Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Η καταπίεση και η υποδούλωση που επιβάλλει το σύστημα σε κάθε έμβιο ον, και σε ολόκληρο τον πλανήτη, δεν είναι συνθήκες που παρέρχονται και τελειώνουν, σαν ενα λάθος που συνέβη και θα διορθωθεί. Το σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει χωρις να υποδουλώσει τα πάντα γύρω του. Θα μπορούσαμε ως αναρχικοί, να κάνουμε αναλύσεις ατέρμονες, και να ασκούμε κριτική και να αγωνιζομαστε ενάντια στις καταπιεστικές πρακτικές, για να ανατρέψουμε –αν και εφόσον- με αμφίβολη επιτυχία κάποιες απο αυτές. Πάντα υπο το αντιεξουσιαστικό-αντισπισιστικό πρίσμα, να προσπαθούμε να διασώσουμε όσο πιο πολλά μη ανθρώπινα ζώα μπορούμε. Θα μπορούσαμε να διαδηλώνουμε την συμπόνοια μας προς αυτά με τρόπους λίγο πιο «θορυβώδεις» απο τους συνιθησμένους, με στόχο να σταματήσουμε έστω και προσωρινά την αδηφάγο μηχανή που μέσα στα χιλιάδες θύματά της, μπορεί να διασωθεί έστω και μία ζωή. Πόσο λάθος οπτική είναι να κάνουμε αποδεκτή, την ελάχιστη δυνατή υποδούλωση,(το μη χείρον βέλτιστον) ενω μας δίνεται η δυνατότητα να μην αποδεχτούμε καμία υποδούλωση;
Το πρόταγμα της μηδενικής ανοχής μπορεί να πάρει σάρκα και οστά διαμέσου ενός και μόνο δρόμου. Του δρόμου της εξέγερσης των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές τους: Του δρόμου του σαμποτάζ.
Το συνολικότερο ζήτημα της υποδούλωσης της φύσης παραμένει ανοιχτό και δεν διαιρείται σε υποκατηγορίες. Δεν μπορούμε να δώσουμε κανενός είδους προτεραιότητα στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των ζώων αφου αποτελούν ένα μόνο μέρος της συνολικής οικολογικής καταστροφής. Η τεραστια περιβαλλοντική κρίση κάνει εμφανή τα σημάδια της παντού, και είναι αυτή που πρέπει να μας απασχολήσει εξαρχής και επειγόντως. Σήμερα, η βιόσφαιρα καταρρέει απο τα συνεχή χτυπήματα των τεχνοβιομηχανικών κοινωνιών. Η βιοποικιλότητα αντικαθίσταται απο ενα τσιμεντένιο κόσμο, μολυσμένο απο χημικά, απο ωκεανούς πεθαμένους και αέρα δηλητηριασμένο. Η πολυπλοκότητα αντικαθίσταται απο μια μη αναστρεψιμη απλοποίηση. Το πολυπλοκο μας οικοσύστημα, πάνω στο οποίο εξαρτούν τις ζωές τους όλα τα έμβια όντα, αποδομείται. Η συνεχώς εξελισόμενη κλιματική αλλαγή, της οποίας το πραγματικό μέγεθος δεν το γνωρίζουμε, μεταμορφώνει κυριολεκτικά ολόκληρα μέρη του πλανήτη.
Κι όσο εμείς κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος, η έκθεση «ΝΑΤΟ 2020» (στρατηγική του ΝΑΤΟ προς υλοποίηση μέχρι το 2020: Διασφαλίζοντας την ασφάλεια των «σύγχρονων κοινωνιών»), που απευθύνεται στις μητροπόλεις, ήδη οργανώνει το κατασταλτικό οχυρό της, απέναντι σε κάθε εξέγερση που θα επακολουθήσει λόγω των αντιπεριβαλλοντικών πρακτικών που πρόκειται να εφαρμοστούν.
Τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα υιοθετούνται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων οχι «για το καλό της ανθρωπότητας», όπως κάποιος αφελής ενδεχομένως να πιστεύει, αλλα προς χρήση των ενόπλων δυνάμεων και των ειδικών σωμάτων των μπάτσων. Αυτή η στιγμή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για τον αγώνα υπερ της ολικής απελευθέρωσης, και της καταστροφής του τεχνοβιομηχανικού συστήματος. Το να επιμένουμε να τμηματοποιούμε και να κατακερματίζουμε το πεδίο του αγώνα, και των παρεμβάσεων μας, βάζοντας προταιρεότητες, μας αποπροσανατολίζει απο τον τελικό μας σκοπό. Είναι θεμελιώδες να ανατραπεί ή λανθασμένη αντίληψη που μας διαχωρίζει απο την φύση. Τα ανθρώπινα όντα είναι ένα με όλα τα εκτομμύρια υπόλοιπα είδη έμβιων όντων. Η απομάκρυνση μας απο τον φυσικό κόσμο ισοδυναμεί με το να απαρνιόμαστε την ζωογόνο δύναμή του. Ο αγώνας είναι ένας και ο σκοπός είναι κοινός, ανεξάρτητα απο το ποιές οδούς θα επιλέξουμε προκειμένου να φτάσουμε σε αυτόν. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να βλέπουμε οτι η αιτία της καταπίεσης είναι μία και μοναδική επομένως το πρόταγμα κάθε αναρχικής δράσης θα πρέπει να είναι ολικό. Χωρίς δεύτερη σκέψη, οποιος παράγει νανοτεχνολογία, και πειραματίζεται πάνω σε έμβια όντα βασανίζοντάς τα, είναι ο χειρότερος οικοτρομοκράτης που γέννησε η ιστορία της ανθρωπότητας, μια ανθρωπότητα που βασίζει και εξαρτά την ύπαρξη της στην καταστροφή της βιόσφαιρας. Οι σύντροφοι αγωνιστές που δρουν ενάντια στον σπισισμό και παλεύουν για την απελευθέρωση των μη ανθρώπινων ζώων θα συνειδητοποιήσουν αργά ή γρήγορα οτι, ο αγώνας αυτός θα δοθεί παράλληλα και δίπλα σε ριζοσπαστικά κινήματα που προτάσσουν συνολική αντίσταση.
Η ελπίδα για μια πραγματική αλλαγή βρίσκεται στην θέληση και στην ικανότητα να δημιουργήσουμε μικρά ρυάκια που θα συνενώνονται, στον δρόμο τους προς την ολική απελευθέρωση, την απελευθέρωση των ζώων, την δική μας και της γής, κόντρα στην κυριαρχία του τεχνοβιομηχανικού συστήματος. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να μείνουμε στάσιμοι, χωρίς δυναμική, απομονωμένοι, διασπασμένοι ,διατηρώντας μια κατανόηση και αναγνώριση μεταξύ των μικρο-ομάδων που έχουμε δημιουργήσει μεταξύ μας.
Ψάχνουμε να διευρύνουμε τα ήδη υπάρχοντα προτάγματά μας, να δημιουργήσουμε καινούργια, να παράγουμε πολιτική ζύμωση και πραγματικό πολιτικό διάλογο που θα διέπεται απο την κατάδειξη του κατεπείγοντος για δράσεις : Για να μην έχουμε άλλες μη αναστρέψιμες απώλειες. Εμπρός σύντροφοι !!!
Συνεισφορά στις συναντήσεις για την απελευθέρωση των μη ανθρώπινων ζώων
Σεπτέμβριος 2014, Donoratico
Costantino Ragusa
Μετάφραση για την mpalothia : TheVegan Syringe από την εφημερίδα L’ Urlo della Terra
https://www.facebook.com/VeganSyringe