. Βέβαια αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου-του πρώτου Έλληνα νεκρού-όλοι αυτοί τους άδειασαν.
Η αντιφασιστική έκρηξη που ακολούθησε τη δολοφονία έπαιξε σημαντικό ρόλο, πιέζοντας τον κρατικό μηχανισμό και τη δικαστική εξουσία. Η κυβέρνηση Σαμαρά αναγκάστηκε να δώσει στη δικαστική εξουσία το σήμα της ποινικής δίωξης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Μετά από την εισαγγελική έρευνα, ο ηγετικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής συνελήφθη και προφυλακίστηκε (όχι ότι περιμέναμε κάτι διαφορετικό). Πολύ σύντομα όμως, το τραγελαφικό δικαστικό σκηνικό και η απελευθέρωση σχεδόν όλων των μελών της Χ.Α. (απλώς με περιοριστικούς όρους) διέλυσαν τις όποιες αυταπάτες έτρεφε κάποιος για απόδοση δικαιοσύνης.
Το ελληνικό κράτος, μαζί με τη βοήθεια της εκκλησίας, των Μ.Μ.Ε. και του εκπαιδευτικού συστήματος, ανέκαθεν αξιοποιούσε την ψευδαίσθηση της εθνικής ενότητας και χρησιμοποιώντας τους δήθεν αντισυστημικούς φασίστες και παρακρατικούς, εξαπέλυσε επίθεση σε όσους αντιστέκονταν και στις κατώτερες τάξεις (βλ. εργαζόμενοι, μετανάστες). Τα τελευταία χρόνια έχουμε πολλά να θυμηθούμε τόσο από τη δεξιά όσο και από τη λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση: στρατόπεδα συγκέντρωσης, βίαιες επαναπροωθήσεις μεταναστών που κατέληγαν σε πνιγμούς στον Έβρο και στο Αιγαίο, ξέπλυμα των φασιστών για τα συντονισμένα τους πογκρόμ.
Όλο αυτό που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά είναι μια παλαιά και δοκιμασμένη πρακτική: μέσω της παρανομοποίησής των ίδιων των ανθρώπων (εξου και η αγαπημένη φράση των φασιστών περί λαθραίων*) οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, μετατρέπονται σε ένα εύκολα χειραγωγήσιμο και φτηνό εργατικό δυναμικό που θα καλύψει τις ανάγκες τόσο του ντόπιου όσο και του διεθνούς κεφαλαίου. Και σε αυτή την τακτική ουσιαστικό ρόλο παίζουν όλοι, όπως και οι «Ελληναράδες» στα νησιά που από τη μια χρέωναν την τυρόπιτα 12 ευρώ και την τουαλέτα 5 ευρώ και από την άλλη ξεσηκώνονταν ως αγανακτισμένοι πολίτες (με τη βοήθεια Χρυσαυγιτών και Πατριωτικών συλλόγων), ενάντια σε πρόσφυγες, μετανάστες και σε αλληλέγγυο προς αυτούς κόσμο.
Παράλληλα, συνεχίζεται η καταστολή και οι συλλήψεις σε πορείες, στους κατοίκους της Χαλκιδικής, στους πολιτικούς κρατούμενους και στους φυλακισμένους (απεργίες πείνας). Στο πλαίσιο αυτής της επίθεσης εντάσσεται και η δίωξη συγγενικών προσώπων πολιτικών κρατουμένων με τελευταίο παράδειγμα την περίπτωση της Εύης Στατήρη, η οποία ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 14/09/2015.
Για εμάς η κατάσταση ήταν και είναι ξεκάθαρη εδώ και πολλά χρόνια και δε χρειάζονται επέτειοι όπως αυτή για το θάνατο του Παύλου για να θυμηθούμε και να αντιδράσουμε. Ορίζοντας τον εαυτό μας ως αντιφασίστες/αντιφασίστριες γνωρίζουμε ότι καμία κρατική εξουσία, είτε δεξιά είτε «αριστερή», δεν επιθυμεί τη βελτίωση των συνθηκών τόσο της δικής μας ζωής και ακόμα περισσότερο αυτής των μεταναστών, των προσφύγων και των φυλακισμένων. Ο λόγος είναι απλός και ταξικός.
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν μπορούμε να καταλάβουμε ότι η λύση δεν θα προκύψει ούτε από τα ψευτοδιλήμματα της κάλπης, ούτε από την αλλαγή ενός νομίσματος, αλλά με την επανακοινοποίηση των δημόσιων χώρων, τους κοινούς αγώνες με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, με αντιφασιστικές δράσεις στους δρόμους και στους χώρους της εργασίας, με τη δημιουργία πρωτοβάθμιων σωματείων βάσης, μέσω της αυτοοργάνωσης στις γειτονιές (ενάντια στις εξώσεις που έρχονται με την καινούργια χρονιά) και εντείνοντας τον ταξικό πόλεμο ενάντια στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΓΙΑ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 14/09
* Και κάτι για αυτούς που αρέσκονται ακόμα να ονομάζουν ανθρώπους λαθραίους. Ο νεολογισμός «λαθρομετανάστης» προέκυψε από τον όρο «λαθρεπιβάτης» που αποδιδόταν στους Έλληνες που μετανάστευαν στις ΗΠΑ χωρίς επίσημα χαρτιά και πολλές φορές εισιτήρια.
Στάλθηκε στην mpalothia