Τις τελευταίες μέρες πραγματοποιήθηκαν εκτενείς αναρχικές παρεμβάσεις σε γειτονιές αλλά και στο κέντρο της πόλης. Μοιράστηκαν 2000 κείμενα (από διαφορετικές συλλογικότητες σχετικά με τις εισβολές σε σπίτια τον τελευταίο καιρό αλλά και ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης), εκατοντάδες εφημερίδες δρόμου άπατρις, πετάχτηκαν 5000 τρικάκια, κολλήθηκαν (σε πολλές περιπτώσεις πόρτα πόρτα) πολλές εκατοντάδες αφίσες, και γράφτηκαν συνθήματα σε τοίχους.
Πιο συγκεκριμένα έγιναν παρεμβάσεις σε Συκιές, Χαριλάου, 40 Εκκλησιές, Κέντρο, Άνω πόλη, Τριανδρία και σε παρακείμενες λαικές αγορές, γειτονιές που βίωσαν τις πρόσφατες κατασταλτικές επιχειρήσεις του κράτους.
ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Ένα από τα κείμενα που μοιράστηκαν, από τη συνέλευση που συντόνισε τις δράσεις:
ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΣΕ ΣΠΙΤΙΑ
Το κράτος από τις 21/1, και με πρόφαση την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού που είχε προηγηθεί στις 6 του ίδιου μήνα, ξεκινάει σειρά εισβολών σε σπίτια ατόμων του ευρύτερου αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου και όχι μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Η διάρκεια της συγκεκριμένης κατασταλτικής επιχείρησης είναι πολυήμερη και δεν εμπεριέχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Σε κάθε περίπτωση η διαδικασία φαίνεται να επαναλαμβάνεται. Οι μπάτσοι επικαλούνται ανώνυμες πληροφορίες και καταγγελίες που κάνουν λόγο για ύπαρξη ναρκωτικών, όπλων και εκρηκτικών για να μπουκάρουν σε σπίτια.
Φαίνεται, λοιπόν, πως απώτερος σκοπός των εισβολών είναι η χαρτογράφηση ατόμων που το κράτος θεωρεί ότι αποτελούν ή πρόκειται να αποτελέσουν απειλή για την κοινωνική ομαλότητα και να συμβάλλουν στην διασάλευση της τάξης που η εξουσία επιβάλλει.
Το κράτος αναπλάθει και προσαρμόζει τους νόμους του ανάλογα με το προτζεκτ καταστολής που θέλει να φέρει εις πέρας – νόμοι οι οποίοι αναγνωρίζονται και, κατόπιν ενδυναμώνονται μέσα από την απλόχερη ανοχή ενός σημαντικού κομματιού του πληθυσμού. Έτσι εισβάλλουν στα σπίτια, παίρνουν αποτυπώματα, DNA και ποινικοποιούν διαπροσωπικές σχέσεις σε μια ευρύτερη προσπάθεια τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων κομματιών αποβλέποντας εκτός απ΄ το φακέλωμα τους, στο να τους σπάσουν το ηθικό και να απονοηματοδοτήσουν την δράση του βαφτίζοντας τους εγκληματίες με την συμβολή των ΜΜΕ στο ευρύτερο περιβάλλον τους. Ο πήχης της δημοκρατικής βίας αυξάνεται και η μηδενική ανοχή απέναντι στην άρνηση υποταγής γίνεται πραγματικότητα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι άγριες κατασταλτικές μέθοδοι στις Σκουριές, οι επιστρατεύσεις απεργιών, οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων, η αύξηση χρήσης των ΕΚΑΜ, οι επικηρύξεις καταζητούμενων των 4 εκατομμυρίων, η ανακοίνωση ίδρυσης φυλακών υψίστης ασφαλείας, οι εκδικητικές στερήσεις αδειών και η ποινικοποίηση πολιτικών φρονημάτων – χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί να η κατάσχεση εντύπων και βιβλίων αναρχικού περιεχομένου από την πλειονότητα των σπιτιών στα οποία εισέβαλαν. Βέβαια, ο κατάλογος των παραδειγμάτων είναι μακροσκελής και ολοένα αυξάνεται.
Όλα αυτά αποτελούν μία γενικότερη κλιμάκωση της καταστολής, η οποία δημιουργήθηκε από τους κρατιστές και τους παρατρεχάμενους τους, στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν την εξουσία τους ταριχεύοντας το σάπιο κουφάρι του καπιταλισμού που βρομάει και ζέχνει εκμετάλλευση, υποταγή, δουλικότητα και ανάθεση. Συχνά παίρνοντας ιδέες και αντιγράφοντας τις ήδη εφαρμοσμένες από άλλα κράτη κατασταλτικές μεθόδους (π.χ. επιχειρήσεις από το 90 στην Ιταλία)και εφαρμόζοντας τες στον ελλαδικό χώρο αποβλέπουν σε μία κοινωνία, όπου όλοι θα ακολουθούν πιστά τις διαταγές των εκμεταλλευτών.
Το κράτος αντιλαμβανόμενο όσους αγωνίζονται για ελευθερία ως φυσικούς εχθρούς του, προσπαθεί να τους καταστείλει με όλα τα μέσα, είτε αυτά εντάσσονται στο ήδη υπάρχον ποινικό του οπλοστάσιο, είτε δημιουργώντας και εμπλουτίζοντας τα εκ νέου ώστε να ποινικοποιήσει οποιονδήποτε δεν το προσκυνά. Αρκεί και μόνο το γεγονός πως δεν έσκυψαν υποτακτικά το κεφάλι και δεν ενσωματώθηκαν στα κυρίαρχα κοινωνικά καλούπια για να τους χρήσει «ένοχους» στα δικαστήρια του και να τους πετάξει στα δημοκρατικά κελιά του. Στην ευρύτερη προσπάθεια που επιχειρείται ώστε να αφομοιωθούμε σε μια κοινωνία που αλλάζει γνώμη όπως αλλάζει κανάλι, επιλέγουμε να πράττουμε από κοινού, χτίζοντας σχέσεις αλληλεγγύης, δομές αγώνα, παλεύοντας για την απελευθέρωση των ζωών μας.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ
ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org