Κείμενο αυτοπαρουσίασης της αναρχικής συνέλευσης “Sans Patrie” και ανάδειξης πολιτικών στοχεύσεων

Εισαγωγή:

Η συνέλευση αναρχικών «Sans Patrie» από άτομα διαφόρων πόλεων της Β. Ελλάδας (έως τώρα Έδεσσα, Κιλκίς, Σέρρες, Ξάνθη) συστάθηκε και συντονίστηκε σε μια κίνηση ευρύτερης εστίας αγώνα. Με πάτημα την ένταση του –έτσι κι αλλιώς υπαρκτού- μεταναστευτικού ζητήματος στο σήμερα και με εφόρμηση τα βιώματα και τους προβληματισμούς συντρόφων και συντροφισσών γύρω απ’το θέμα στις αντίστοιχες περιοχές που αφορούν τα σύνορα, κρίναμε πως οφείλουμε να οργανωθούμε σε μια προσπάθεια να πάρουμε θέση στις τωρινές συνθήκες. Με τη διαπίστωση ότι καμία περιοχή δεν πρέπει να μένει απομονωμένη και να πέφτει το βάρος της ευθύνης στη διαχείριση των κατάστασεων σε συγκεκριμένους συντρόφους και συντρόφισσες λόγω της γεωγραφίας, επιδιώκουμε την αδιαμεσολάβητη οργάνωση μεταξύ πόλεων σε ένα μεγαλύτερο πλέγμα σχέσεων, κλιμακούμενων δράσεων, διασύνδεσης των αγώνων μεταξύ περιοχών και αλληλεγγύης.

Είμαστε ενάντια στο κράτος, στα αφεντικά, στους φασίστες και όσους στοχοποιούν τις μετανάστριες και τους μετανάστες. Δεν θέλουμε καμία σχέση με πολιτικούς, κόμματα, media και ΜΚΟ. Προτάσσουμε την αυτοοργάνωση και την κάλυψη των αναγκών μας  μέσα απο τις δικές μας δομές. Επιδιώκουμε επαφή με μετανάστες/στριες, με γνώμονα τα προτάγματά μας και ως μια μέθοδο απεμπλοκής απο τη σχέση «σωτήρα» [απέναντι στις κοινότητες μεταναστών/στριών] που αναπαράγει σε σοβαρό βαθμό η αριστερά και η φιλανθρωπική κουλτούρα σημαντικής μερίδας εθελοντών καθώς επίσης και όλων των ΜΚΟ. Όσο αφορά το εγχείρημα, πρόκειται για μια προσπάθεια πολιτικής ζύμωσης και επικοινωνίας μεταξύ συντρόφων και συντροφισσών στη Β. Ελλάδα, στη βάση της απο κοινού διοργάνωσης δράσεων και αντιφασιστικής πολεμικής ή πλαισίωσης των δράσεων στεκιών από πόλη σε πόλη. Είναι ανοιχτό και σε άλλες επαρχιακές πόλεις, σε όσα στέκια, δομές, ομάδες και ατομικότητες του α/α χώρου είναι διατεθειμένα να το πλαισιώσουν και να αλληλεπιδράσουν με το τωρινό σκεπτικό και λειτουργεί έξω απ’τη βάση σεχταριστικών ή διαπροσωπικών σχέσεων. Το γεγονός ότι οργανωθήκαμε με βάση το μεταναστευτικό και τον αντιφασισμό, δεν αποκλείει την ενσωμάτωση κι άλλης θεματολογίας στις πολιτικές στοχεύσεις του εγχειρήματος.

Το ζήτημα της αντιπληροφόρησης και της αλληλεγγύης:

Ένα απ’τα ζητήματα που θεωρούμε ζωτικό είναι η αντιπληροφόρηση γύρω απ’το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή με το μεταναστευτικό σε περιοχές με τις οποίες υπάρχει βιωματική επαφή και παρατήρηση απο συντρόφισσες και συντρόφους. Ποιές είναι οι κινήσεις του ελληνικού κράτους και της κυριαρχίας ολικότερα και ποιοι κοινωνικοί αυτοματισμοί ενεργοποιούνται (φασίστες-επιτροπές κατοίκων-παρεμβάσεις αντιδραστικού τύπου σε δημοτικά συμβούλια επαρχιών, όσοι εκμεταλλεύονται μετανάστριες και μετανάστες με πώληση προϊόντων σε μεγάλες τιμές πατώντας στις ανάγκες τους, διακινητές, ΜΚΟ και εθελοντισμός, όσοι έχουν υλικό όφελος απ’τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όσοι τους χρησιμοποιούν με εξευτελιστικούς όρους σε μαύρη εργασία κ.α.). Για μας, αντιπληροφόρηση δεν είναι μια απλή καταγραφή αριθμών και περιστατικών αλλά μια κριτική στάση απέναντι σ’αυτά, όχι με σκοπό να γίνουμε κάποια θεωρητική λέσχη, αλλά να πάρουμε μαχητική θέση στο τώρα, με άμεση δράση κι έναν σχεδιασμό πίεσης στο χρόνο προς την κατεύθυνση που εξυπηρετεί τα προτάγματά μας. Επίσης, το ότι υπάρχει η αιχμή των συνόρων με το κράτος της Μακεδονίας, δε σημαίνει ότι την θεωρούμε μοναδική. Υπάρχει ένα σύνολο καταστάσεων που μας αφορούν γεωγραφικά, όπως πχ τα σύνορα στον Έβρο, το λιμάνι στην Καβάλα και φυσικά όλα συνδέονται και με τα όσα γίνονται στα νησιά του Αιγαίου, όπως και με το σχεδιασμό απ’το ελληνικό κράτος μιας απέραντης φυλακής κι ενός νεκροταφείου αυτού του μέρους για μετανάστες/στριες, δεκαετίες τώρα. Εκατομμύρια ευρώ κονδύλια προέρχονται απ’την Ε.Ε. για την επέκταση της κατασκευής στρατοπέδων συγκέντρωσης ή τον επανασχεδιασμό στρατοπέδων και μπατσοσχολών για την εγκαθίδρυση νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστριών/ων. Επιλογές και σχεδιασμοί που έρχονται σε σύμπλευση (ή ενίοτε σε ανταγωνισμό) με τις πολιτικές άλλων αστικών κρατών της Ε.Ε, που κυνηγάνε την κατασκευή της Ευρώπης-φρούριο μέσα από δυνάμεις που εξυπηρετούν τα υπερεθνικά συμφέροντα των αφεντικών.

Επίσης, σε μια εποχή που ο κυρίαρχος λόγος ξεχειλίζει φασισμό και στοχοποίηση ο δικός μας λόγος οφείλει να ’ναι σε μια διαρκή θέση πολεμικής. Τα κυρίαρχα μέσα (τοπικά και μη) επιδίδονται στο να χτίζουν συγκεκριμένα προφίλ για τους μετανάστες/στριες (χαρακτηρίζοντάς τους «τρομοκράτες», «απολίτιστους», «με αρρώστιες» κ.α.), ενώ συνεχώς τείνουν να ευλογούν τα γένια της καταστολής, του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, να επικαλούνται την ανάγκη για δημόσια τάξη παρουσιάζοντας το ελληνικό κράτος ως «αθώο» που χρειάζεται περισσότερους μπάτσους, περισσότερο στρατό για να τα διαχειριστεί όλα. Επιπλέον, βλέπουμε μια πρωτοφανή επιδίωξη διπλωματικής ίντριγκας με τα γειτονικά κράτη, («η Τουρκία και η Μακεδονία προκαλούν, η Ελλάδα όχι» ), που καλλιεργεί ένα φιλομιλιταριστικό και πολεμικό κλίμα για τα σύνορα, ενώ χαϊδεύει τους εθνικιστικούς νευρώνες μιας εθνικιστικά μεθυσμένης κοινωνίας.

Σε συνάρτηση με το ότι η αντιπληροφόρηση για μας δεν θα έπρεπε να αποτελεί κάποιο σύνολο από θεωρητικά τσιτάτα, έρχεται να συνδεθεί το ζήτημα της αλληλεγγύης. Κάνοντας μια κριτική προβολή στις κινήσεις του αντιεξουσιαστικού χώρου, αλλά και κομματιών της κοινωνίας, βρίσκουμε προβληματικές πολλές από τις μεθόδους που επιλέχθηκαν για να εκφραστεί αλληλεγγύη απέναντι στις μετανάστριες και στους μετανάστες. Είναι απαραίτητος για εμάς ένας επαναπροσδιορισμός αυτής της έννοιας. Χωρίς να θέλουμε να γειώσουμε ή να μηδενίσουμε πραγματικές προσπάθειες επαφής με το ζήτημα, για εμάς δεν είναι αρκετή μια απλή παροχή υλικών αγαθών ανθρωπιστικού τύπου, όταν αυτή δεν καταδεικνύει τους εχθρούς μας και δεν προάγει με επιθετικούς όρους τα προτάγματά μας. Παρόλα αυτά, μέσα σε όλη την κινητικότητα κοινωνικών κομματιών γύρω απ’το μεταναστευτικό, υπήρξαν και υγιή αντανακλαστικά: Αλληλέγγυος κόσμος που ήρθε σε επαφή και ανέπτυξε σχέσεις, που στάθηκε δίπλα, έστησε δομές, μοιράστηκε προβληματισμούς και φιλοξένησε μετανάστες και μετανάστριες που ήρθε σε αντιπαράθεση με τους μπάτσους και τους φασίστες ή/και συγκρούστηκε μ’αυτούς  στο πλάι των μεταναστών. Η αλληλεγγύη για εμάς δεν είναι μόνο το να μοιράζουμε τρόφιμα και ρούχα, [κίνηση που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βρήκαμε και τους εαυτούς μας να την κάνει] αλλά να συνδεθούμε ισότιμα με αγώνες των ίδιων των μεταναστών, όταν αυτοί συμπλέουν με τους δικούς μας, να παράγουμε τους δικούς μας χρόνους για να αποδομήσουμε το κράτος και τους σχεδιασμούς του (εσωτερικά και εξωτερικά), να καταδείξουμε τους εχθρούς μας και να ανοίξουμε πόλεμο μ’αυτούς, να ενεργοποιήσουμε τις δομές μας (καταλήψεις, επιθετική προπαγάνδα, κουζίνες, μαχητικά μπλοκ στο δρόμο κ.α.).

Μαχητικός αντιφασισμός – πόλωση:

Μ’αυτό το σκεπτικό, κρίναμε πως οι εχθροί μέσα στο κοινωνικό φάσμα είναι πολλοί. Όπως προαναφέρθηκε, ο σύγχρονος φασισμός περιλαμβάνει πέρα απ’τους οργανωμένους φασίστες, ένα σύνολο κανίβαλων που είτε θησαυρίζουν απ’τους μετανάστες, είτε τους χρησιμοποιούν είτε ωρύονται για αυτούς μέσα απο επιτροπές κατοίκων και δημοτικά συμβούλια. Περιλαμβάνει επίσης ένα σύνολο διαχειριστών που μέσα σε ένα κρεσέντο αυτοπροβολής και αυταρέσκειας επιδεικνύουν τον ανθρωπισμό τους, την ίδια στιγμή που αντιμετωπίζουν τους μετανάστες είτε με επαγγελματικούς όρους (ΜΚΟ) είτε ως τρόπαιο της ηθικής τους εντιμότητας, ενώ παράλληλα αποσιωπούν τους λόγους που βρίσκονται όλοι αυτοί οι πληθυσμοί σ’αυτή την κατάσταση εγκλωβισμού και υποτίμησης. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτός ο συρφετός παίζει τον ρόλο πραγματικού μπάτσου κατευθύνοντας τους μετανάστες σε επιλογές, παραπληροφορώντας τους και οδηγώντας τους στα δόντια της καταστολής και των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Συμπεραίνουμε πως έχει νόημα και είναι πιο επίκαιρο απο ποτέ να αναδείξουμε αυτές τις σχέσεις συμφερόντων πάνω στην εκμετάλλευση των μεταναστριών/στων. Έχουμε την πρόθεση να πολώσουμε, να στοχοποιήσουμε και να ανοίξουμε μέτωπο με όσες κοινωνικές δυνάμεις συνεισφέρουν στην υποτίμηση των μεταναστών. Να κάνουμε εκείνες τις ενέργειες που θα αναιρούν έμπρακτα και θα αποδομούν τον διαχωρισμό ντόπιων και μεταναστών που εξυπηρετεί τα αφεντικά.Είναι πολύ έντονη η κινητικότητα των φασιστών με πάτημα τα όσα γίνονται, σε ένα ήδη εθνικιστικά στρωμένο έδαφος χρόνια τώρα και η μόνη απάντηση σε αυτό οφείλει να είναι το τσάκισμά τους. Πάνω στη γενικευμένη άνοδο του φασισμού (όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη) πρόταγμά μας είναι η καταστροφή του εθνικού κορμού και η αποσταθεροποίηση των εθνικιστικών δυνάμεων (είτε οργανωτικά είτε πολιτικά).

Θεωρούμε πως αυτή η πόλωση έχει πολλά στάδια. Αφορούν τα δικά μας αντανακλαστικά (σε λόγο και πράξη) και τους δικούς μας χρόνους αφενός και αφετέρου έχουν να κάνουν με το κατά πόσο βρισκόμαστε κοντά σε αγώνες των μεταναστών/στριών για ελευθερία (πχ αγώνες μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για απεγκλωβισμό, αγώνες όπως της SanaaTaleb, εξεγέρσεις και απεργίες πείνας όπως στην Κόρινθο, την Αμυγδαλέζα, το Παρανέστι κτλ.), για ελεύθερη μετακίνηση όπως στην Ειδομένη και στη Λέσβο, για αξιοπρεπή ζωή, για τη διεκδίκηση χαρτιών και την επιδίωξη κι άλλων ελευθεριών σε κάθε επίπεδο. Δεν επιθυμούμε να ελέγξουμε τις ροές τους, αλλά να χτίσουμε αποσταθεροποιητικές τάσεις για την κυριαρχία, το κράτος και τα αφεντικά σε σύμπλευση ή αξιοποιώντας δικές τους διαθέσεις.

Φυσικά το σύνθημα«κοινότητες με μετανάστες» είναι κάτι που απαιτεί βιώματα, χρόνο και πρέπει να γίνεται με την προϋπόθεση ότι συνυπάρχουμε με τα δικά μας προτάγματα σε αυτήν την προσπάθεια, χωρίς εκπτώσεις. Η συνύπαρξή μας μαζί τους να ’ναι ένα κομμάτι τις αντεθνικής/αντιφασιστικής μας δράσης, των μαχητικών παρουσιών στο δρόμο, ένα τμήμα των πολυφυλετικών εξεγέρσεων του σήμερα απ’τα μητροπολιτικά στενά στους επαρχιακούς καταυλισμούς και της αντιμιλιταριστικής διεθνιστικής προπαγάνδας. Υπενθυμίζουμε πέρα απ’ το τι κάνουν οι μετανάστριες και οι μετανάστες, κομβικό ρόλο παίζει σε αυτό το κατα πόσο εμείς χτίζουμε τις δράσεις μας αυτόνομα, στους δικούς μας χώρους και χρόνους, σε εναρμόνιση με όλα τα παραπάνω δημιουργώντας τις δικές μας ρωγμές.

Ο πόλεμος, και η συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε αυτόν:

Όλα τα παραπάνω τα θεωρούμε κομμάτι μιας αλυσίδας απ’ το συνεχές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Η αποσταθεροποίηση της Μ.Ανατολής και ο κατακερματισμός της, είναι μια εμπόλεμη πραγματικότητα των παγκόσμιων ανταγωνισμών της υπερεθνικής ελίτ χρόνια τώρα. Το γεγονός ότι εμπλέκονται όλο και περισσότερα κράτη σ’ αυτόν τον πόλεμο, πρέπει να αποτελεί καμπάνα για το αντιμιλιταριστικό κίνημα. Κομβικό ρόλο σε αυτήν την κατάσταση έχει παίξει και το ελληνικό κράτος με παροχή υλικοτεχνικής βοήθειας (συστήματα παρακολούθησης, βάσεις κ.α.), καθώς επίσης και συμμετοχή του ίδιου στο ΝΑΤΟ. Έχει φανεί ιστορικά ότι το κράτος αυτό είναι εξοπλισμένο υλικά και αξιακά, για την αξιοποίηση αυτών και παρόμοιων συνθηκών για λογαριασμό των ντόπιων αφεντικών. Απ’ τις στρατιωτικές ασκήσεις, έως τις εξωτερικές συμμαχίες και τις μιλιταριστικές παραδόσεις της εξωτερικής πολιτικής του (Βαλκάνια, Μ.Ασία κ.α.), καταλαβαίνουμε πως δεν υπάρχουν «αθώα» και «μη αθώα» κράτη.

Ο πόλεμος στο εξωτερικό βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με την κατασκευή των εσωτερικών εχθρών των κρατών. Μετά τα τελευταία γεγονότα στο Παρίσι και με την επιδίωξη της κλιμάκωσης του δόγματος της ασφάλειας (πχ αντιτρομοκρατικοί νόμοι, ενίσχυση σωμάτων ασφαλείας και επιχειρήσεών τους κ.α.), παρατηρείται έντονη κοινωνική νομιμοποίηση των βομβαρδισμών κατοικημένων περιοχών στη Μ.Ανατολή «και με τη βούλα» , απ’ τις πάνοπλες αυτοκρατορίες των δυτικών αστικών κρατών. Όλα αυτά γίνονται σε χρόνους πολύ άμεσους. Σε αυτό το σημείο δεν θέλουμε ούτε να θυματοποιήσουμε τις ισλαμιστικές οργανώσεις, ούτε να απλοποιήσουμε τα συμφέροντα που συγκρούονται στα εδάφη της Συρίας. Βλέπουμε μια διαρκή οχύρωση, απ’τη μία πόλεμος έξω, απ’την άλλη φυλακές, αντιτρομοκρατικοί νόμοι, σώματα ασφαλείας, στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες μέσα και όλο και περισσότερες/-ους να περισσεύουν και είτε να γίνονται ρημαγμένα κρέατα σε βομβαρδισμένα τοπία είτε πτώματα σε θάλασσες είτε αόρατοι σε αποθήκες ψυχών.

Το κράτος έχει συνέχεια:

Μπροστά μας επιβεβαιώνεται συνεχόμενα ποιος είναι ο ρόλος αυτού του κράτους και τι σχέσεις κυριαρχίας αναπαράγει. Έχει νόημα να αποδομούμε την ηγεμονική διαχείριση μέχρι το σημείο που αναδεικνύουμε ότι δεν περιμέναμε ποτέ, ούτε περιμένουμε κάτι διαφορετικό από αυτήν. Αυτός είναι ο ρόλος του κράτους στο σύγχρονο στερέωμα παγκοσμίως, αυτός ήταν, αυτός θα είναι, όσους διαχειριστές κι αν αλλάξει. Το τι διαδρομές θα επιλέξουν οι εξουσιαστές για να αναπαράγουν τις σχέσεις εκμετάλλευσης (αριστερό, φιλοπροοδευτικό προφίλ, συντηρητικό, απολυταρχικό κ.α.), είναι μια υπόθεση που δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο στο αποτέλεσμα: την προοδευτική περιθωριοποίηση πληθυσμιακών κομματιών και τον σύγχρονο φασισμό. Μέσα απ’ τα αποστειρωμένα ανάκτορά της, η εξουσία μπορεί να σχεδιάζει, να υπολογίζει, να μετράει ως «αριθμούς» τους ανθρώπους, να τους στοιβάζει, να τους βασανίζει, να τους εκτελεί ξανά και ξανά. Ο τελικός απολογισμός πάντα θα οδηγεί στο μέτρημα των κερδών εκείνης της ελίτ που έχει σχέση με τους διαχειριστές αυτού του κράτους καθώς επίσης και όλων εκείνων (ρουφιάνων, μικροαστών, μικροαφεντικών κ.α) που απ’ τα μικροσυμφέροντά τους τροφοδοτείται η κρατική μηχανή.

Τα δικά μας προτάγματα:

Μπροστά σε όλη αυτή τη διαχείριση που αναμένουμε πως θα συνεχιστεί και θα εκτιναχθεί το επόμενο διάστημα, είναι εποχές που πρέπει να κάνουμε διάχυτα τα προτάγματά μας σε λόγο και πράξεις. Να μπούμε στα άδεια σπίτια και να αυτοοργανώσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, αυτόνομα, αντιιεραρχικά, με άμεση σύνδεση θεωρίας-πράξης. Να παράξουμε τις δομές κάλυψης υλικών και πολιτικών αναγκών μας έξω απ’το κράτος και το εμπόρευμα, και να τις συνδέσουμε με τις μετανάστριες, τους μετανάστες και τις κοινότητές τους, επιδιώκοντας κοινές διαδικασίες με αυτούς. Να επιτεθούμε σε κράτος και φασίστες και να σπάσουμε τον τρόμο απέναντι στη σύγχρονη καταστολή. Να αποδομήσουμε την πατριαρχία, τον σεξισμό, την ομοφοβία, την τρανσφοβία και τον σπισισμό. Να συνδέσουμε τους αγώνες μας με εκείνους ενάντια στην λεηλασία της φύσης, για γη και ελευθερία.

Είμαστε αλληλέγγυοι στα εγχειρήματα καταλήψεων στέγης και των αυτοοργανωμένων δομών αλληλεγγύης, καθώς επίσης και σε κάθε εγχείρημα, κατάληψη, στέκι που προάγει αυτά τα προτάγματα.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ/-ΣΤΩΝ

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΠΑΡΚΑ, ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΡΜΟ

Συνέλευση Αναρχικών “Sans Patrie”
sans_patrie@riseup.net