Κατάληψη από το χθες στο σήμερα – σύντομη ιστορική ανάδρομη
Γυρνώντας πίσω στα χρόνια και ξετυλίγοντας το κουβάρι των ταξικών και κοινωνικών αγώνων ανακαλύπτουμε την ιστορικότητα του μέσου της κατάληψης και τις μορφές τις οποίες πήρε. Οι πρώτες καταλήψεις σχετίζονται άμεσα με το κομμάτι της παραγωγής. Έτσι στην φεουδαρχία των τσιφλικάδων και των δουλοπάροικων συναντάμε τις πρώτες προσπάθειες κατάληψης γης και την εκμετάλλευση της .Ενώ με την βιομηχανική επανάσταση και την μετατόπιση του παραγωγικού τομέα έχουμε τις πρώτες προσπάθειες κατάληψης των εργοστασίων και την αυτοδιαχείριση τους από τους εργάτες. Αρχές της δεκαετίας του ΄70 κυρίως στο Λονδίνο, το Άμστερνταμ και το Βερολίνο πραγματοποιούνται καταλήψεις που για πρώτη φορά σχετίζονται με το κομμάτι της κατανάλωσης και της ιδεολογικής συσπείρωσης. Εγκαταλελειμμένα δημόσια κτήρια αλλά και ιδιόκτητα με αδιευκρίνιστο ιδιοκτησιακό καθεστώς αποτελούν πρόσφορο έδαφος για καταλήψεις στέγης και καταλήψεις με αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά. Στον ελλαδικό χώρο οι πρώτες καταλήψεις με αυτά τα χαρακτηριστικά ξεκινάνε την δεκαετία του ΄80 και παρ’ όλη την έντονη καταστολή κάποιες καταφέρνουν να εδραιωθούν και να παίξουν καθοριστικό ρόλο στους αγώνες της εποχής τους.
Ακροδεξιός ζόφος και η ελπίδα που φέρνει μνημόνια
Στον απόηχο των μαζικών απεργιακών διαδηλώσεων και του κινήματος των πλατειών, με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση και στα πλαίσια της αντι-εξέγερσης, η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά επιτίθεται και καταφέρνει να κλείσει πολλές από τις καταλήψεις σε Αθήνα και επαρχία. Πράγμα που θα προκαλέσει μία από τις μεγαλύτερες αναρχικές πορείες που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα. Το κίνημα όμως θα φανεί ανεπαρκές και δεν θα καταφέρει να πάρει πίσω τους χαμένους χώρους κάτω από αυτές τις συνθήκες. Θα ακολουθήσει η άνοδος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ένα διάστημα προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Ένα διάστημα όπου ο κόσμος του κινήματος θα εκμεταλλευτεί τις αντιφάσεις του νέου εξουσιαστικού μορφώματος και θα ανακαταλάβει πολλούς από τους χαμένους χώρους, ενώ θα δημιουργήσει και καινούργιους. Ένα διάστημα που όπως όλα δείχνουν θα φτάσει στο οριστικό του τέλος με την ψήφιση του νέου μνημονίου, της περαιτέρω εξαθλίωσης της ζωής των από »τα κάτω» και εν τέλει την ένταση της καταστολής.
Αφομοίωση – κοινωνικός κανιβαλισμός – συμμορίες των ματ
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που σαν αντιπολιτευτικό κόμμα εκμεταλλεύτηκε τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες και καρπώθηκε την υπεραξία της δυναμικής τους, σαν συνεχιστής του κράτους δεν μπορεί παρά να βρεθεί απέναντι τους. Βρισκόμενος πλέον πολύ μακριά από τις προεκλογικές του δηλώσεις και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, λίγο πριν την υπογραφή του νέου μνημονίου και των δυσβάσταχτων μέτρων για τους ταξικά ασθενέστερους κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά κάθε εξουσιαστής. Προετοιμάζεται με σχέδια επί χάρτου για πιθανές κοινωνικές εκρήξεις και προσπαθεί να ξεδοντιάσει τις εστίες αντίστασης και αξιοπρέπειας των από »τα κάτω». Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η καταστολή των καταλήψεων και των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων. Η αριστερή καταστολή σε πρώτο στάδιο περιλαμβάνει το σχέδιο της αφομοίωσης. Όπου αυτό αποτύχει περνάμε στο δεύτερο στάδιο, σ΄αυτό της απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης ρίχνοντας λάσπη στους καταληψίες, υπερ-προβάλλοντας το κοινωνικό όφελος από τα σχέδια του π.χ. την δημιουργία δημοτικού ωδείου, τη στέγαση πολιτιστικών ομάδων του δήμου, τη δημιουργία ΚΑΠΗ ή δομές για ΑΜΕΑ. Στις πιο πολλές από αυτές τις περιπτώσεις πατάει πάνω σε πραγματικά προβλήματα τις κοινωνίας π.χ. έλλειψη δομής για τους ηλικιωμένους ή των ατόμων με ειδικές ανάγκες με σκοπό να καταστείλει τις καταλήψεις. Είναι γνωστό σε όλους ότι οι δήμοι έχουν πολλούς χώρους πλήρως αχρησιμοποίητους για να μην μιλήσουμε για την απαραβίαστη ανεκμετάλλευτη ιδιοκτησία του στρατού και της εκκλησιάς οπού θα μπορούσε να στεγάσει αυτές τις δομές . Οι αριστεροί διαχειριστές όμως επιλεγούν να στήσουν ένα ολόκληρο πολιτικό σχέδιο καταστολής χρησιμοποιώντας ανθρώπους που όντως έχουν ανάγκη,προωθώντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό και αυτό είναι τουλάχιστον χυδαίο. Το τρίτο στάδιο δεν θα μπορούσε να είναι άλλο πέρα από αυτό της ωμής καταστολής και της βίας των συμμοριών των ματ και δέλτα.
Η περίπτωση της βίλας ζωγράφου
Το αίτημα ο περιβάλλον χώρος της βίλας ζωγράφου να μην γίνει εμπορικό κέντρο και πάρκινγκ επί της δημαρχίας του δεξιού Κ. Καζάκου καταφέρνει να συσπειρώσει όλα τα κομμάτια της αριστεράς και του ευρύτερου κινήματος και να δώσει έναν από κοινού νικηφόρο αγώνα. Σε αυτό το σημείο τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια αυτού του αγώνα, ο κόσμος που δεν αναπαύεται στην στείρα αντιπολίτευση αλλά παλεύει να οικοδομήσει δομές αντίστασης και δημιουργίας του κόσμου που οραματίζεται στο σήμερα, κάνει το βήμα παραπάνω και καταλαμβάνει το χώρο.
Μετά από 4 χρόνια κατάληψης και ενώ ο πασόκος Καλίρης δεν έχει τολμήσει να πειράξει την κατάληψη, έρχεται η συριζαία Τίνα Καφατσάκη και ομόφωνο το δημοτικό συμβούλιο, να ψηφίσουν την μεταστέγαση του δημοτικού ωδείου σε αυτήν. Η απευθείας ανάθεση της θέσης σε διεθνή φήμης σοπράνο και ο παχυλός μισθός, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα έφερνε αντιδράσεις τουλάχιστον από αριστερούς όπως αυτούς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάνε περίπατο κάτω από την προτεραιότητα της συσπείρωσης όλων των πολιτικών κομμάτων απέναντι στη βίλα.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετείχε στην μεγάλη πορεία που προαναφέρθηκε για την υπεράσπιση των καταλήψεων. Οι καιροί όμως αλλάζουν και οι κωλοντούμπες δίνουν και παίρνουν.
Νότες καταστολής – τίποτα που πουλιέται και αγοράζεται δεν είναι ελεύθερο
Η κατάληψη της βίλας ζωγράφου μπορεί να μην διαθέτει διεθνής φήμη σοπράνο σαν και αυτή που θέλει να φέρει ο δήμος με μισθό 22 χιλιάρικα το χρόνο. Διαθέτει όμως μουσικό εργαστήρι οπού ο ένας μεταδίδει τις γνώσεις του στον άλλο με χαρά και μεράκι. Το εργαστήρι απευθύνεται σε όλους και όχι σε αυτούς που έχουν να πληρώσουνε δίδακτρα. Απέναντι λοιπόν στον πολιτισμό του χρήματος εμείς προτάσσουμε αυτόν της αμοιβαίας διαλλακτικότητας
Η αυτοοργάνωση είναι μαγική
Ο χώρος τις βίλας από την στιγμή που καταλήφθηκε θα γίνει ο κοινός τόπος συνάντησης όσων ασφυκτιούσαν στη μίζερη καθημερινότητα μας, σε μια ζωή δίχως νόημα όπου τα πάντα τα ορίζουν οι ειδικοί, αντί για εμάς τους ίδιους. Λειτουργεί με βάση την εβδομαδιαία ανοιχτή, σε όποιον έχει διάθεση να συνδιαμορφώσει, συνέλευσή της. Έχει δημιουργήσει τη δομή του μπαξέ,που πέρα από το άμεσο αποτέλεσμα τις συλλογής των καρπών και τις τροφοδότησης της συλλογικής κουζίνας,μας δίνει την δυνατότητα της επαφής με τη φύση και τις συλλογικής δουλειάς. Τις δομές αυτομόρφωσης μαθημάτων ιστορίας – φιλοσοφίας μαρξιστικής θεωρίας και μελέτης των θέσεων του Φουκώ, εξοπλίζοντας μας με γνώση και εργαλεία για να επεξεργαστούμε τη σημερινή συγκυρία. Ακόμα στην κατάληψη γίνονται μαθήματα φωτογραφίας, ισπανικών και μουσικών οργάνων.
‘’Ζούμε στον κόσμο μας ‘’παλεύουμε στον δικό τους
Η κατάληψη της βίλας μαζί με τον υπόλοιπο κινηματικό κόσμο της γειτονιάς και πρωτοβάθμια σωματεία έχει στηρίξει εργατικούς αγώνες απέναντι στην επέλαση του κεφαλαίου και στον τσαμπουκά των ντόπιων αφεντικών. Συμμετείχε στην αποφασιστικό αγώνα που δόθηκε ενάντια στο εργατικό κάτεργο Gamato, στήριξε τους απολυμένους διοικητικούς υπαλλήλους του εκπα , την απολυμένη Ελένη από τα ΑΒ Βασιλόπουλος, τους απολυμένους καθηγητές του φροντιστηρίου ανέλιξη.
Από τις καταλήψεις γειτονιάς, στις γειτονιές των καταλήψεων
Οι καταλήψεις θα βρίσκονται πάντα στο στόχαστρο του κράτους και του κεφαλαίου γιατί αποτελούν τόπους συνάντησης και οργάνωσης των από »τα κάτω», ενώ ταυτόχρονα είναι το ζωντανό παράδειγμα για τον κόσμο που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Για όλους τους παραπάνω λόγους θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε να υπερασπιστούμε μαζί με τι γειτονιά τις δομές που με κόπο και ίδρωτα δημιουργήσαμε. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε να γεμίσουν οι γειτονίες μας κατειλημμένους χώρους που θα στεγάζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των καταπιεσμένων.