“Ένα χρόνο μετά το Καστελόριζο και την ανακοίνωση ένταξης σε πρόγραμμα του ΔΝΤ, ο τότε πρωθυπουργός ΓΑΠ και οι επικοινωνιολόγοι του αποφασίζουν για μια περιοδεία στην επαρχία για την υποστήριξη των νέων μέτρων. Η Σύρος, ένα από τα παραδοσιακά προπύργια του ΠΑΣΟΚ, φάνταζε το ιδανικό μέρος για μια τέτοια επίσκεψη, αφού ήταν σίγουρο πως εκτός από τους ντόπιους αξιωματούχους πλήθος κόσμου θα έτρεχε να φωτογραφηθεί και να αποθεώσει τον σωτήρα, δημιουργώντας μια επίπλαστη εικόνα αποδοχής του προγράμματος. Η πραγματικότητα όμως έμελλε να είναι εντελώς διαφορετική.
Από νωρίς το πρωί μετά από κάλεσμα του Φοιτητικού συλλόγου ΤΜΣΠΣ, της Ανοιχτής Συνέλευσης Σύρου, του συλλόγου καθηγητών και άλλων σωματείων, πλήθος κόσμου, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και άνεργοι, νέοι και ηλικιωμένοι, είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία –και οι προθέσεις τους δεν ήταν καθόλου να ζητωκραυγάσουν.
Τα ΜΑΤ, ήδη απαραίτητο συστατικό οποιασδήποτε μετακίνησης πολιτικού, αλλά και ντόπιοι μπάτσοι, είχαν παραταχθεί ανάμεσα στο Πνευματικό Κέντρο (όπου ο ΓΑΠ συναντιόταν με τοπικούς φορείς δίνοντας υποσχέσεις και χειραψίες) και την πλατεία, επιχειρώντας να προστατέψουν τον κύριο πρωθυπουργό και την εικόνα της κυβέρνησης. Η στάση τους ήταν ιδιαίτερη επιθετική και προκλητική απ’ την αρχή, με βρισιές, δακρυγόνα και ξύλο, προσπαθώντας να διαλύσουν τον κόσμο, ο οποίος μετά από κάθε επίθεσή τους συγκεντρωνόταν ξανά φωνάζοντας συνθήματα και απαιτώντας να ακουστεί.
Οι οδομαχίες συνεχίστηκαν και με το πέρας της επίσκεψης του ΓΑΠ, που αποχώρησε υπό τις φωνές των διαδηλωτών χαμογελώντας σα να μη τρέχει τίποτα. Μάρμαρα, νεράντζια και συνθήματα κόντρα σε πλήθος ληγμένων χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, όπως πάντα ριγμένα ανάμεσα στον κόσμο, ανάμεσα δηλαδή και σε παιδιά και ηλικιωμένους, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό διαδηλωτών.
Η συριανή κοινωνία στη μεγαλύτερη πλειοψηφία της, στάθηκε υπέρ της διαδήλωσης και καταδίκασε τη στάση των δυνάμεων καταστολής για άσκοπη χρήση. Οι ντόπιοι μπάτσοι φυσικά αποποιήθηκαν των ευθυνών τους, λέγοντας πως ότι συνέβη ήταν αποφάσεις των «εισαγόμενων» μπάτσων και πως οι ίδιοι δε θα επιχειρούσαν ποτέ εναντίων των παιδιών τους, με τον τότε διοικητή του Α.Τ. Ερμούπολης να ζητά δημόσια συγγνώμη για το «ατυχές περιστατικό» 4 μέρες μετά, όταν πορεία διαμαρτυρίας κατευθύνθηκε στο αστυνομικό τμήμα.
Σίγουρα τα γεγονότα του ’11 ήταν ένα καθοριστικό σημείο για την πολιτική πορεία του κόσμου που ζει στο νησί. Σε πανελλαδικό επίπεδο, ήταν μία από τις πρώτες έμπρακτες αντιδράσεις πάνω στις πολιτικές λιτότητας που προσπαθούσε να επιβάλλει η τότε κυβέρνηση. Τοπικά, αποτέλεσε την αφορμή να κατέβει ένα ευρύ σύνολο ανθρώπων στις συνελεύσεις πλατείας που διαμορφώθηκαν το καλοκαίρι που ακολούθησε στη Σύρο και να συμμετάσχει σε ανοιχτές συνελεύσεις και συζητήσεις, αντιλαμβανόμενοι πως ήρθε η ώρα να πάρουν οι ίδιοι αποφάσεις για τους εαυτούς τους. Σε κάθε περίπτωση, τα λιμνάζοντα νερά της πολιτική σκέψης και δράσης στο νησί, ταρακουνήθηκαν από τα χημικά που έπεσαν μέσα.
Το ιστορικό των διώξεων
Ενώ το αγωνιζόμενο κίνημα βγήκε νικητής από τη «συνομιλία» του με τον ΓΑΠ, από τις επόμενες μέρες κιόλας ξεκίνησε ένας κλεφτοπόλεμος. Πρώτο απ’ όλους κάλεσαν έναν διαδηλωτή, τον οποίο εξαιτίας του ότι ήταν μετανάστης, θεώρησαν πως θα ήταν πιο εύκολο να στοχοποιήσουν. Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν τηλεφωνήματα από το Α.Τ. Ερμούποληςπου καλούσαν κόσμο, που παρευρέθηκε στη διαδήλωση της 21ηςΜάρτη, για «φιλικές κουβεντούλες». Δείχνοντάς τους φωτογραφίες από τα επεισόδια ζητούσαν από τα άτομα πληροφορίες για το ποιοι ήταν αυτοί που έριχναν τις πέτρες και προκαλούσαν φθορές, ποιοι παρακινούσαν κ.ο.κ. . Στον απόηχο όλων αυτών, ένα χρόνο μετά, βασιζόμενοι κυρίως σε φωτογραφικό υλικό αλλά και σε μαρτυρίες ασφαλιτών που υπήρχαν μέσα στη συγκέντρωση, επέλεξαν 13 άτομα και τους φόρτωσαν κατηγορίες διακεκριμένων φθορών και διατάραξη κοινής ειρήνης. Οι διαδικασίες πάγωσαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα οπότε θεωρήθηκε πως η συγκεκριμένη υπόθεση προορίζεται να πάει κατευθείαν στο αρχείο. Παρόλα αυτά τον Οκτώβρη του ’15, έξι μήνες πριν παραγραφεί η υπόθεση, οι 13 ξανακαλούνται για ανάκριση. Οι ανακριτές διαβεβαίωναντων κατηγορούμενους πως πρόκειται για τυπικές διαδικασίες τονίζοντας πως η επανεξέταση της υπόθεσης δε θα οδηγήσει πουθενά και μάλλον θα παραγραφεί. Όμως η δικαστική εξουσία πήρε άλλες αποφάσεις, παραπέμποντας σε δίκη 11 από τους 13 κατηγορούμενους στις 7 Μάρτη με την κατηγορία της διατάραξης της κοινής ειρήνης.
Το κράτος για άλλη μια φορά δείχνει τις προθέσεις του να πνίξει κάθε μορφή αντίστασης που παρουσιάζεται μπροστά του. Η κίνηση των αρχών να παραπέμψουν τους κατηγορούμενους σε δίκη 5 χρόνια μετά, μόνο εκδικητική μπορεί να χαρακτηριστεί. Θέλει πάση θυσία να περάσουν το μήνυμα πως όποιος αντιστέκεται θα τιμωρείται.
Αποδεικνύεται περίτρανα πως το βαθύ κράτος έχει συνέχεια. Η «δεύτερη φορά αριστερά» δείχνει τα δόντια της και απειλεί. Βλέποντας τα καινούργια ενισχυμένα μέτρα λιτότητας να έρχονται θέλουν να δώσουν το στίγμα τους.
Η προσπάθεια για παραπομπή των 5 φοιτητών στις ιταλικές αρχές (που αποφεύχθηκε χάρη στην κινητοποίηση αλληλέγγυων), η συνέχιση των διώξεων αγωνιστών (όπως στις Σκουριές ή των εκπαιδευτικών στη Σάμο) που είχαν ξεκινήσει προηγούμενες κυβερνήσεις, η καταναγκαστική, χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία, της μετανάστριας Σάναα Τάλεμπ, οι διώξεις αλληλέγγυων στα νησιά (που ενοχλούνε τις ΜΚΟ) είναι πολύ λίγα από τα παραδείγματα που δείχνουν πως το κράτος συνεχίζεται είτε με δεξιά είτε με αριστερή διαχείριση.
Κανένας εκφοβισμός στον κόσμο που διεκδικεί τα αυτονόητα στο δρόμο
Δε θα επιτρέψουμε να περάσουν στο απυρόβλητο τέτοιου είδους εκδικητικές τακτικές από την πλευρά του κράτους
Είναι υποχρέωση του κινήματος να προστατεύει τους αιχμαλώτους του
Οποιαδήποτε ποινικοποίηση των αγωνιζόμενων θα μας βρίσκει ενάντιους
Ανοιχτό 3ο
Σύρος Ιανουάριος 2016