ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΑΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
«Μόνο εκείνη τη στιγμή που η τάση μας για ελευθερία ενώνεται πάλι με τη δράση, καταφέρνουμε να βιώσουμε την αναρχία στο εδώ και στο τώρα. Δυστυχώς το όνειρο που κουβαλάμε στις καρδιές μας παραείναι μεγάλο για να αποφύγουμε τον κίνδυνο να βρεθούμε μπροστά στον τερατώδη τοίχο της εξουσίας, που ορθώνεται προστατεύοντας το κράτος και το κεφάλαιο. Όταν βάζουμε τη ζωή μας στο παιχνίδι, αναπόφευκτα καταλήγουμε να αντιμετωπίζουμε τη σκληρότητα που ενυπάρχει στον αγώνα: φυλακή ή θάνατος».
Nicola Gai
[Ιταλός αναρχικός σύντροφος που έχει αναλάβει την ευθύνη για τη συμμετοχή του στην επίθεση του Πυρήνα Όλγα FAI/IRF (πυροβολισμός κατά του Roberto Adinolfi, διευθυντικού στελέχους της Ansaldo Nucleare)]
Στο τέλος της 4ης κατά σειρά δίκης εναντίον της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και εναντίον μου, ως αναρχικού που έχει αναλάβει την ευθύνη για τη συμμετοχή του σε αυτήν, θέλω να πως ορισμένα πράγματα όχι προς το δικαστήριο αλλά προς όλους τους συντρόφους και όλες τις συντρόφισσες που με τη δράση τους έδωσαν πνοή και υπόσταση στο Σχέδιο Φοίνικας.
Ο αυτονόητος χαιρετισμός όλων των φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς στα συντρόφια του Πυρήνα Sole – Baleno (πυρήνας της σύμπραξης ΣΠΦ – Συμμοριών Συνείδησης) μάς κόστισε αρχικά τη δίωξή μας για ηθική αυτουργία σε 4 Πράξεις του Σχεδίου Φοίνικας: στην ανατίναξη προσωπικού οχήματος της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού στην Αθήνα, στην ανατίναξη προσωπικού οχήματος αρχιφύλακα που υπηρετεί στις φυλακές Ναυπλίου, στον εμπρησμό ξενοδοχειακής μονάδας στην Ινδονησία, και στην αποστολή παγιδευμένου δέματος-βόμβα στον πρώην διοικητή της Αντιτρομοκρατικής στην Αθήνα.
Εκ των υστέρων κι αφού έγινε αντιληπτό απ’ τις αρμόδιες αρχές ότι η κατηγορία της ηθικής αυτουργίας για την επίθεση στην Ινδονησία από τη Μονάδα Οργής/Διεθνή Συνωμοσία για την Εκδίκηση-FAI/IRF δε θα μπορούσε με τίποτα να αντέξει, κατέρρευσε πριν καν το στάδιο της δίκης.
Όσον αφορά όμως τις υπόλοιπες επιθέσεις και την κατηγορία που μου αποδίδεται για ηθική αυτουργία, από τη μια με προσβάλλει γιατί, ως αναρχικός, απεχθάνομαι τις ιεραρχικές σχέσεις οποιουδήποτε επιπέδου, από την άλλη όμως με βοηθάει να κατανοήσω ότι η κυριαρχία νιώθει απειλή όταν οι αναρχικοί αντάρτες, ακόμα και από θέση αιχμαλωσίας, επιχειρούν να δώσουν το στίγμα τους και να συνδεθούν με τον αγώνα εκτός των τειχών χαιρετίζοντας τις εχθροπραξίες των συντρόφων τους. Η κυριαρχία νιώθει απειλή όταν συνειδητοποιεί ότι η συνθήκη του εγκλεισμού δεν είναι αρκετή για να συντρίψει τη μαχητική ενέργεια των αναρχικών αιχμαλώτων. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να στηθούν ολόκληρα κατηγορητήρια περί ηθικών αυτουργών. Σε καμία περίπτωση όμως δεν αρκεί για να κάμψει το δικό μου ηθικό και τη θέλησή μου να συνδεθώ με όλα τα συντρόφια σε θέση μάχης.
Γι’ αυτό, με αφορμή το τέλος αυτής της δίκης, θέλω να απευθύνω έναν νέο χαιρετισμό στους αγαπημένους συντρόφους και συντρόφισσες που παντού, σε όλη τη Γη, έθεσαν σε κίνηση τη Συνωμοσία της Μαύρης Διεθνούς των αναρχικών της πράξης μέσα από όλες τις επιθέσεις του Σχεδίου Φοίνικας: από τη Χιλή έως τη Ρωσία, και από τη Γερμανία ως την Ινδονησία.
Αντί λοιπόν για απολογία ενώπιον των δικαστών, επιλέγω να στείλω μέσα από το κελί μου μια φλογισμένη αγκαλιά σε όλους όσους και όσες επέλεξαν την επίθεση και όπλισαν την Αναρχία με φωτιά και μπαρούτι.
Κάθε ξεχωριστή ενέργεια, κάθε ξεχωριστή δράση μού έδωσε δύναμη και φώτισε την καρδιά μου με τη φλόγα της αναρχικής εξέγερσης.
Από τη χώρα της αιχμαλωσίας, αισθάνθηκα κοντά μου κάθε σύντροφο και συντρόφισσα που απ’ τα χαρακώματα της συνωμοτικής επίθεσης υπονόμευσαν με κάθε δυνατό τρόπο την κοινωνική ομαλότητα.
Η δυναμική που εκδηλώθηκε με το Σχέδιο Φοίνικας άφησε σημαντικές παρακαταθήκες που, μελετώντας τις, αντιλήφθηκα τις νέες προοπτικές αγώνα που ανοίγονται για την Αναρχία όταν ξεπερνάει σύνορα και αποστάσεις και επιλέγει με άξονα την Άτυπη Οργάνωση τη μετωπική σύγκρουση με την κυριαρχία.
Ήταν ένα από εκείνα τα σημαντικά στοιχεία που με ώθησαν να συμβάλω ξανά σε μια καινούργια πρόταση για μια νέα θέση της αναρχικής μάχης μέσα από το κάλεσμα για έναν Μαύρο Δεκέμβρη, ένα κάλεσμα που έκανα από κοινού με τον αναρχικό σύντροφο Νίκο Ρωμανό.
Οι προοπτικές που άνοιξαν τότε με το Σχέδιο Φοίνικας, και με τον άτυπο συντονισμό της αναρχικής άμεσης δράσης διεθνώς, θεωρώ ότι μπορούν να εξελιχτούν σε κάτι πιο απειλητικό για την εξουσία αν συναντηθούν με όλο το υπόλοιπο φάσμα των αναρχικών πρακτικών, συνθέτοντας ένα μωσαϊκό αναρχικής πολύμορφης δράσης παγκοσμίως που θα κινείται διαρκώς ενάντια στην εξουσία.
Γι’ αυτό, το μόνο που έχω να πω στη Δικαιοσύνη σας είναι ότι ηθικά, πολιτικά και αξιακά βρίσκομαι με όλη μου την καρδιά μέσα σε κάθε αναρχική επίθεση ενάντια στην κυριαρχία. Αν θέλετε μπορείτε να μου χρεώσετε ηθική αυτουργία για τον αέναο αναρχικό πόλεμο ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, όπως κι εγώ σας χρεώνω ηθική αυτουργία σε κάθε πράξη εξουσιαστικής βαρβαρότητας που υπογράφεται στο όνομα της Δικαιοσύνης. Τίποτα δε θα μπορούσε να μου δώσει μεγαλύτερη ικανοποίηση πέρα από τη χαρμόσυνη είδηση ότι μια σφαίρα καρφώθηκε στο κεφάλι σας ως επιβράβευση της άθλιας ζωής σας.
Ζήτω το Σχέδιο Φοίνικας
Ζήτω ο Μαύρος Δεκέμβρης
Ζήτω ο Άτυπος Συντονισμός της Αναρχικής Πολύμορφης Δράσης σε όλο τον κόσμο.
Παναγιώτης Αργυρού
μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF
πηγή: contra info