Όταν η απειλή του θανάτου είναι το έσχατο όπλο σου…
…τότε μόνο η σύγκρουση σε κρατάει ζωντανό
Το κυρίαρχο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, γεννιέται και τρέφεται με την ιδιοκτησία, την ιεραρχία, την εκμετάλλευση κάθε έμβιου όντος, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και τον εγκλωβισμό σε πλασματικές ανάγκες. Δεν διστάζει να εξοντώσει εκατομμύρια ζωές με σκοπό την διαιώνιση της ύπαρξηςτου. Για το λόγο αυτό εξαπολύει ολομέτωπη επίθεση σε οποιονδήποτε δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του, σε όποιον διαταράσσει την εύρυθμη λειτουργιά του ή σε όσους έρχονται σε βίαιη ρήξη με το υπάρχον, τόσο εντός όσο και εκτός, ορατών και αοράτων τειχών .
Στα πλαίσια του ανελέητου και αμείλικτου πολέμου, το νομικό και κατασταλτικό οπλοστάσιο αναβαθμίζεται.
Στο κλίμα μιας γενικευμένης τρομοϋστερίας που κυριαρχεί το 2001 παγκοσμίως και συγκεκριμένα με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και με το κλείσιμο της υπόθεσης 17Ν στον ελλαδικό χώρο, έρχεται να εδραιωθεί ο νόμος 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Με τον συγκεκριμένο νόμο το κράτος μπορεί να επιβαρύνει με κακουργηματικού χαρακτήρα ποινές (κάθειρξη ως 10 έτη) οποιαδήποτε συλλογικότητα η ατομικότητα καθώς του δίνεται η δυνατότητα να την κατονομάσει ως συμμορία η μέλος συμμορίας.
Παράλληλα θεσμοθετεί για πρώτη φορά επίσημα την ρουφιανιά ως ελαφρυντικό παράγοντα στην ποινή. Το κράτος ανέκαθεν επιχειρεί να θωρακιστεί νομικά ενάντια στην λεγόμενη τρομοκρατία. Ήδη από την μεταπολίτευση ξεκίνησε τις πρώτες συζητήσεις για το θέμα αυτό αν και δεν το κατάφερνε μέχρι το 2004 επειδή δεν ταίριαζε στις ευρωπαϊκές διατάξεις. Όμως λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και το πέρας των συγκρούσεων εναντίον του πολέμου στο Ιράκ, εν μέσω κλίματος μπατσοκρατίας και κοινωνικής ανοχής, βρίσκει την ιδανική συνθήκη για να τροποποιήσει τον νόμος 187 σε 187Α(τρομονόμος). Με το νόμο αυτό , το κράτος απαντώντας στον φόβο που το ίδιο σπέρνει , ξεκινά ένα νέο κυνήγι «μαγισσών» , βαφτίζοντας με ευκολία οποιονδήποτε εξεγείρεται ως τρομοκράτη και τους «θάβει» στο μπετό στο όνομα της κοινωνικής ασφάλειας .
Μερικούς μήνες μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, το πληττόμενο κράτος θεσπίζει τον λεγόμενο «κουκουλονόμο» με σκοπό να εντείνει την καταστολή. Έτσι οποιοσδήποτε καλύπτει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του προκειμένου να προστατευτεί από ρουφιάνους (δημοσιογράφους, ασφαλίτες, κάμερες, μπάτσους κτλπ) ή από επιθέσεις των μπάτσων (χημικά , ξυλοδαρμοί, ευθείες βολές κτλπ) σε περίπτωση σύλληψης για πλημμέλημα το παράπτωμα μετατρέπεται αυτόματα σε κακούργημα
Παράλληλα, στα πλαίσια του νόμου 187,και της αναβάθμισης του νομικού του οπλοστασίου της , η εξουσία χρησιμοποιεί την βιοτεχνολογία για την λήψη γενετικόυ υλικόυ ως αποδεικτικό στοιχείο παρόλο που δεν αποτελεί πειστήριο καθώς είναι ασαφές, δηλαδή μπορεί να αλλοιωθεί και να φυτευθεί κατά το δοκούν της αντιτρομοκρατικής . Επίσης σε πολλές περιπτώσεις οι μπάτσοι για να αποσπάσουν το γενετικό υλικό από συλληφθέντες οι οποίοι αρνούνται να το δώσουν χρησιμοποιούν βασανιστήρια και βίαιες μεθόδους (πχ Σ.Αντωνίου).
Το περασμένο καλοκαίρι, ολοκληρώνεται η μέχρι σήμερα νομοθέτηση για την ισοπέδωση του έγκλειστουεχθρού του κράτους, με τις φυλακές Τύπου Γ’. Ένα έκτρωμα που δημιουργεί μια φυλακή μέσα στην φυλακή, για όλους τους καταδικασθέντες με τους παραπάνω νόμους, δηλαδή ως επί το πλείστον πολιτικούς και απείθαρχους κρατούμενους. Στις συνθήκες αυτές, οι ποινές δεν μπορούν να μειωθούν, δεν αναγνωρίζεται κανένα ελαφρυντικό, καταργούνται τα δικαιώματα στις άδειες, στην ’’ημιελεύθερη διαβίωση’’, στα μεροκάματα, δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των κρατουμένων και περιορίζεται με τους εκτός των τειχών. Επίσης ενισχύεται ο ρόλος των μπάτσων μέσα στις φυλακές με πάνοπλα σώματα με πλήρη εξουσία πάνω στους έγκλειστους. Με τον τρόπο αυτό, καταρρακώνουν σωματικά και ψυχολογικά τους κρατούμενους ενώ αποτελεί φόβητρο για όποιον σηκώνει κεφάλι εντός και εκτός των τειχών.
Προφανώς τίποτα από αυτά δεν καταλύεται από οποιαδήποτε κοινοβουλευτική διαχείριση, αλλά από, πολυμόρφους και αποφασιστικούς αγώνες εναντία στη καταστολή τον εγκλεισμό και τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς που τους επιβάλλουν.
Έτσι, στα πλαίσια αυτών των πολύμορφων αγώνων και μάλιστα με έσχατο μέσο, ξεκινούν στις 2/3 απεργία πείνας οι πολιτικοί κρατούμενοι Ν. Μαζιώτης, Κ. Γουρνάς, Δ. Κουφοντίνας και τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Σταμπούλος, Τ. Θεοφίλου,Φ. Χαρίσης, Α. Ντάλιος , Γ. Καραγιαννίδης και από 9/3 ο Γρ. Σαραφούδης ενώ άλλα μέλη του θα ακολουθήσουν αργότερα. Επιπλέον στηρίζοντας των αγώνα, δύο κρατούμενες από τη φυλακή Νεάπολης Λασιθίου έχουν προχωρήσει σε αποχή συσσιτίου. Τα αιτήματα τους συνολικά είναι:
- Η κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α και του λεγόμενου κουκουλονόμου
- κατάργηση των φυλακών τύπου Γ
- την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
- την πρόσβαση κι ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο τηςεμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
- την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο
- την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται
Παράλληλα, μετά την σύλληψη της Α. Σπυροπούλου και την εκδικητική προφυλάκιση της μητέρας του Γ. και Χ. Τσάκαλου , της γυναίκας του δεύτερου και άτομα του φιλικού περιβάλλοντος των Σ.Π.Φ. οι οποίοι κρατούν αξιοπρεπή στάση απέναντι στην ρουφιανιά με κατηγορίες την υπόθαλψη και την ένταξη στην οργάνωση. Ο πυρήνας φυλακής της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και η Α. Σπυροπούλου ξεκινούν απεργία πείνας μέχρι θανάτου απαιτώντας την αποφυλάκιση των κατηγορουμένων, ενώ απειλούν πως αν δεν αποφυλακιστούν άμεσα θα προβούν σε απεργία δίψας. Επίσης σε ένδειξη αλληλεγγύης ο Π. Μιχαλάκογλου έχει προβεί σε αποχή συσσιτίου διαρκείας.
Στις 11/3 οι πολιτικοί κρατούμενοι από τη Τουρκία ξεκινούν κυλιόμενη απεργία πείνας αλληλεγγύης και στήριξης στο σύνολο των αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων
Ήδη από τις 27/2 ο Γ. Σοφιανίδης έχει ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας την φοίτηση και στο ΤΕΙ Πειραιά καθώς τους στέρησαν το δικαίωμα αυτό, ως αντίποινα για την συμμέτοχή τους στους αγώνες ενάντια στις φυλακές τύπου Γ καθώς μάλιστα τον μετέφεραν στις φυλακές του Δομοκού.
Ο αγώνας των κρατουμένων ενισχύει την συνολικότερη επίθεση ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, δημιουργώντας έτσι το ανάχωμα για ένα κοινό μέτωπο ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού. Η κίνηση των απεργών πείνας δεν μας καθιστά αμέτοχους, δηλώνοντας απλώς την αλληλεγγύη μας στους έγκλειστους, αλλά μας ωθεί να συμπράξουμε συνθετικά με τον δικό τους αγώνα. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τις προεκλογικές δηλώσεις του Σύριζα ότι θα καταργήσει τις φυλακές τύπου Γ καθώς διαφαίνεται η σκοπιμότητα του να αφομοιώσει κομμάτια του Αναρχικού/Αντιεξουσιαστικού χώρου και να αμβλύνει τις αντιστάσεις απέναντι σ’ αυτές. Αντιθέτως, εμείς οξύνουμε την σύγκρουση μας με κάθε μορφή εξουσίας, ανεξαρτήτως ποιός την κατέχει καθώς δεν υπήρξε ποτέ καμία ανακωχή εκατέρωθεν στο πόλεμο μας με αυτή. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και από τις πρόσφατες εισβολές σε σπίτια συντρόφων με σκοπό να τρομοκρατήσουν καθώς και από τις συλλήψεις του περίγυρου των μελών της ΣΠΦ, ως αντίποινα στο σχέδιο απόδρασης τους, στοχεύοντας στον ψυχολογικό τους κατακερματισμό. Οι πράξεις αυτές δεν θα μείνουν αναπάντητες…
Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση Τύπου Γ θα είναι οι κρεμάλες σας… Αγώνας μέχρι την ολική καταστροφή κάθε φυλακής
Συνέλευση ενάντια στον εγκλεισμό, Χανιά, 2015
Η mpalothia αναδημοσιεύει από athens.indymedia.org
