Από την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:
Η εθνικολαϊκή δημοκρατία Συ.ριζ.α.-Αν.ελ. έσπευσε να αυτοαναγορευτεί αμέσως μετά την εκλογική «επιτυχία» (αθροιστικά οι εκλογικές απώλειές τους ξεπέρασαν τις 400.000 ψήφους) ως το αδιατάρακτο και αδιαφιλονίκητο καθεστώς της επόμενης οκταετίας (!!!). Το μέγεθος της αλαζονείας με μια πρώτη ματιά πράγματι εκπλήσσει και μάλιστα αν αναλογιστεί κάποιος την ταχύτητα με την οποία η «κρίση» τα τελευταία έξι έτη κατάπιε στην κυριολεξία πολύ ισχυρότερες κοινοβουλευτικές «πλειοψηφίες». Η έκρηξη της μεγαλομανίας του «νέου» καθεστώτος μοιάζει ακόμη μεγαλύτερη δεδομένης της συντεταγμένης αποϊδεολογικοποίησης ενός πολιτικού συστήματος, έτσι όπως αυτή εκφράζεται από το κυρίαρχο (ελέω εκλογικής επικράτησης) σλόγκαν της ψευδοσύγκρουσης του «παλαιού» με το «νέο».
Η πλήρης απουσία της διάκρισης αριστεράς και δεξιάς στην προεκλογική προπαγάνδα του Συριζα δικαιολογείται, είναι αλήθεια, εν μέρει λόγω της διαρκούς επίδειξης εθνικοσυμφιλιωτικού κλίματος, που συνεχίζει να εμπεδώνει η «ιστορική» συνύπαρξη με τους Αν.ελ. Και όμως, τα «επιτεύγματα» αυτά φαίνονται πενιχρά όσον αφορά τους λόγους της κοινωνικής δυσαρέσκειας, που φούσκωσε σε επικίνδυνο βαθμό κατά την διάρκεια των συγκρουσιακότερων από τις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις που συντάραξαν την πλατεία Συντάγματος, αλλά και την ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας.
Ποιες, λοιπόν, είναι οι «πλάτες» που καλύπτουν τόση έπαρση, όταν λίγο «πριν» κλείσει η «συμφωνία» και με τις τράπεζες κλειστές, καθ’ ομολογίαν του Τσίπρα, ο ενιαίος Συ.ριζ.α. πανικόβλητος εξέταζε το ενδεχόμενο να εγκαταλείψουν κακήν κακώς τα κυβερνητικά στελέχη του, αλλά και οι απλοί βουλευτές το Κοινοβούλιο κυνηγημένοι από οργισμένους διαδηλωτές; Πως ένας εκβιαζόμενος πρωθυπουργός και πάλι καθ’ ομολογίαν του, δηλαδή ένας πρωθυπουργός που εκβιάστηκε με τον χειρότερο τρόπο, όπως ο ίδιος περιέγραψε, εμφανίζεται τώρα ως η μοναδική και καταλληλότερη «λύση» και μάλιστα για τα επόμενα οκτώ χρόνια;
Θα επαναλάβουμε απλά την πεποίθηση, που έχουμε ήδη διατυπώσει με κατηγορηματικό τρόπο. Η κατ’ ουσίαν και τύπον πολιτική μαριονέττα, ένας πολιτικός αχυράνθρωπος, είναι χρήσιμος σαν τέτοιος για το χρονικό διάστημα, που θα χρειαστεί τουλάχιστον για να προχωρήσει η «δουλειά» για λογαριασμό, τόσο της ντόπιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ, όσο και για λογαριασμό των συμφερόντων του παγκοσμιοποιημένου μπλοκ κυριαρχίας (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, ΝΑΤΟ, αλλά και κρατών όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Κίνα κ.ά.).
Όσον αφορά το «φαινόμενο» της έκρηξης της μη συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία, θα τονίσουμε, προς πείσμα όλων των δημοσιολογούντων που έσπευσαν να χύσουν φαρμάκι για τους απέχοντες, ότι παρ’ ότι οι τελευταίοι δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ένα ομοιογενές σύνολο, στην αποχική στάση εκφράζονται πολλές απόψεις, ιδέες, στάσεις και συμπεριφορές που δεν εκπροσωπούνται σε μια κρίσιμη «στιγμή» με κοινοβουλευτικούς όρους. Η ιστορικού μεγέθους διόγκωση της κοινωνικής άρνησης να εκπροσωπηθούν πολιτικά τόσα εκατομμύρια άνθρωποι εμπεριέχει τους σπόρους μιας αμφισβήτησης που κατά την εκτίμησή μας αναζητά ήδη και θα αναζητήσει με μεγαλύτερη ένταση το επόμενο διάστημα το έδαφος για να καρποφορήσει. Οι δυνατότητες επανενσωμάτωσης εκ μέρους του «νέου» καθεστώτος μοιάζουν πολύ περιορισμένες και βρίσκονται κυρίως στο πεδίο των λεγόμενων ανθρωπίνων δικαιωμάτων (φυλακές, αντιρατσισμός, αντιφασισμός κ.ά.) και των «ημι»θεσμισμένων δομών που καλούνται οι τυχόν πρόθυμοι κινηματίες να πλαισιώσουν. Το «τυράκι» έχει μπει ήδη στην συνήθη «φάκα» με τις αναρχικές απόψεις και πρακτικές να θεωρούνται από εχθρούς και «φίλους» ως «ξοφλημένες».
Ας μην ξεχνούν, όμως, ότι «Κι αν εξεράθη το κλαρί, πάντα χλωρή είν’ η ρίζα»…
Οκτώβριος 2015