Greece: Incendiary attack against church (Athens, 06/12/2014)
Inter Arma received and translated:
In the early hours of 6/12 we attacked St.Marina church, in Nea Philadelfia (Athens) with incendiary devices. Immediate satisfaction of our brother Nikos Romanos’ demands or not even your god will save you.”It’s better to destroy the whole world than to prevent a free spirit from satisfying a need to which its nature urges it”.
drops before the storm
Ελλάδα: Εμπρηστική επίθεση σε εκκλησία (Αθήνα, 06/12/2014)
Στάλθηκε στο Inter Arma:
Ξημερώματα 6/12 επιτεθήκαμε με εμπρηστικούς μηχανισμούς στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του αδερφού μας Νίκου Ρωμανού, διαφορετικά ούτε ο θεός σας δεν θα μπορεί να σας σώσει. “Καλύτερα να καταστραφεί ολόκληρος ο κόσμος παρά ένα ελεύθερο πνεύμα να εμποδιστεί από την ικανοποίηση μιας επιθυμίας στην οποία το ωθεί η φύση του.”
σταγόνες πρίν την καταιγίδα
https://interarma.info/2014/12/10/ellada-ebrhstiki-epithesi-se-ekklhsia-athina/?lang=el
Greece: School bus and vehicle owned by constructing company torched (Athens, 01-06/12/2014)
nter Arma received and translated:
NEITHER HOLIDAYS – NOR UNIVERSITY EXAMS
FIRE TO PRISONS
“I stand here as your declared and unrepentant enemy, I do not beg for your lenience, I do not seek to engage in dialogue with you and your peers. My values are at war with yours, so that every phrase I come out with against you is a razor scoring the masks of your hypocrisy and making clear the position and the role of each of us. You redact hundreds of pages of files and you constantly form new cases, in order to bury us in the prisons of your democracy, for decades. You are preparing to impose “special detention conditions” on us, which is the only coup missing from the pantheon of “special treatment” (prison transfers, trials, laws), which you create to fight us. The simple laws of physics dictate, that reaction is the consequence of action. Outside this courtroom on free lands, there are rebelious people, comrades for me, terrorists for you, who don’t intend to tolerate our extermination, without making you and your political supervisors bleed first. You can take this as a threat if you like. I believe, that this is the cynical reality. Each option has its own cost. I guess, that, as judges and servants of the law, you would agree with me on this.”
(Nikos Romanos)
Fragment of the statement at the trial for the robbery in Velvento, Kozani
In the frenetic and ever changing social reality that surrounds us, even the scientific consultants of the leaders of the capitalist system fall out in their predictions. In addition to the individual geostrategic choices of their competitors (Palestine, Syria, Ukraine, Iran, etc.) and some flaws and contradictions of the system that appear to be sharpened during the (because of this) exacerbated condition of the ongoing structural crisis, that which crumples the fragile humanitarian masks of statists and refutes, constantly, every certainty about the future, every myth concerning the omnipotence of the state and any idea about the futility of the liberation struggle, is the uncontrolled factor of the insurgents of this world.
The ‘europeanisation’ of the Greek prison system, the aggravating penal repression of social struggles, the escalation of counter-terrorism policy dictated by interstate police conferences about Justice and National Security, the bounty on the heads of revolutionaries and the recent legal establishment and announcement of the construction of a high security prison (type C) in Domokos, that aims primarily against prisoners involved in cases of armed revolutionary action, are all “signs of the times” and expressions of class domination against the vast majority of formal and informal social institutions controlled by the state and capital. The global and multi-level, capitalist and cultural restructuring attempted, with the economic crisis as pretext and means, requires social “peace”, mass servitude, individualization and above all to fight the “internal enemies”.
There are, however, times when the analyzes are redundant, rage and hatred for the established order become a torrent that threatens to drown not only the usurpers of our lives but also every lazy, hypocritic challenger and inactive, indignant humanist. There are no excuses! We are constantly looking for ways to escape the grid of imposition of domination and strive to reclaim moments of an – in advance – alienated life, deregulating and seeking to dismantle the clocks of the social machine, while maintaining an open bet of anarchist revolution and total rupture with the regime.
***
The imprisoned anarchist urban guerrilla Nikos Romanos, friend of Alexandros Grigoropoulos, who was present at his murder by the uniformed worm Korkoneas, is one of the dozens of anarchist prisoners of war of the Greek Democracy, who in recent years have faced the inquisitors of the judicial mafia and the special treatment reserved for political enemies of the system, and who boldly defended the project and the values of Anarchy, taking responsibility and the costs of certain choices they made, regardless of the tons of prosecutions against them and the harsh conditions of incarceration, that have implications on their physical existence and freedom.
Since 1 February ’13 when he was arrested after a car chase following the double expropriation of state money along with his comrades G.Mihailidis, A-D.Bourzoukos and D.Politis in the city of Veria and the province of Kozani, comrade Romanos, a member of the Informal Anarchist Federation, is now among those anarchist prisoners who found themselves, and among other people “accused” for participating in armed revolutionary groups, temporarily in Greek prisons for bank robberies, which were chosen as a means of disengagement from the established, time-consuming living solution of wage slavery and of the strentghening of the urban guerrilla warfare.
From the minors’ prison of Avlona, he participated in the national exams and he is now – by law – a student at TEI of Athens and he is entitled to prison leaves in order to attend the courses, which the State refuses to grant him. (A similar example is the case of political prisoner Hercules Kostaris, convicted for involvement in the Revolutionary Organization 17 November, who has taken over 200 regular and educational prison leaves in recent years , which were stopped on the pretext of the prison escape of Christodoulos Ksiros). Do not have any illusions about the institution of education as a tool of subjugation and domestication of people in the hands of Domination and the role of the university as a factory that produces obedient slaves in the service of the capitalist profit and normality, our comrade, who is now in Korydallos prison refusing to extricate the maypole of the responsibilities of the prison council and the special interrogator Nikopoulos, is on a hunger strike since November 10 demanding the granting of his “right”, for a breath of freedom!
Solidarity with actions and support in this difficult struggle have already been expressed by the others “arrested for Velvedo case” also with a hunger strike inside the walls. At the same time, a broad, diverse solidarity movement has developed throughout the Greek territory, while public propaganda moves and nocturnal “interventions” are made abroad.
***
Remembering the axiom of uncertainty in the natural world and rejecting the classical, deterministic conception of the proletarian charge at the sky, the centralizing of the Marxist organization models of the Struggle and optimistic estimates of a shallow, reformist, idealism of “maturation of the objective conditions”, we are there where ideologies impact on the brutal reality; where the existential rebellion is combined with horizontal and autonomous class struggle with internationalist and anti-state character, as it is manifested in each specific circumstances, becomes an integral part of the social war and seeks to place anarchist characteristics for the war against Authority and the liberation of Man and Nature; there where our conventions and contradictions in everyday life do not prevent us from seeing the tactical utility and to recognize the particularity of “intermediate struggles” and the need of organizing the anarchist struggle as a whole, individually and collectively, where only those who were imprisoned, tortured or killed for devoting themselves to the project of social liberation, without bowing their heads, can perceive the nobility of soul and motivation in all its glory, where the consolidation of fear as a permanent emotional state does not find fertile ground and its every root is forcibly uprooted as a parasite that sucks the evergreen tree of the Revolution, where, at present, the theory meets practice and any trace of doubt regarding answer to the dilemma of the Selection of a submissive life or a life in Battle is nullified in front of the rise of anarchist conscience; we are at the point of no return …
We are inspired by the shooting stars and the courage of the people who fought with the Beast. By night embracing us we charge in hostile territories, creating oases of fire within the social desert. So, in the morning of 1/12, we torched a school bus owned by St. Lawrence College in Ag. Dimitrios. Also, we claim responsibility for the attack with gas canisters, shortly after midnight on 6/12, against a car owned by the construction company Aktor Facility Management (subsidiary of ELLAKTOR group, known for its involvement in mining gold in Skouries, in Halkidiki and several cases of pillaging of the natural environment). The attacks will continue.
VICTORY TO THE STRUGGLE OF NIKOS ROMANOS
STRENGTH TO THE ANARCHIST PRISONERS ON HUNGER STRIKE
SOLIDARITY WITH THE WANTED COMRADES AROUND THE WORLD
LONG LIVE THE FREE MAN
LONG LIVE ANARCHY
For the widespread (anti) – social mutiny,
Eternal students at the University of Anarchist Insurrection/FAI – IRF
———-
Μετάφραση: Inter Arma
https://interarma.info/2014/12/10/ebrhsmos-leoforeiou-kai-oxhmatos-kataskeyastikhs-athina/?lang=en
Ελλάδα: Εμπρησμός σχολικού λεωφορείου και οχήματος κατασκευαστικής εταιρίας (Αθήνα, 01-06/12/2014)
Στάλθηκε στο Inter Arma:
ΟΥΤΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ – ΟΥΤΕ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
«Εγώ βρίσκομαι εδώ σαν δηλωμένος και αμετανόητος εχθρός σας, δεν ζητιανεύω την επιείκειά σας, δεν επιζητώ τον διάλογο με εσάς και τους ομοίους σας. Οι αξίες μου βρίσκονται σε πόλεμο με τις δικές σας γι’ αυτό κάθε φράση που ξεστομίζω εναντίον σας είναι ξυράφι που χαρακώνει τις μάσκες της υποκρισίας σας και καθιστά σαφή τη θέση και το ρόλο του καθενός μας. Συντάσσετε εκατοντάδες σελίδες δικογραφιών και σχηματίζετε συνεχώς νέες υποθέσεις για να μας θάψετε δεκάδες χρόνια στις φυλακές της δημοκρατίας σας. Ετοιμάζεστε να μας επιβάλλετε «ειδικές συνθήκες κράτησης» που είναι το μόνο πραξικόπημα που έλειπε από το πάνθεο με τις «ειδικές μεταχειρίσεις» (μεταγωγές, δικαστήρια, νομοθεσίες) που κατασκευάζετε για να μας πολεμήσετε. Οι απλοί νόμοι της φυσικής λένε ότι συνέπεια της δράσης είναι η αντίδραση. Έξω απ’ αυτή τη δικαστική αίθουσα σε τόπους ελεύθερους υπάρχουν επαναστατημένοι άνθρωποι, σύντροφοι για μένα, τρομοκράτες για σας, που δεν σκοπεύουν ν’ ανεχτούν την εξόντωσή μας χωρίς πρώτα να κάνουν εσάς και τους πολιτικούς σας προϊστάμενους να ματώσουν. Αν θέλετε μπορείτε να το εκλάβετε ως απειλή. Εγώ πιστεύω ότι είναι η κυνική πραγματικότητα. Κάθε επιλογή έχει και το δικό της κόστος. Φαντάζομαι σαν δικαστές και υπηρέτες του νόμου θα συμφωνείτε μαζί μου σ’ αυτό.»
(Νίκος Ρωμανός)
Απόσπασμα δήλωσης στο δικαστήριο για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης
Στη φρενήρη και διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνική πραγματικότητα που μας περιβάλλει, ακόμα και οι επιστημονικοί σύμβουλοι των ταγών του καπιταλιστικού συστήματος πέφτουν έξω στις εκτιμήσεις τους. Εκτός από τις επιμέρους γεωστρατηγικές επιλογές των ομότιμων ανταγωνιστών τους (βλ. Παλαιστίνη, Συρία, Ουκρανία, Ιράν κ.ά.) και ορισμένες ατέλειες και αντιφάσεις του συστήματος που εμφανίζονται οξυμένες στην επιβαρυντική (για αυτό) συνθήκη της δομικής κρίσης που το διατρέχει, αυτός που τσαλακώνει τα εύθραυστα ανθρωπιστικά προσωπεία των κρατιστών και διαψεύδει, συνεχώς, κάθε βεβαιότητα για το μέλλον, κάθε μύθο παντοδυναμίας του κράτους και κάθε άποψη περί ματαιότητας του απελευθερωτικού αγώνα, είναι ο αστάθμητος παράγοντας των εξεγερμένων αυτού του κόσμου.
Ο “εξευρωπαϊσμός” του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος, η σκλήρυνση της ποινικής καταστολής των κοινωνικών αγώνων, η κλιμάκωση της αντιτρομοκρατικής πολιτικής που υπαγορεύεται από τα διακρατικά αστυνομικά συνέδρια Δικαιοσύνης και Εθνικής Ασφάλειας, η επικήρυξη επαναστατών και η όψιμη θεσμοθέτηση και εξαγγελία κατασκευής φυλακών υψίστης ασφαλείας (τύπου Γ) στο Δομοκό, με στόχο πρωτίστως κρατούμενους αγωνιστές για υποθέσεις ένοπλης επαναστατικής δράσης, είναι όλα “σημεία των καιρών” και εκφάνσεις της ταξικής κυριαρχίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των επίσημων και ανεπίσημων κοινωνικών θεσμών που ελέγχονται από το Κράτος και το Κεφαλαίο. Η παγκόσμια και πολυεπίπεδη, καπιταλιστική και πολιτισμική αναδιάρθρωση που επιχειρείται, με πρόσχημα και όχημα την οικονομική κρίση, επιτάσσει την κοινωνική “ειρήνη”, τη μαζική υποτέλεια, την εξατομίκευση και προπάντων την πάταξη των “εσωτερικών εχθρών”.
Είναι, όμως, φορές που οι αναλύσεις περιττεύουν, η οργή και το μίσος για την καθεστηκυία τάξη γίνονται χείμαρρος που απειλεί να πνίξει όχι μόνο τους σφετεριστές των ζωών μας αλλά και κάθε νωχελικό, υποκριτή αμφισβητία και αδρανή, αγανακτισμένο ανθρωπιστή. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν! Αναζητάμε διαρκώς τρόπους απόδρασης από το πλέγμα της κυριαρχικής επιβολής και πασχίζουμε να επανοικειοποιηθούμε στιγμές μιας εκ προοιμίου αλλοτριωμένης ζωής, απορρυθμίζοντας και επιδιώκοντας να ξεχαρβαλώσουμε τα ρολόγια της κοινωνικής μηχανής, διατηρώντας, παράλληλα, ανοιχτό το στοίχημα της αναρχικής επανάστασης και της ολικής ρήξης με το καθεστώς.
***
Ο φυλακισμένος αναρχικός αντάρτης πόλης Νίκος Ρωμανός, φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που ήταν παρόν στη δολοφονία του από το ένστολο σκουλήκι Κορκονέα, είναι ένας από τους δεκάδες αναρχικούς αιχμάλωτους πολέμου της Ελληνικής Δημοκρατίας, που τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τους Ιεροεξεταστές της δικαστικής μαφίας και την ειδική μεταχείριση που επιφυλάσσεται στου πολιτικούς εχθρούς του συστήματος, και με παρρησία υπερασπίζονται τα προτάγματα και τις αξίες της Αναρχίας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και σηκώνοντας το κόστος ορισμένων επιλογών που απορρέουν από αυτές, αδιαφορώντας για τον κυκεώνα δικογραφιών και τη σκληρή συνθήκη του εγκλεισμού, με τις επιπτώσεις που συνεπάγονται για τη φυσική τους υπόσταση και ελευθερία.
Από την 1η Φεβρουαρίου του ‘13 που συνελήφθη, μετά από καταδίωξη, κατόπιν διπλής απαλλοτρίωσης κρατικού χρήματος μαζί με τους συντρόφους Γ. Μιχαηλίδη, Α.Δ. Μπουρζούκο και Δ. Πολίτη στην πόλη της Βέροιας και την επαρχία της Κοζάνης, o σύντροφος Ρωμανός, μέλος της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, συγκαταλέγεται πλέον σε εκείνους τους αναρχικούς κρατούμενους που βρέθηκαν, μεταξύ άλλων που «κατηγορούνται» για ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, προσωρινά στις ελληνικές φυλακές για ληστείες τραπεζών, τις οποίες επέλεξαν ως μέσο απαγκίστρωσης από την καθιερωμένη, χρονοβόρα βιοποριστική λύση της μισθωτής σκλαβιάς και ενίσχυσης του αντάρτικου πόλης.
Από τις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα συμμετείχε στις πανελλαδικές εξετάσεις και – βάσει νόμου – θεωρείται πια εισακτέος στο ΤΕΙ Αθήνας και δικαιούται εκπαιδευτικές άδειες για την παρακολούθηση των μαθημάτων, τις οποίες το Κράτος αρνείται πεισματικά να του παραχωρήσει. (Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί και ο πολιτικός κρατούμενος Ηρακλής Κωστάρης, καταδικασθείς για συμμετοχή στην επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη, ο οποίος τα τελευταία χρόνια είχε πάρει πάνω από 200 τακτικές και εκπαιδευτικές άδειες, τις οποίες του “έκοψαν” με την επίφαση της φυγής του Χριστόδουλου Ξηρού.) Μην τρέφοντας καμία ψευδαίσθηση για το θεσμό της εκπαίδευσης, ως εργαλείο καθυπόταξης και εξημέρωσης των ανθρώπων στα χέρια της Κυριαρχίας και το ρόλο του πανεπιστημίου ως εργοστάσιο παραγωγής πειθήνιων σκλάβων στην υπηρεσία της καπιταλιστικής κερδοφορίας και κανονικότητας, ο σύντροφός μας, που βρίσκεται πλέον στις φυλακές Κορυδαλλού, αρνούμενος να ξεμπλέξει το γαϊτανάκι των ευθυνών του συμβουλίου της φυλακής και του ειδικού εφέτη ανακριτή Ε. Νικόπουλου, διεξάγει απεργία πείνας από τις 10 Νοέμβρη απαιτώντας τη χορήγηση του “δικαιώματός” του, για μια ανάσα ελευθερίας!
Η έμπρακτη αλληλεγγύη και στήριξη σε αυτόν το δύσκολο αγώνα του, εκφράζεται ήδη από τους υπόλοιπους “συλληφθέντες του Βελβεντού”, επίσης, με απεργία πείνας εντός των τειχών. Ταυτόχρονα, ένα ευρύ, πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης έχει αναπτυχθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια, ενώ δημόσιες κινήσεις προπαγάνδας και νυχτερινές “παρεμβάσεις” γίνονται και στο εξωτερικό.
***
Ενθυμούμενοι το αξίωμα της αβεβαιότητας του φυσικού κόσμου και απορρίπτοντας την κλασική, ντετερμινιστική αντίληψη για την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό, τα συγκεντρωτικά μοντέλα οργάνωσης του Αγώνα και τις οπτιμιστικές εκτιμήσεις ενός ρηχού, ρεφορμιστικού, ιδεαλισμού περί “ωρίμανσης των αντικειμενικών συνθηκών”, βρισκόμαστε εκεί όπου οι ιδεολογίες προσκρούουν στην ωμή πραγματικότητα· εκεί που η υπαρξιακή ανταρσία συντίθεται με την οριζόντια και ακηδεμόνευτη ταξική πάλη με διεθνιστικό και αντικρατικό πρόσημο, όπως αυτή εκδηλώνεται στην εκάστοτε συγκυρία, γίνεται αναπόσπαστο τμήμα του κοινωνικού πολέμου και προσπαθεί να θέσει τα αναρχικά χαρακτηριστικά για τον πόλεμο με την Εξουσία και την απελευθέρωση Ανθρώπου και Φύσης· εκεί όπου οι συμβάσεις και οι αντιφάσεις μας στην καθημερινή ζωή δε μας εμποδίζουν να διακρίνουμε την τακτική χρησιμότητα, όσο και να αναγνωρίζουμε τη μερικότητα των “ενδιάμεσων αγώνων”, καθώς και την αναγκαιότητα οργάνωσης του αναρχικού Αγώνα συνολικά, ατομικά και συλλογικά· εκεί που μόνο όσοι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν ή σκοτώθηκαν για τη συστράτευσή τους στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, χωρίς να σκύψουν το κεφάλι, μπορούν να αντιληφθούν την ευγένεια της ψυχής και των κινήτρων σε όλο της το μεγαλείο· εκεί όπου η εμπέδωση του φόβου ως μόνιμη συναισθηματική κατάσταση δε βρίσκει γόνιμο έδαφος και κάθε φύτρα ξεριζώνεται βίαια ως παράσιτο που απομυζεί το αειθαλές δέντρο της Επανάστασης· εκεί όπου, επί του παρόντος, η θεωρία συναντάει την πράξη και κάθε ίχνος αμφιβολίας, για την απάντηση στο δίλημμα Επιλογής μιας υποταγμένης ζωής ή μιας ζωής στη Μάχη, εκμηδενίζεται μπροστά στην ακμή της αναρχικής συνείδησης· είμαστε στο σημείο χωρίς επιστροφή…
Εμπνεόμαστε απ’ τα πεφταστέρια και το σθένος των ανθρώπων που πάλεψαν με το Τέρας. Με τη νύχτα να μας αγκαλιάζει, εφορμούμε σε εχθρικά εδάφη δημιουργώντας οάσεις φωτιάς εντός της κοινωνικής ερήμου. Έτσι, τα ξημερώματα της 1/12 πυρπολήσαμε ένα σχολικό λεωφορείο του St. Lawrence College στον Αγ. Δημήτριο. Επίσης, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την επίθεση με γκαζάκια, λίγη ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 6/12, σε ένα αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της κατασκευαστικής εταιρίας ΑΚΤΩΡ Facility Management (θυγατρικής του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ, γνωστού για την εμπλοκή του στις εξορύξεις χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής αλλά και αρκετές περιπτώσεις λεηλασίας του φυσικού περιβάλλοντος). Οι επιθέσεις θα συνεχιστούν.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΖΗΤΩ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Για τη διάχυτη (αντι)-κοινωνική ανταρσία,
Αιώνιοι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αναρχικής Εξέγερσης/ΑΑΟ-ΔΕM