ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΜΑΥΡΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Πολύ καλή η απόπειρα ανοίγματος διαλόγου πάνω σε μια πρόταση που πολλοί στην Ελλάδα επέλεξαν η να αγνοήσουν εντελώς ή να λοιδορήσουν . Παρόλα αυτά στέκεται σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία εντυπώσεων. Καταρχάς φαίνεται περισσότερο να απασχολεί τους συντάκτες η ιντερνετική διάχυση του καλέσματος για το Μαύρο Δεκέμβρη εν αντίθεση με την πραγματική του διάχυση στον κόσμο του αγώνα διεθνώς.
Αλήθεια τα δημόσια εγχειρήματα και συλλογικότητες που απάντησαν μέχρι στιγμής (κατάληψη Ρεθύμνου, στέκι Κομοτηνής , συλλογικότητες και ατομικότητες από Αθήνα και Βόλο) οι συνωμοτικές ομάδες σε Αθήνα , Θεσσαλονίκη αλλά και στο εξωτερικό (Μεξικό, Βραζιλία -αναρχοκομμουνιστική οργάνωση, Χιλή, Ισπανία) οι αναρχικοί κρατούμενοι από τις Α και Δ πτέρυγες των φυλακών Κορυδαλλού αλλά και οι δυο μέχρι τώρα αναρχικοί κρατούμενοι από τις ΗΠΑ , τα τρία έως τώρα μέσα αντιπληροφόρησης που στηρίζουν και συνδράμουν το κάλεσμα μέσα από κανάλια ενημέρωσης εδώ στην Ελλάδα , οι σύντροφοι/σσες στα Τρίκαλα που κατέβηκαν στο δρόμο στις 6/12 με πανό για Μαύρο Δεκέμβρη αλλά και οι σύντροφοι/σσες από Θεσσαλία που απάντησαν με γκράφιτι για Μαύρο Δεκέμβρη, όλοι εκείνοι και εκείνες που σε Ελλάδα και εξωτερικό κρέμασαν πανό, πέταξαν τρικάκια, μοίρασαν κείμενα, κόλλησαν αφίσες, έγραψαν συνθήματα κομμάτι ποιας ζύμωσης ήταν;
Της ιντερνετικής ή εκείνης που με τα εσωτερικά και τα δημόσια καλέσματα τους επιδίωξαν οι μέσα σε μια ουσιαστική βάση; Κι αν το κάλεσμα έχει ηγετικό χαρακτήρα τότε όλοι όσοι το στηρίζουν τι είναι; τσιράκια των μέσα; Ασφαλώς οι συντάκτες δε θα ήθελαν να υπονοήσουν κάτι τέτοιο αλλά ο όρος ήταν τουλάχιστον ατυχές. Έχουν ξεκαθαρίσει οι ίδιοι ότι το κάλεσμα δεν έχει προσωποκεντρικό χαρακτήρα και όσοι/όσες το πλαισιώνουν έχουν συμφωνήσει ότι όντως δεν έχει και ότι δεν θα έπρεπε να έχει. Σε αυτό το κάλεσμα θεωρητικές αγκυλώσεις παραμερίστηκαν, ρήξεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις μπήκαν σε δεύτερη μοίρα καθώς η μάχη με την εξουσία είναι πιο σημαντική αλλά κάποιοι επιμένουν στο να αποδίδουν ένα χαρακτήρα στο κάλεσμα που ούτε τα υποκείμενα που το έκαναν αλλά ούτε και αυτά που το πλαισιώνουν τον αποδέχονται.
Προς τι η εμμονή λοιπόν σε αυτή την ανύπαρκτη διάσταση του καλέσματος; Η μνήμη είναι σημαντικό κομμάτι του αγώνα. Δεν είναι μόνο στοιχειό ρομαντισμού (που, από ποτέ, έγινε κακός για το κίνημα ο ρομαντισμός). Η μνήμη είναι σημείο σύνδεσης των αγώνων που δόθηκαν με τους αγώνες που είναι μπροστά μας . Αν κάποιοι θεωρούν ότι ο Δεκέμβρης του 08 συνδέεται με το σήμερα καλώς επιχειρούν τη σύνδεση με μια θεματική συντονισμένης δράσης. Ποιους ενοχλεί όμως αυτό και γιατί ώστε να ασκούν πολεμική στο κάλεσμα; Οι εξεγέρσεις έχουν στοιχεία που οφείλουμε να ενθυμόμαστε ιδιαίτερα όταν όχι μόνο δεν πάμε προς τα μπροστά αλλά προς τα πίσω. Οι εποχές που το κίνημα είχε τρομερή αυτοπεποίθηση είναι στιγμές που οφείλουμε να θυμόμαστε ιδίως όταν κυριαρχεί η ηττοπάθεια στο κίνημα. Ο Δεκέμβρης του 08 ήταν μια τέτοια εποχή. Επιπλέον η απαγκίστρωση από τρέχοντα ζητήματα και η αυτονομία της αναρχικής δράσης καθώς και ο άτυπος συντονισμός της ( μη φορμαλιστικός δηλαδή ) για κάποιους αποτελεί πολιτική πρόκληση και θέλουν να το δουν στην πράξη. Μήπως αυτό ενοχλεί στην τελική ;
Γιατί ας σοβαρευτούμε. κανένας σύντροφος/σσα με κριτική άποψη και σκέψη δε μπορεί να κατάλαβε ότι η πρόταση του Μαύρου Δεκέμβρη ήταν μόνο για μπάχαλα. Όσο για το επίπεδο κεκτημένων του χώρου απο το Δεκέμβρη και μετά δε ξέρω αν το γνωρίζει ο συντάκτης αλλά δέχονται κατά μέτωπον επίθεση από το 09 και μετά. Μήπως να υπάρξει και λίγη αντεπίθεση ;
Από κάποιους που δε μειώνουν τις καλές προθέσεις κανενός αν όντως είναι καλές.
Στάλθηκε στην mpalothia
Το link της κριτικής στον Μαύρο Δεκέμβρη καθώς στάλθηκε στην mpalothia αλλά λόγω πολλών ενημερώσεων δεν πρόλαβε να δημοσιευτεί : https://blackathena.squat.net/?p=112
https://mpalothia.wordpress.com/2015/12/08/%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%8D/