El 12 de noviembre participamos nosotrxs también en la huelga general con el objetivo claro del conflicto.
Un conflicto que no se enmarcaba en el contexto de reapropiación de nuestros derechos laborales, ni de cualquier humanización del sistema.
Nuestro objetivo fue destacar la práctica insurreccional, siendo nuestra perspectiva la agudización y la duración de la misma, en contra de toda institución o relación autoritaria.
Para conseguir el mejoramiento de nuestro ataque y la difusión de nuestro discurso, buscamos promover aún más la coordinación entre lxs amotinadxs.
Una coordinación en términos organizativos, que es necesaria para la realización de nuestros deseos y proyectualidades.
En cuanto a algunas partes del “espacio anarquista” que eligieron, conscientemente, distanciarse de los enfrentamientos, estos son los reflejos conservadores de la sociedad frente a la cual buscan presentarse obsesivamente con una cara limpia.
Por otra parte, esto no significa que nos juntamos con aquellos que fetichizan la violencia y no asumen ninguna responsabilidad por sus acciones.
Este texto se escribe para que no se quite el sentido de las acciones que se llevaron a cabo, ni que estas se capitalicen por fuerzas políticas que reducen las acciones de lxs amotinadxs a sus programas políticos. Fuerzas que se han posicionado de manera reaccionaria frente a acciones combativas que no controlan, o que no contienen sus proyectualidades sociales-clasistas.
Finalizando, queremos subrayar que este texto expresa solamente a algunas individualidades que participaron en los enfrentamientos, y no la totalidad de lxs que actuaron.
Convocamos nosotrxs también a un Diciembre Negro, por la coordinación y la organización de la anarquía insurreccional y multiforme.
Tal como queda huérfana la palabra sin la acción, así mismo queda huérfana la acción sin la palabra.
Un grupo callejero
[Αθήνα] Τοποθέτηση για τις συγκρούσεις της 12/11
Στις 12/11 συμμετείχαμε στην γενική απεργία με ξεκάθαρο στόχο την σύγκρουση. Σύγκρουση της οποίας το πλαίσιο δεν ήταν η ανάκτηση των εργατικών δικαιωμάτων μας, ή ο όποιος εξανθρωπισμός του συστήματος. Στόχος της ήταν η ανάδειξη της εξεγερτικής πρακτικής, με προοπτική την όξυνση και την διάρκεια, απέναντι σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό ή σχέση.
Για να πετύχουμε την αναβάθμιση της επίθεσής μας και την διάχυση του λόγου μας, επιδιώκουμε τον περαιτέρω συντονισμό μεταξύ των εξεγερμένων. Ένας συντονισμός, με οργανωτικούς όρους, απαραίτητος για την πραγμάτωση των επιθυμιών και των προταγμάτων μας.
Όσο για κάποια κομμάτια του “χώρου” που συνειδητά και πολιτικά επέλεξαν να κρατήσουν χωροταξική απόσταση, αποτελούν την αποτύπωση των συντηρητικών αντανακλαστικών της κοινωνίας, στην οποία επιδιώκουν εμμονικά να παρουσιάζουν καθαρό πρόσωπο.
Απ’ την άλλη μεριά, αυτό δε σημαίνει ότι συμπλέουμε με όσους φετιχοποιούν τη βία και δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους.
Αυτό το κείμενο γράφεται με σκοπό οι δράσεις που έγιναν να μην απονοηματοδοτηθούν, ούτε και να κεφαλαιοποιηθούν από πολιτικές δυνάμεις που ανάγουν τις δράσεις των εξεγερμένων στα πολιτικά προγράμματά τους. Δυνάμεις που έχουν σταθεί αντιδραστικά απέναντι σε επιθετικές ενέργειες είτε που δεν ελέγχουν, είτε που δεν εμπεριέχουν τα συγκεκριμένα κοινωνικο-ταξικά τους προτάγματα.
Κλείνοντας θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι το κείμενο αυτό εκφράζει μόνο κάποιες ατομικότητες που συγκρούστηκαν και όχι το σύνολο των δρώντων.
Καλούμε κι εμείς σε έναν Μαύρο Δεκέμβρη, για τον συντονισμό και την οργάνωση της εξεγερτικής, πολύμορφης αναρχίας.
Όσο ορφανός είναι ο λόγος χωρίς την πράξη, τόσο ορφανή είναι η πράξη χωρίς τον λόγο.
Μία ομάδα δρόμου