Some scattered thoughts on liberation, anarchy and life.
Individuals, activists, and organization members within the animal rights or liberation movement oftentimes express distinct opinions and different critiques on the rights issue on the one hand, and the liberation issue on the other. In order to have a clearer view of this fact, we have to take a closer look at both of these meanings. To begin with, the common notion of “rights” is to give someone the legitimate right to do or to have something. In other words, rights need to be institutionalized first, so that they can be granted later on. Many such activists get self-trapped in the sense and idea of animal rights and democracy. First of all, democracy presupposes the existence of the State, the laws and institutions that make this very establishment legit—no matter if democracy is direct or indirect; it still constitutes a democracy, a state sovereignty and enforcement. But our struggle cannot be entrenched in the narrow limits of democracy. We carry out an anarchist fight aiming at exactly the opposite, i.e. the abolishment of democracy, capitalism and the State, as well as a deconstruction of every kind of oppression and domination. Thus the idea of rights in its turn presupposes the continuation of the same or of a different system of governance, legislation and enslavement. Animal and human rights are in need of legislations and institutions, and ultimately of those deemed competent to lay down the law, so they place much reliance on dominators and rulers. We therefore come to the conclusion that animal rights is the idea of granting more freedom to animals—that is, larger cages, more humane methods of animal slaughtering, and so forth. Animal rights activists wish animals to be granted a sense of freedom that never opposes the root cause of their exploitation: the oppression by humans and their civilization, their nations, states, laws, machines, factories, shopping malls, fur shops, or their peaceable households. And above all, the rights that such alternative activists of legitimacy want to institutionalize for the sake of animals are always anthropocentric, just like the system that they serve and really need. Sometimes, this specific cause can also be extremely monothematic. Since they have become vegetarian or even vegan, they stop right there, they see this as an end in itself, as if they have done their part, as if this practice is their “struggle” in itself. They have boycotted the meat and dairy industry, and started to worship the vegan industry, which is in fact another capitalist industry raping the Earth and exploiting human workers. So these alternative, bourgeois animal friends tend to feel completely compassionate as they turn their love for animals into a goal in itself, taking part in peaceful protests, pickets, consumer boycotts, and signing petitions for the solution of various problems—of course, working always within the system. Besides that, many of them are characterized by their mudslinging against a militant animal liberation movement, in which individualities or groups put their own freedom at risk for animal and earth liberation as they go out to torch company properties, to hold combative demonstrations that clash with law protectors, to set animals free and, thus, give them a right to self-determination of their own lives, and generally take direct actions that represent a real threat to the capitalist system, which values everything based on money and material damage only.
Animal liberation on the other hand, or only liberation for that matter, is the idea of fighting not simply for freedom but much more than this: the liberation of our selves, animals and our environment from the malady called the State, oppression, domination, and civilization. Animal liberation cannot be a single-issue fight, because it is inextricably connected to earth and human liberation as well as the total liberation movement. It is in no way related to the legalization of some sort of rights, or to the superiority of someone to decide who and what is going to be freed, or not, in our desired free world. It is instead a war towards life outside the watertight of oppression, slavery, domestication, misery, and the shattering of our dreams and desires. We categorically reject the civil rights granted to us; we rather recognize one and only right in this world: to live our desired life as free beings, without having someone of something hanging over our heads and controlling our choices. Liberation in its very sense and essence goes beyond every ideology and political study. We do not wish to demand more freedom for non-human animals from their oppressors, just as we do not wish to haggle over our personal liberty from any kind of boss or dominator. The utmost right we recognize—a primeval right, in fact—is to grab freedom on our own. We are not seeking to liberate our selves, or anyone else, through and within their system but through the destruction of their states, their laws, their institutions, their industries and their civilization, which domesticates the wild impulses for a perpetual war on any type of domination and alienation from freedom itself. Even if we wisely know that our dreams will not be realized in their entirety, we are more than confident that our struggle is our very life; within ourselves reigns a necessity to diffuse the fire of liberation, the thoughts of our individual desires, and direct action against our enemies, that have always made it patently clear who they really are.
The history of humanity within its creation of a civilization has shown clearly to us that oppression, domestication and possession of every acre across the planet are some of the causes of exploitation of all living beings. The suffering caused by the human species cannot be summarized in one article, or even highlighted into a volume, nor would this necessarily be functional or essential to do. To demonstrate the misery and pain caused by their deadly civilization is only a small part of the raging war. It can only serve as a psychological and theoretical basis on which our feet have to firmly stand to carry out further action against everything that keeps us captive—not only us but other beings on this planet, too. Really, no Power will ever be crushed with words or papers, but rather with actions and rebellions. We should not settle for anything less than a total liberation of Earth, animals and humans, nor should we ever haggle over a freedom that already belongs to us all. We are born to be free, yet we are born in a prison-civilization. Thus the only option that comes naturally from within is the dedication of our lives to this war for liberation, to destroying all of their edifices, and resuming our true desires in the here and now. Nothing less and nothing more.
For Anarchy
http://en.contrainfo.espiv.net/2013/09/12/greece-animal-rights-or-animal-liberation/
=======================================================
Δικαιώματα ή Απελευθέρωση των Ζώων; Μερικές διάσπαρτες σκέψεις πάνω στην Απελευθέρωση, στην Αναρχία και στη Ζωή.
Είναι πολύ συχνό φαινόμενο μέσα στο κίνημα των δικαιωμάτων και της απελευθέρωσης των ζώων να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και κριτικές πάνω στα δικαιώματα απ’ την μία και στην απελευθέρωση από την άλλη, από ατομικότητες, ακτιβιστές, και μέλη οργανώσεων. Για να έχουμε μια καθαρότερη εικόνα για αυτό το γεγονός, πρέπει να ρίξουμε μια κοντινότερη ματιά σε αυτές τις δύο έννοιες. Αρχικά, η έννοια των «Δικαιωμάτων» είναι το να δώσεις σε κάποιον/α το δικαίωμα να κάνει ή να έχει κάτι, με άλλα λόγια τα δικαιώματα πρέπει πρώτα να θεσμοθετηθούν ώστε να χορηγηθούν έπειτα. Η παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων είναι η ουσία και η ιδέα των δικαιωμάτων των ζώων και της δημοκρατίας. Πρώτα, η δημοκρατία προϋποθέτει την ύπαρξη του Κράτους, των νόμων και των θεσμών που κάνουν αυτή την δημοκρατία νόμιμη, χωρίς να έχει καμία σημασία αν η δημοκρατία είναι άμεση ή έμμεση, συνεχίζει να είναι δημοκρατία, κρατική κυριαρχία και επιβολή. Ο αγώνας μας δεν μπορεί να περιχαρακωθεί μέσα στα στενά όρια της δημοκρατίας, καθώς ο αγώνας μας είναι αναρχικός και στόχος του είναι το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή η κατάλυση της δημοκρατίας, του καπιταλισμού και του κράτους, και η αποδόμηση κάθε καταπίεσης και κυριαρχίας. Έτσι λοιπόν, η ιδέα των δικαιωμάτων προϋποθέτει με την σειρά της την συνέχιση του ίδιου ή ενός διαφορετικού συστήματος διακυβέρνησης, θέσπισης νόμων και υποδούλωσης. Τα δικαιώματα των ζώων και των ανθρώπων έχουν ανάγκη από τους νόμους και τους θεσμούς, και εν τέλει και τους αρμόδιους που θεσπίζουν αυτά τα δικαιώματα, δηλαδή έχουν ανάγκη την εξάρτηση από τους κυριάρχους και τους κυβερνήτες. Αυτόματα, φτάνουμε στο συμπέρασμα πως τα δικαιώματα των ζώων είναι η ιδέα της χορήγησης περισσότερης ελευθερίας στα ζώα, με αυτό να σημαίνει μεγαλύτερα κλουβιά, ανθρωπινότερους τρόπους σφαγής, κτλ. , και η ουσία της ελευθερίας που επιθυμούν να χορηγηθεί να μην είναι ποτέ ενάντια στην ριζική αιτία της εκμετάλλευσης τους, η οποία είναι η καταπίεση από τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του, τα έθνη του, τα κράτη του, τους νόμους, τις μηχανές, τα εργοστάσια, τα εμπορικά κέντρα, τα γουναράδικα, ακόμα και τα φιλήσυχα νοικοκυριά. Και πάνω από όλα, τα δικαιώματα που αυτοί οι εναλλακτικοί ακτιβιστές της νομιμότητας θέλουν να θεσπίσουν για τα ζώα είναι φυσικά ανθρωποκεντρικά, σαν το σύστημα που υπηρετούν και έχουν ανάγκη. Επίσης, πολλές φορές το συγκεκριμένο ζήτημα είναι υπερβολικά μονοθεματικό. Αφού γίνουν χορτοφάγοι ή και βίγκαν, σταματούν εκεί, το βλέπουν σαν αυτοσκοπό, σαν να έχουν κάνει το κομμάτι τους, λες και αυτό από μόνο του είναι ο «αγώνας» τους, και αφού μποϋκοτάρουν την κρεατό-γαλακτό-βιομηχανία, αρχίζουν να λατρεύουν την βίγκαν βιομηχανία, που και αυτή από την πλευρά της δεν παύει να είναι μια καπιταλιστική βιομηχανία, που βιάζει τη Γη και εκμεταλλεύεται ανθρώπους ως εργάτες. Έτσι αυτοί οι εναλλακτικοί μπουρζουάδες φιλόζωοι, βρίσκουν την απόλυτη συμπόνια στην αγάπη τους προς τα ζώα, έχοντας το ως αυτοσκοπό, συμμετέχοντας σε ειρηνικές διαμαρτυρίες, σε πικετοφορίες, σε καταναλωτικά μποϋκοτάζ και σε λίστες υπογραφών για την λύση του τάδε προβλήματος, φυσικά δουλεύοντας μέσα στο σύστημα, και εκτός αυτού διακρίνονται για την λασπολογία τους ενάντια στο μαχητικό κίνημα της απελευθέρωσης των ζώων, όπου ατομικότητες και ομάδες θυσιάζουν την ελευθερία τους για την απελευθέρωση των ζώων και της γης, βάζοντας φωτιές σε επιχειρήσεις, κάνοντας μαχητικές πορείες που έρχονται σε σύγκρουση με τους προστάτες των νόμων τους, κάνοντας απελευθερώσεις ζώων δίνοντας τους έτσι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση της ζωής τους, και γενικότερα κάνοντας άμεσες δράσεις που αποτελούν και πραγματικό κίνδυνο για το καπιταλιστικό σύστημα, που μετράει τα πάντα σε χρήμα και υλικές ζημιές.
Απ’ την άλλη, η ιδέα της Απελευθέρωσης των Ζώων, και της Απελευθέρωσης γενικότερα, είναι η ιδέα του αγώνα όχι μόνο για ελευθερία, αλλά περισσότερο από αυτό, για της απελευθέρωση του εαυτού μας, των ζώων και του περίγυρου μας, από την αρρώστια που ονομάζεται κράτος, καταπίεση, κυριαρχία, και πολιτισμός. Η Απελευθέρωση των Ζώων δεν μπορεί να είναι μονοθεματική, καθώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Απελευθέρωση της Γης και του Ανθρώπου, καθώς και με το κίνημα της Ολικής Απελευθέρωσης. Δεν έχει καμία σχέση με την θέσπιση δικαιωμάτων οποιουδήποτε τύπου, ή με την ανωτερότητα κάποιου να αποφασίζει για το ποιος/ποια/ποιο θα είναι ελεύθερο ή όχι στον ελεύθερο κόσμο που επιθυμούμε, αλλά είναι ένας πόλεμος για την ζωή έξω από τα στεγανά της καταπίεσης, της σκλαβιάς, της εξημέρωσης, της μιζέριας και της συντριβής των ονείρων και επιθυμιών μας. Αρνούμαστε κατηγορηματικά τα δικαιώματα που μας παρέχουν, και αναγνωρίζουμε ένα και μοναδικό δικαίωμα σε αυτόν τον κόσμο. Το Δικαίωμα να ζούμε ως ελεύθερα όντα την ζωή που επιθυμούμε, χωρίς να υπάρχει κάποιος ή κάτι πάνω από το κεφάλι μας που να ελέγχει τις επιλογές μας. Η απελευθέρωση ως έννοια και ως ουσία είναι υπεράνω όλων των ιδεολογιών, όλων των πολιτικών βιβλίων. Δεν επιθυμούμε να απαιτήσουμε περισσότερη ελευθερία για τα μη-ανθρώπινα ζώα από τους καταπιεστές τους, όπως ακριβώς δεν επιθυμούμε να παζαρέψουμε την προσωπική μας ελευθερία από κάθε είδους αφεντικού και κυριάρχου. Το ύψιστο δικαίωμα που αναγνωρίζουμε, και είναι ένα πρωτόγονο δικαίωμα, είναι το να αρπάξουμε μονάχοι μας την ελευθερία που επιζητούμε, όχι μέσα από και στο σύστημα τους, αλλά μέσω της καταστροφής των κρατών τους, των νόμων τους, των θεσμών τους, των βιομηχανιών τους και του πολιτισμού τους, που εξημερώνει τις άγριες ορμές για τον αέναο πόλεμο ενάντια σε κάθε είδους κυριαρχία και αποξένωση από την ίδια την ελευθερία. Ακόμα και αν γνωρίζουμε σοφά πως τα όνειρα μας δεν θα πραγματοποιηθούν στο όλον τους, είμαστε παραπάνω από σίγουροι πως ο αγώνας μας είναι η ίδια μας η ζωή, και μέσα στους εαυτούς μας βασιλεύει η ανάγκη να διαχύσουμε την φωτιά της απελευθέρωσης, τις σκέψεις των ατομικών μας επιθυμιών, και την άμεση δράση εναντίον των εχθρών μας, που ήταν και είναι ηλίου φαεινότεροι.
Η ιστορία της ανθρωπότητας στον πολιτισμό που δημιούργησε, μας έχει δείξει ξεκάθαρα πως η καταπίεση, η εξημέρωση και η κατοχή κάθε στρέμματος του πλανήτη είναι κάποιες από τις αιτίες της εκμετάλλευσης όλων των έμβιων όντων. Τα δεινά που έχει προκαλέσει το ανθρώπινο είδος δεν χωράνε σε ένα άρθρο, ούτε καν σε έναν τόμο για να αναδειχθούν, και δεν ξέρω και κατά πόσο αυτό θα ήταν λειτουργικό ή και ουσιώδες. Η κατάδειξη της μιζέριας και του πόνου που προκαλεί ο θανατερός πολιτισμός τους είναι μόνο ένα κομμάτι του μαινόμενου πολέμου. Είναι η ψυχολογική και θεωρητική βάση, πάνω στην οποία τα πόδια μας πρέπει να πατήσουν δυνατά για τις περαιτέρω ενέργειες. Ενέργειες ενάντια σε όσα μας κρατάνε φυλακισμένους, εμάς και τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη, γιατί καμία εξουσία δεν θα διαλυθεί με λέξεις και χαρτιά, αλλά με δράσεις και εξεγέρσεις. Έτσι δεν θα πρέπει να συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από την Ολική Απελευθέρωση της Γης, των Ζώων και των Ανθρώπων, καθώς δεν πρέπει ποτέ να παζαρεύουμε την ελευθερία που ανήκει σε όλους μας. Γεννιόμαστε για να είμαστε ελεύθεροι, αλλά όντας γεννημένοι σε έναν πολιτισμό-φυλακή, η μόνη επιλογή που βγαίνει φυσικά από μέσα μας είναι η αφιέρωση της ζωής μας σε αυτόν τον πόλεμο για απελευθέρωση, για την καταστροφή όλων όσων έχτισαν και για την επαναφορά των πραγματικών μας επιθυμιών στο εδώ και στο τώρα. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Για την Αναρχία