Το πρώτο μέρος εδώ
Οταν αποκλείουμε την άγρια ζωή, είναι σαν να αποκλείουμε την άγρια φύση της οποίας είμαστε μέρος. Φυσικά, υπάρχει διαφορά στις συνθήκες ζωής, μεταξύ ενός χοίρου-σκλάβου της γραμμής παραγωγής και ενός ζώου ελέυθερου στη φύση. Υπάρχει όμως και διαφορά στην προσέγγιση των αντισπισιστών: Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει η σχέση ομήρου-σωτήρα, ενώ στην δεύτερη περίπτωση δεν παρατηρείταν κάν σχέση με το απειλούμενο ζώο και την φύση που το περιβάλλει.
Η κριτική που ασκείται απο πλευράς των αντισπισιστών στο ευρύτερο ριζοσπαστικό οικολογικό κίνημα, καταδυκνύει μία αστικών καταβολών αντίληψη για το περιβάλλον και τη φύση, μία έλλειψη γνώσης και κατανόησης των φυσικών ισορροπιών που διέπουν όλους τους ζωντανούς οργανισμούς της περιβαλλοντικής αλυσίδας.
Η ολιστική –και όχι μερική- θέαση/προσέγγιση του περιβαλλοντικού ζητήματος, δεν εμπεριέχει την έννοια του ζώου ως ξεχωριστή μονάδα μέσα στο οικοσύστημα. Τα γουρούνια, οι αγελάδες τα πτηνά, και κάθε άλλο είδος εξημερωμένο απο τους ανθρώπους, επιβιώνουν σήμερα (όσα γλυτώνουν απο την γραμμή παραγωγής), μόνο χάρη στους σωτήρες τους, που τους έχουν επιτρέψει να ζουν, χωρίς βία, σε μεγάλες εκτάσεις, άρα πάλι χάρη στην ανθρώπινη παρέμβαση, και πάντα υπο την ανθρώπινη επίβλεψη.
Η ισορροπία του οικοσυστήματος περιλαμβάνει την διατήρηση όλων ανεξαιρέτως των ειδών που αποτελούν κομμάτι του, και καθε τύπου διαχωρισμός καταδυκνείει την μη κατανοήση του τι είναι οικοσύστημα και ποιοι οι συσχετισμοί μεταξύ των διαφόρων ειδων.
Τα άγρια ζώα, όπως και ανθρώπινοι πλυθησμοί που ως σήμερα ζούν ανεπηρέαστοι και ελεύθεροι,είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι και εξαρτημένοι απο το φυσικό περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Αν το περιβάλλον αυτό καταστραφεί, καταστρέφεται αυτόματα και αναποφευκτα κάθε μορφή ζωής που αναπτύχθηκε μέσα σε αυτό. Το ίδιο όμως ισχύει και για τα ανθρώπινα ζώα του «πολιτισμού» , για τα οποία περιβάλλον, κατ’επέκταση είναι ο πλανήτης γή.
Οποιος πιστεύει στην ευτυχισμένη και ελεύθερη ζωή στα καταφύγια προστασίας ζώων, αυτόματα κάνει ηθικά αποδεκτό το βιομηχανικό αστικό του περιβάλλον, και όλες αυτές τις νεωτεριστικές τεχνολογικές μεθόδους που μας κυκλώνουν ασφυκτικά και μας μολύνουν.
Δεν εκπλήσσει το γεγονός οτι κάποιο ποσοστό αντισπισιστών, λαμβάνει υποψην του την θεωρία του τρανσουμανισμού, που συγχωνεύει τέσσερις επιστήμες, μεταξύ των οποίων οι δύο πιο διαδεδομένες : Η βιοτεχνολογία και η νανοτεχνολογία. Επιστήμες, που στην εξέλιξή τους στοχεύουν σε μια «βελτιωμένη έκδοση» των έμβιων όντων.
Ο τρανσουμανιστής James Hughes, που έχει ταχθεί κατά του ανθρωποκεντρισμού, προτείνει την χρήση της νανοτεχνολογίας και της γενετικής μηχανικής, και στις περιπτώσεις των μη ανθρώπινων ζώων, με σκοπό την βιολογική/οργανική τους βελτίωση. Ο Hughes διακυρήσσει πως έχουμε υποχρέωση σαν είδος να μεγαλώνουμε τους απογόνους μας ενισχύοντας συνεχώς τις αντιληπτικές τους ικανότητες, και το ίδιο ακριβώς προτείνει όσον αφορά στα μη ανθρώπινα ζώα, πάντα με τη χρήση καινοτόμων τεχνολογικών ευρημάτων.
Ο φιλόσοφος,αντισπισιστής και ακτιβιστης υπερ των δικαιωμάτων των ζώων Oscar Horta, παρατηρώντας την άγρια φύση και ζωή και ψάχνοντας να εντοπίσει, τις «θετικές εμπειρίες» , όπως εκείνος τις ορίζει…μας αποκαλύπτει ένα χάος απο φρικτά βάσανα και οδύνες. Η άγρια φύση, στα μάτια του Horta δεν είναι ο ειδυλλιακός παράδεισος , ετσι όπως παρουσιάζεται στην σύγχρονη εκβιομηχανοποιημένη εποχή. Για να εξηγηθεί καλύτερα η θεωρία του φιλοσόφου, θα παρατεθεί ένα σύντομο απόσπασμα απο το βιβλίο του «Μία ηθική για όλα τα ζώα»:
«Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε και να παραδεχτούμε οτι τα ζώα δεν ζούν σε ειδυλλιακές συνθήκες μέσα στην άγρια φύση. Το αντίθετο μάλιστα, στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων, υποφέρουν μία ζωή οδυνηρή. Επομένως, η αντικατάσταση των ανθρωποκεντρικών επεμβάσεων στη φύση, με άλλου τύπου μη ανθρωποκεντρικές επεμβάσεις θα ήταν θεμιτή, αν ασπαστουμε την ιδέα της φυσης ως επίγειο παραδείσο. Αντίθετα αν κατανοήσουμε οτι στην άγρια φύση, οι συνθήκες ζωής είναι αποκρουστικές και οδυνηρές, τότε δεν μας μένει παρα να συμπεράνουμε οτι στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα ποιες είναι οι παρεμβάσεις που αληθινα θα βοηθούσαν την διατήρηση της άγριας ζωής.»
Οπως η πείνα, η δίψα, η ζέστη ή το κρύο, έτσι και ο θάνατος είναι κομμάτι της ύπαρξής μας, και φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνουμε σε αυτό, παρα μόνο όταν πρόκειται για ζώα που εκτελούνται μέσα στο τεχνο-βιομηχανικό σύστημα εκμετάλλευσης. Αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι η επιβίωση του σκίουρου, αλλα οι εκσκαφείς που καταστρέφουν το οικοσύστημα μέσα στο οποίο ζεί ο σκίουρος.
Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε οτι γνωρίζουμε τι είδους «σωτηρία» μπορούμε σαν είδος να προσφέρουμε στα υπόλοιπα είδη; Οι έννοιες της ευτυχίας ή της δυστυχίας των ζώων στη φύση δεν μπορούν να μπουν στο ανθρωποκεντρικό κάδρο, όταν μάλιστα οι ίδιοι οι άνθρωποι βρίσκονται σε πόλεμο με την φύση.
Στον τομέα της ζωοτομίας, οι έρευνες των ζωοτόμων που προπαγανδίζουν την προσφορά των ζώων-θυμάτων στην επιστήμη της ιατρικής, είναι πολυπληθείς. Στον τομέα της βιοτεχνολογίας και της γενετικής οι επιστήμονες κατηγορούνται οτι παριστάνουν τους θεούς, κάνοντας γενετικές τροποποιήσεις, και δεν αργούν, πιστεύω, απο το να θεωρήσουν τους εαυτούς τους, θεούς σε επόμενο βήμα. Η άλλη επιλογή που έχουμε είναι, να αφήσουμε την άγρια ή εξημερωμένη ζωή στην ησυχία της. Να πάψουμε με κάθε τρόπο να τα αποκόπτουμε τα ζώα απο την αληθινή τους φύση.
Οι «αντισπισιστές» τρανσουμανιστές με τα παραληρήματα τους περι βελτιστοποίησης της ύπαρξης και εκμηδένισης των ασθενειών, ευτυχώς ακόμα δεν βρίσκουν πολλούς υποστηρικτές, και δεν είναι και λίγοι οι επικριτές τους. Οι ίδιοι θεωρούν απαραίτητη την οικονομική στήριξη και την ευρεία αποδοχή των πειραμάτων που διεξάγουν στα ζώα με το εξής επιχείρημα: Θυσιάζουμε λίγα για να σώσουμε πολλά. Στην περίπτωση κατα την οποία, τέτοιες επικινδυνες θεωρίες τύχουν ευρείας αποδοχής, στο μέλλον, τότε για τι αντισπισισμό θα μιλάμε; Στις υπάρχουσες κοινωνίες εκμετάλλευσης ανθρώπου απο άνθρωπο και ζώων απο άνθρωπο, θα μπορούσε ποτέ να σημάνει το τέλος της καταπίεσης; Η μήπως, με τις μεθόδους αυτές, μας περιμένει μια καταπίεση ακόμα πιο ζοφερή και ύπουλη;
Οι αντισπισιστές όταν αναφέρονται στους ριζοσπάστες οικολόγους, συχνά τους συγχέουν με τους οικοδιατηρητές (conservationists) και τους ασκούν κριτική για πολύ συγκεκριμένους λόγους: Οι οικοδιατηρητές υποστηρίζουν οτι ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να κάνει χρήση των φυσικών πόρων για ίδιον όφελος, προκαλώντας την ελάχιστη δυνατή φθορά στο φυσικό περιβάλλον. Οσον αφορά στους προβληματισμούς που βάζει το παρόν άρθρο, η προσέγγιση των οικοδιατηρητών είναι αρκετά προβληματική, ελλιπής, και αποπροσανατολιστική. Μια βαθιά κριτική που μπορεί να ασκηθεί στην θεωρία των οικοδιατηρητών, είναι οτι προτάσσουν την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και περιβάλλοντος βαση μιας ιδεολογίας που δεν παύει να είναι κυριαρχική. Στα πλαίσια αυτης της κατ’επίφαση αρμονικής συνύπαρξης θα ανακυκλώνεται φαύλα, το κυριαρχικό μοντέλο με πινελιές οικολογίας.
Η λογική της σωτηρίας ενός υπο εξαφάνιση σπάνιου είδους ζώων, θυσιάζοντας δεκάδες άλλα, οδηγεί στην πλήρη καταστροφή. Ενα άγριο μη ανθρώπινο ζώο, μακριά απο το φυσικό του περιβάλλον, ή σε συνθήκες περιορισμού ενος ζωολογικού κήπου, είναι ήδη μια ζωή χαμένη. Σε αυτή την λογική της «σωτηρίας» , δημιουργήθηκαν οι τράπεζες γενετικού υλικού που υπόσχονται, κλωνοποιώντας απειλούμενα είδη, να υποκαταστήσουν τις προσπάθειες διατήρησης τους.
Κάτω απο αυτό το πρίσμα, ανοίγονται δρόμοι για κατασκευή τεχνητών πάρκων, «φυσικών» οριοθετημένων εκτάσεων που θα προσελκύουν τουρίστες για δραστηριότητες τύπου safari, ή ακόμα και εκτάσεων που θα προορίζονται για ψάρεμα ή κυνήγι. Πίσω απο την «σωτηρία» της άγριας ζωής, βρίσκονται για ακόμα μία φορά εταιρίες με οικολογικές ευαισθησίες. Το φυσικό μας περιβάλλον καταστρέφεται απο το τσιμέντο, τις «πράσινες» δραστηριότητες των εταιριών, το κυνήγι και τόσα άλλα…που αυτά τα ίδια, εμφανίζονται τώρα ως η μόνη βιώσιμη λύση στο πρόβλημα της ολοένα αυξανόμενης και ανεπίστρεπτης καταστροφής του.
(συνεχίζεται)
Μετάφραση για την mpalothia : TheVegan Syringe από την εφημερίδα L’ Urlo della Terra
https://mpalothia.wordpress.com/2015/05/