Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ E I
το 160ο φύλλο (Μάϊος 2016)
της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας
Δ Ι Α Δ Ρ Ο Μ Η Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Σ
Σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερησίου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο, από την Πέμπτη 28 Απριλίου 2016
Το προλογικό σημείωμα αυτού του φύλλου έχει ως ακολούθως:
Το καθεστώς Τσίπρα ανέλαβε την διαχείριση των υποθέσεων ενός πλήρως κατακτημένου κράτους και όχι απλά εξαρτημένου, σε μια κρίσιμη στιγμή όσον αφορά τους όρους της συνέχισης αυτής της κατάκτησης. Η σημασία της επέκτασης της σκλαβιάς στον ελλαδικό χώρο φανερώνεται ολοένα και περισσότερο, καθώς βρισκόμαστε ήδη έξι χρόνια μετά την επιβολή των νέων όρων κυριαρχίας και ενώ ο πόλεμος στην Συρία συνεχίζεται με τις γνωστές επιπτώσεις στο προσφυγικό ζήτημα και όχι μόνο.
Η χρονική ταύτιση τόσο της έναρξης όσο και της διάρκειας του «προβλήματος» και στις δύο φαινομενικά διαφορετικές περιπτώσεις, δηλαδή της λεγόμενης ελληνικής κρίσης και του πολέμου στην Συρία, είναι πράγματι εντυπωσιακή. Το καθεστώς Τσίπρα αποδεικνύεται απλά αντάξιο των συνθηκών, επαρκέστατο για την «δουλειά», που επιλέχθηκε να προχωρήσει. Στα λόγια αυτά δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής. Αντίθετα, το πρόβλημα, ίσως, είναι ότι δεν μπορεί εύκολα να αποτυπωθεί το μέγεθος της εξυπηρέτησης, που για μιαν ακόμη φορά η Αριστερά, η κομμουνιστική και μη, προσφέρει στον λεγόμενο διεθνή παράγοντα.
Μήπως, άλλωστε, μπορεί να αμφισβητηθεί το είδος και η έκταση της ενσωμάτωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας με την άνοδο του καθεστώτος Τσίπρα; Μπορεί να αμφισβητηθεί η επάρκεια μιας δύσκολης προσπάθειας (με αφορμή το οικονομικό ζήτημα) προχωρήματος της πολιτικής ενοποίησης, που είχε δοκιμαστεί το 1989 με την κυβέρνηση ΝΔ-ΚΚΕ και ακολούθως με την Οικουμενική, προσπάθεια που προχώρησε και στην συνέχεια με άλλες μορφές; Μπορεί κάποιος να αρνηθεί τα παραπάνω εφ’ όσον απλά σκεφθεί τις πολιτικές δυνάμεις, τα πρόσωπα και τις καταβολές τους, που συμμετέχουν, στηρίζουν και διεκπεραιώνουν το κυβερνητικό έργο; Πρόκειται, ναι ή όχι, για πλήθος υπουργών και βουλευτών προερχόμενων από το ΚΚΕ, βουλευτών, στελεχών και υπουργών προερχόμενων από το Πασοκ, αλλά και από την «σκληρή» δεξιά, όσον αφορά τους συμμετέχοντες εκ μέρους των ΑΝΕΛ; Ή μπορούμε να ξεχάσουμε την ευρεία κινηματική στήριξη, φανερή ή κρυφή, από κύκλους της «αντιεξουσίας», αλλά και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, φιλοένοπλης και μη, στην άνοδο στην εξουσία του Συριζα; Τέλος η παρουσία του Προκόπη Παυλόπουλου στην προεδρία της Δημοκρατίας, σε έναν φανερά πιο ενεργό ρόλο (προϊόν συμφωνίας και προϋπόθεση της κολεγιάς) από τους προκατόχους του, δηλώνει ή όχι την συμμετοχή των λεγόμενων Καραμανλικών σε περίοπτη, μάλιστα, θέση στο όλο πολιτικό σκηνικό; Όσο για την καρικατούρα που ονομάζεται ακόμη «πόλεμος στην διαπλοκή» έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί και δεν έχουμε πραγματικά να προσθέσουμε τίποτα. Avantipopolo, η Αριστερά μοιράζει δωρεάν κουτόχορτο.
Η άνοδος του καθεστώτος Τσίπρα λοιπόν ήταν άκρως απαραίτητη. Η Δεξιά ή το λεγόμενο Κέντρο και η σοσιαλδημοκρατία σε όποιες παραλλαγές και αν εμφανίστηκαν δεν θα μπορούσαν να σηκώσουν το βάρος, πλέον, χωρίς την άμεση, ορατή, και πολυεπίπεδη βοήθεια από την Αριστερά. Οι «μάγοι» με τα αριστερά δώρα κατέφθασαν με τουπέ καρδιναλίου και θράσος χιλιάδων πιθήκων. Μίλησαν για ηθικό πλεονέκτημα, για την ανεξίτηλη βούλα του αδιάφθορου και αλέκιαστου που σημαδεύει το «καθαρό» τους πολιτικό κούτελο. Και ζήτησαν υπομονή και υπακοή από το ποίμνιο. Ή αλλιώς να αναγνωριστεί η «νέα» εξουσία τους στ’ όνομα της εθελοδουλείας. Εμφανίστηκαν ως εκείνοι, που η Ιστορία τούς χρωστούσε την εξουσία, αφού η εξαργύρωση και των τελευταίων αντιστασιακών περγαμηνών, που μοστράρουν ότι κατέχουν, εδώ και δεκαετίες ως το ανεκτίμητο πολιτικό τους κεφάλαιο, δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Τέλος εποχής. Η Αριστερά εισέπραξε και τα τελευταία ανεξόφλητα, όπως θεωρούσε, γραμμάτια που της «χρωστούσε» το ντόπιο πολιτικό σύστημα και οι ξένοι πάτρωνες.
Μένει όμως και ένα τελευταίο «μάθημα». Αυτό της στυμμένης λεμονόκουπας. Και απ’ ότι φαίνεται όσο αργεί τόσο πιο σκαμπρόζικο θα είναι…
Μάϊος 2016
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Επιδρομές στο πολιτικό σκηνικό
Η «ΝΕΑ» ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ «ΤAΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ»…
Καθαρές και βρώμικες ΠΟΛΕΙΣ
Εκδυτικισμός: Μια παλιά συνταγή σε νέα συσκευασία
Κυπαρισσιακός κόλπος ή αλλιώς, τσιμέντο να γίνει
Gino Lucetti: Η απόπειρα κατά της ζωής του Μουσολίνι
Ο Αόρατος Άνθρωπος
Γλῶσσα καί Ἀναρχία
Η «αλαζονεία της εξουσίας» και οι επιβλαβείς επιπτώσεις της
http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=493%3A-160&catid=13&Itemid=37&lang=en