Στις 30/11/2015 και ώρα 9:00 π.μ., καλούμαι να παραστώ ενώπιων του τριμελούς στρατοδικείου Αθηνών (Ρούφ),για να εκδικαστώ για τη χρόνια ανυποταξία μου. Από το 2003 η θέση μου απέναντι στα πραιτοριανά σώματα του κράτους ήταν ξεκάθαρη, δηλώνωντας δημόσια την αρνητική μου στάση στο να υπηρετήσω σε αυτά. Επίσημα, στα χαρτιά σας, η ανυποταξία μου εμφανίζεται από το 2001. Αυτό δεν σημαίνει ότι και τότε δεν είχα της ίδια άρνηση και αμφισβήτηση για εσάς : Σαν αντιεξουσιαστής συμμετείχα, όπως συμμετέχω ακόμα και σήμερα,στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Όταν αντίκρυσα το χαρτί,δεν μπόρεσα να αποκρύψω την έντονη απέχθεια και την χλεύη μου απέναντι στο υποδουλωτικό και αναντίρρητα κατασταλτικό φορέα που ονομάζεται στρατός. Οι ίδιοι πληβείοι-στρατός που ουσιαστικά καταδικάζουν διαχρονικά ανθρώπους στο έλεος και την εξαθλίωση του βιωτικού και κοινωνικού επιπέδου τους,στο όνομα του ίδιου του λαού καταντάει τραγελαφικό και αηδιαστικό. Το «μέγα σχολείο» απολυταρχικής και αμοραλιστικής γαλούχησης του λαού καταντά τους ανθρώπους άβουλους και πειθήνιους και αποτελεί ένα από τα πιο καλοσχεδιασμένα σχέδια των κρατιστών και των αφεντικών. Τα στρατόπεδα, ως φερέφωνα των κρατικών μηχανισμών,αναπαράγουν ανεπιθύμητα κοινωνικά στερεότυπα, όπως ο σεξισμός, ο κομφορμισμός και η ανοχή. Χριησιμοποιούν τους ανθρώπους ως ασυνείδητες μάζες για να καλύψουν τα αποτρόπαια εγκλήματα τους (ως στρατός κατοχής στη Μικρά Ασία (Βρεττός Μετεξόπουλος) είτε ως πειρατές στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή του Αιγαίου).

Ιστορικά, ο στρατός υπήρξε ανέκαθεν το «τσιφλικάκι» των επεκτατικών και εξουσιαστικών σχεδίων των κρατών, τόσο σε εγχώριο (π.χ. Χούντα 1967,Μικρασιατική εκστρατία),όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο (π.χ. Πόλεμος του οπίου, Ναζιστική Γερμανία). Στο εγχώριο επίπεδο,τα ιστορικά γεγονότα είναι τόσο ευρέως διαδεδομένα, που οι ίδιοι οι «θιασώτες» της χούντας (παττακός),νοσταλγούν τον εξουσιαστικό χαρακτήρα που προκαλεί ο στρατός. Ο ίδιος κάθε αυτό επιδιώκει την πλήρη απολυταρχία και ανελευθερία του λαού ακόμα και στον 21ο αιώνα. Αξίζει να αναφερθούν τα βασανιστήρια που υπέστησαν άνθρωποι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, για επιεικώς γελοίους και ανεκδιήγητους λόγους: Σωματικές κακοποιήσεις, φάλαγγα, απομόνωση σε άθλιες συνθήκες και εικονικές εκτελέσεις, αποτελούσαν την κεντρική πολιτική καταστολή της στρατιωτικής δικτατορίας (για περαιτέρω πληροφορίες ,ανατρέξτε στην μαρτυρία του Περικλή Κοροβέση). Στον επεκτατικό τομεα της ελλάδος,η μικρασιατική εκστρατεία αναφέρεται σε κάθε ιστορικό βιβλίο ως ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα της. Όμως τα φαινόμενα απατούν: οι ποίκιλες μαρτυρίες που διασώζονται από την παρουσία του στρατού εκείνη την εποχή, αποκαλύπτουν την κυνική αλήθεια. Η άμετρη κακοποίηση των κατοίκων της περιοχής από το στρατό έχουν περάσει στα ψιλά γράμματα της ιστορίας: Δολοφονίες κατοίκων (κυρίως τούρκων), κλοπή περιουσιών και βιασμοί,είναι λίγα από τα πολλά εγκλήματα που διέπραξαν στην μικρά ασία,στο πλαίσιο της παράνομης επέκτασης και κατάκτησης της τουρκίας ( για περαιτέρω πληροφορίες,ανατρέξτε στη μαρτυρία του Β. Μετεξόπουλου). Σε διεθνές επίπεδο, τα μεγαλεπήβολα σχέδια των αφεντικών επιτυγχάνονταν με τη βοήθεια η πρωτοβουλία του στρατού. Ο πόλεμος του οπίου, αποδεικνύει περίτρανα την βιαιότητα και σκληρότητα του στρατού απέναντι σε λαούς όπως η Κίνα, η οποία είναι εκ πεποιθήσεως πασιφιστική. Στη ναζιστική γερμανία, ο δεκανέας-καγκελάριος αδόλφος χίτλερ,με τη βοήθεια του στρατού, εδραίωσε την απολυταρχική πολιτική του και προκάλεσε την έναρξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου, του πιο αιματηρού πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δεν χρειάζεται ωστόσο να ανατρέξω στο παρελθόν για να επιδείξω τα «έργα» σας: Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των γάλλων στη συρία, επιβεβαιώνουν ότι στο σύγχρονο γεωπολιτικό γίγνεσθαι, ο στρατός διαθέτει τον ίδιο και απαράλλαχτο χαρακτήρα..και μην ξεχαστεί η στάση του ελληνικού στρατού για την υποτιθέμενη φύλαξη των συνόρων (βύθιση πλοίων που μετέφεραν πρόσφυγες, το τείχος και νάρκες στον Έβρο). Επομένως,μην γίνεται λόγος για προστασία των συνόρων και των λαών, αλλά για την εκπλήρωση των ανήθικων ιμπεριαλιστικών σκοπών των κρατιστών.

Επιπλέον, η κατασταλτική δράση του στρατού, δεν περιορίζονται μόνο σε πολεμικές περιόδους. Ο καταπνιγμός λαϊκών εξεγέρσεων, όπως και στη πόλη της καλαμάτας, είναι ακόμα έντονος στις μνήμες μας. Ένα τρανό παράδειγμα, είναι η βίαη καταστολή της εξέγερσης των λιμενεργατών στη καλαμάτα (1934), από τα αιματοβαμένα χέρια των στρατιωτών και αστυνομικών. «Στις 8 Μάη η πόλη έχει νεκρώσει από την απεργία και ο στρατός με την αστυνομία καθώς και η έφιππη χωροφυλακή φυλάσσουν τους μύλους, για τις ανάγκες της τήρησης της τάξης στήνεται ακόμα και πολυβόλο στην ταράτσα των μύλων. Τα εγκαίνια της ‘’ρουφήχτρας’’ είναι στις 9 Μάη καθώς εκείνη την μέρα αναμένεται και το γεμάτο σιτάρι ατμόπλοιο ‘’Λίμνη’’. Το απόγευμα τις 8 Μάη οι απεργοί προσπάθησαν να σπάσουν τον δυτικό κλοιό των στρατιωτών και σημειώθηκαν συγκρούσεις και πετροπόλεμος που έλαβαν τέλος με την επέμβαση της έφιππης χωροφυλακής. Το βράδυ μια έκρηξη βόμβας συνταράσσει το λιμάνι. Η έκρηξη φαίνεται να είχε ως στόχο την ‘’ρουφήχτρα’’ καθώς έγινε σε σημείο κοντά στο μηχάνημα χωρίς ωστόσο να προκαλέσει κάποια φθορά. Βλέποντας την κλιμάκωση της έντασης το κράτος ενισχύει την φρουρά τοποθετώντας έναν επιπλέον λόχο πεζικού.

Το ξημέρωμα τις 9 Μάη βρίσκει σχεδόν όλη την πόλη στο λιμάνι να προσπαθεί να αποτρέψει την εκφόρτωση του πλοίου ‘’Λίμνη’’. Οι στρατιώτες χτυπούν τους συγκεντρωμένους με τους υποκόπανους των όπλων για να αποτρέψουν την επαφή του κόσμου με το πλοίο που ήδη έχει μπει στο λιμάνι. Οι συγκεντρωμένοι δεν υποχωρούν και μια ομάδα ανθρώπων που αποτελούνται ακόμα και από παιδιά μπαίνει σε μια βάρκα για να προσεγγίσουν το πλοίο μέσω θαλάσσης. Ο κόσμος τους ενθαρρύνει και προσπαθεί και αυτός με την σειρά του να σπάσει τον στρατιωτικό κλοιό. Στο σημείο αυτό οι στρατιώτες διατάσσονται να ανοίξουν πυρ στο πλήθος ενώ συγχρόνως η βάρκα γαζώνεται από το πολυβόλο που είχε στηθεί στην ταράτσα.» (ΜΑΗΣ 1934 Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ)

Ως εκ φύσεως, ο στρατός ως θεσμός, προβάλλει ως «αρετές» τα πιο επονείδιστα χαρακτηριστικά που αναπτύσσει η ανθρώπινη φύση. Ο στρατός ήταν και συνεχίζει να είναι ένας από τους κύριους θεσμούς ιδεολογικής και ψυχολογικής χειραγώγησης των ανθρώπων από το κράτος και τα αφεντικά, στο εσωτερικό του αναπαράγεται ο ταξικός διαχωρισμός της υπάρχουσας κοινωνίας διαμέσου της ιεραρχίας , της τυφλής υπακοής , της πλήρους ισοπέδωσης της προσωπικότητας και της συνείδησης. Ο στρατός είναι ο χώρος στον οποίο πραγματοποιείται η ενστάλαξη των ιδεολογημάτων- του κράτους και των αφεντικών-του σεξισμού , εθνικισμού, μιλιταρισμού ,ανταγωνισμού στις συνειδήσεις των προλεταρίων, είναι το κάτεργο της ψυχολογικής και φυσικής εξόντωσης διαμέσου φυλακίσεων, τιμωριών και «αυτοκτονιών» , όλων όσων αρνούνται να προσαρμοστούν στην ισοπέδωση και τον καταναγκασμό. Ο στρατός σας είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας σας. Το ειρωνικό στοιχείο στην όλη υπόθεση, είναι το γεγονός ότι αυτά τα γνωρίσματα, τα οποία σε άλλες περιπτώσεις προκαλούν στο άτομο την απομόνωση από τη κοινωνία ,επικροτούνται ένθερμα από το στρατό..

Κλείνοντας,Εγώ ο Γεώργιος Θεοφανίδης ως αναρχικός προλετάριος δηλώνω ό,τι είμαι αντίθετος με την ύπαρξη οποιουδήποτε μιλιταριστικού – κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους και των αφεντικών. Έχοντας ως βάση αυτές τις πολιτικές και ιδεολογικές μου επιλογές, αρνούμαι να καταταγώ και να υπηρετήσω στο στρατό. Όπως επίσης δεν έρχομαι απολογιστικά απέναντι σας, απέναντι στο στρατοδικείο σας. Οι μόνοι απόλογοι στο λαό είστε εσείς,το κράτος και τα αφεντικά.

Γιώργος Θεοφανίδης,

24/11/2015 Καλαμάτα

Δήλωση του Γιώργου θεοφανίδη σε σχέση με το στρατοδικείο του στις 30/11/2015